Headlines

Sinds enkele jaren is het Britse zestal van Haken in de rangorde gestegen en een begrip in de progmetalwereld. Met argusogen hebben de liefhebbers dan ook uitgekeken naar de opvolger van het sterke Vector (2018). Is de band in staat om die plaat te overtreffen?Lees verder ›

Een vaccin tegen COVID-19 laat nog even op zich wachten, maar het medicijn tegen een coronadip is wel al voorhanden. Op deze split brengen Exhumed en Gruesome namelijk precies die stoot adrenaline die nodig is om enige vorm van lamlendigheid te verdrijven. Deze wordt toegediend in vijf nieuwe – wat dacht u, anders werkt het medicijn niet – doses, waarvan de Carcass-vereerders uit San Jose er drie voor hun rekening nemen en de Death-devoten van Gruesome er (dus) twee.Lees verder ›

Deze review gaat niet over Dragonforce. Sterker nog, ik zal de naam Dragonforce slechts op noodzakelijke momenten aanhalen in deze review. Fraser Edwards is een muzikaal project dat geheel op zichzelf staat. Wel wordt de band duidelijk beïnvloed door een andere band. De band waar ik over spreek is een vrij bekende powermetalband met briljante gitaristen. Een band die sommigen onder u wellicht kennen onder de naam Dragonforce.Lees verder ›

Wat was ik in 2018 toch onder de indruk het album The Light Of September van blackgaze band An Autumn For Crippled Children. Het zou een recensie van formaat worden met een dito score. Nu keek ik reikhalzend uit naar de opvolger en een speling van het lot beslist dat ik deze wederom mag recenseren. All Fell Silent, Everything Went Quiet is wel een toepasselijke albumtitel in deze vreemde periode, waarbij desolatie in de letterlijke zin van het woord voor menig mens realiteit is geworden. Ik verwacht dus een eruptie van zinderende emoties, neerslachtigheid en invoelbaarheid op een bizarre manier zoals An Autumn For Crippled Children dit de wereld in kan slingeren. Het goede nieuws is dat dit nieuwe album de gekende stijlelementen ten gehore brengt, het abrasieve geschreeuw van MXM, het ruisende gitaargeweld en de melodische uitspattingen op het keyboard. De enigszins plichtmatige drums die vaak eenzelfde staccato ritme aanhouden met als doel een onderliggend fundament te creëren. Een fundament voor muziek dat zich uit de kern niet laat uiteenvallen, maar meerdere genres omarmt. Zoals gezegd was de uitvoering op het voorgaande album meer dan prima en zat daar de kracht met name in het feit dat de stijlen elkaar tijdens ieder nummer nagenoeg completeerden.Lees verder ›

Sonische psychedelica vreet ik als zoete koek. Ik hoef niet eens onder invloed te zijn om te kunnen genieten van een broodje Om-elet of een soortgelijk gerecht. De impact van meditatieve muziek hangt echter altijd aan een zijden draadje. Als het namelijk niet goed wordt uitgevoerd, zit je al snel opgescheept met amuzikale knapen in esoterische monnikenoutfits die op antieke instrumenten staan te rammen. Gelukkig valt Geist & The Sacred Ensemble niet in deze categorie. Hoewel kort van stof, slaagt Waning Hymns er goed in om je even mee te nemen in een dromerige trip.Lees verder ›

Soms is het leven van een plaatjesbeoordeler net zo simpel als de visie van Donald Trump. Sinister heeft zich namelijk weer gemeld met een nieuw album en eigenlijk zou ik voor de beschrijving ervan de halve tekst van voorlaatste boreling Syncretism erbij kunnen pakken. Want: er zijn weer wat muzikanten vervangen voor Sinister’s veertiende (!), bandleider en brulboei Aad Kloosterwaard staat wederom prominent in de mix, drummer Toep Duin lijkt nog steeds meer armen dan de gemiddelde mens te hebben en buiten een intro en een outro is het acht nummers beuken, dus zorg dat je tijgerbalsem bij de hand hebt om je nek mee te behandelen.Lees verder ›

Grave Digger is een heavy/powermetalfenomeen. Een fenomeen dat niet zoveel te vertellen heeft, maar toch. Een fenomeen blijft het. Fields of Blood is album nummer twintig. Twintig albums in veertig jaar tijd is best een prestatie, waarvoor mijn hartelijke felicitaties. Een verdere introductie lijkt me overbodig.Lees verder ›

Het Braziliaanse Sarcófago geldt als een van de bands die aan de wieg stonden van de first wave of black metal. Niet alleen muzikaal, maar zeker ook stilistisch gezien was deze band in de beginjaren van het genre van grote invloed op andere bands. Greyhaze Records brengt het derde…Lees verder ›

In 2008 begonnen de Duitsers René Roggmann en René Sitte de instrumentale band Mountain Witch, overigens niet te verwarren met Witch Mountain uit Portland. In 2009 namen ze hun debuut Scythe & Dead Horse op. Het album, een mengsel van stoner jams en heavy psych rock, raakte in een mum van tijd uitverkocht.Lees verder ›

Eigenlijk is Reconvalescent een alien die zichzelf voorstelt als ‘Vessel’. Hij bezorgt met Vestigial een tweede EP met audiofiles die informatie bevatten over bewoners van andere melkwegstelsels. Dat is vriendelijk van Vessel, maar hij tapt zijn transmissies uit een nogal noisy vaatje.Lees verder ›

Fans van metalcore zullen de naam Bleed From Within wel herkennen. Twee jaar geleden stond de band in het voorprogramma van As I Lay Dying en een jaar later mochten de Schotten aantreden als opwarmer voor Lamb Of God. Tja, dan kan het zomaar snel gaan met het succes. Niet geheel onterecht overigens, want het in 2018 uitgebrachte album Era was ook een fijn schijfje.Lees verder ›

Bescheiden in ambitie zijn ze niet, de heren van Lesser Glow. In het persbericht lezen we dat deze Bostonians de richting die ons geliefde zware genre de laatste jaren is ingeslagen van een reactie willen voorzien. Te veel nadruk op techniek, overgeproduceerd en soms zelfs volledig nep, zo luidt het. Dat antwoord geeft Lesser Glow dan in de vorm van Nullity, uitgebracht op het inmiddels toch wel gerenommeerd te noemen Pelagic Records.Lees verder ›

Farsot, Drautran, het zijn zomaar twee bands die wegkomen bij het label Prophecy Productions. Het is een label om in de gaten te houden dus. Perchta is eveneens gestrikt door dit kwaliteitslabel om pagantaferelen op rituele wijze ten gehore te brengen aan iedereen met toegang tot internet of een cd/lp-speler. Nooit van gehoord, zegt u. Ik ook niet, maar Perchta schijnt een Germaanse godin te zijn geweest. Voornamelijk in de Alpen actief, waar men haar in vroegere tijden als een soort heks voorstelde. Haar taak was enigszins vergelijkbaar met die van Sinterklaas, namelijk bij huizen naar binnen gaan en de kinderen al dan niet belonen voor goed gedrag. Het mag geen verrassing zijn dat dit in 2017 gestarte project uit Tirol komt.Lees verder ›

De frontman van Loading Data vond het tijd voor een solo album. Deze heet Patrón. De bandnaam moest dezelfde naam dragen. De muziek is volgens de band sexy, groovy, luid en zwaar. Voor dit project is een heel vat aan ervaren muzikanten opengetrokken. Het circus aan muzikanten past prima bij het circus qua muziek. Dit vliegt namelijk van hot naar her en doet feestig en relaxed aan. Ik hoor zelf Nick Cave terug op de vocalen, zij het wat minder dromerig.Lees verder ›

Zheleznije Potok oftewel IJzeren Vloed, oftewel Iron Stream, komt uit Rusland en verblijdt u met dit thrash-geweld. Zeker geen onverdienstelijke muziek heeft deze band in de aanbieding. De naam Железный Поток is tevens de naam van een roman over de Russische burgeroorlog in 1918. Natuurlijk heeft u dit album al honderd keer eerder en beter gehoord, maar dan van een andere band. Van Slayer bijvoorbeeld, of van Voivoid. Toch zit Mystic lekker in elkaar, en is de mastering dik in orde.Lees verder ›