Haken – Virus

Geschreven door op 04-06-2020 om 19:00.

Sinds enkele jaren is het Britse zestal van Haken in de rangorde gestegen en een begrip in de progmetalwereld. Met argusogen hebben de liefhebbers dan ook uitgekeken naar de opvolger van het sterke Vector (2018). Is de band in staat om die plaat te overtreffen? Deze ronde is gekozen voor een complementair artwork ten opzichte van de voorganger, maar herkennen we wederom de kakkerlak die pronkt op de voorzijde. Begin dit jaar kwam een verrassend sterk album uit van Novena, een progmetalband waar Hakens zanger Ross Jennings ook een aanzienlijk aandeel in had. Enkele maanden later is het aan Virus om eveneens alle verwachtingen in te lossen. Het inkoppertje over de albumtitel laat ik maar achterwege.

Haken trapt meteen af met het ruige Prosthetic waarin we overduidelijk de invloed van Dream Theater horen. De kristalheldere productie laat niets te wensen over en meteen horen we de zwaardere, meer pure geluidsmix vergeleken met Vector. Met stevige gitaarriffs, vliegend drumwerk en de loepzuivere uithalen van vocalist Ross Jennings hebben we ook muzikaal gebied meteen een binnenkomer van jewelste. Het meer op de synths-leunende Invasion voelt daardoor wat afremmend en hoewel de polyritmische akkoorden tevreden stemmen, kabbelt het over de gehele linie wat voort. Het wonderschone Carousel start met een dromerige intro en herstelt de smet als sneeuw voor de zon. De ingetogen passages lopen naadloos over in vuige gitaar- en drumpartijen of duiken nog dieper in de complexe materie. Nergens verliest de band de rode draad uit het oog om uiteindelijk terug te komen bij de kern. Jawel dames en heren, dat zijn twaalf minuten waarvan geen seconde verveelt. Dit is progressief pur-sang!

De refreinen van The Strain zijn wat meer uptempo dan bij Invasion, maar in de basis bezit het nummer dezelfde aanpak. De gitaarvirtuozen Charlie Griffiths en Rich Henshall weten je aandacht er dit keer beter bij te houden. Beide heren blijken ook op Virus weer onmisbare schakels te zijn. Als tweede single is Canary Yellow voren geschoven en dat is gezien het bescheiden indie-karakter van de song, best een opmerkelijke keuze. De mooie, uitbouwende structuur in combinatie met het kalmerende gitaargetokkel laten een ingetogen zijde van de Britten horen, en hoewel het zo zoet als honing is, weet Ross Jennings er wederom een aandoenlijk geheel van te maken. Zijn pakkende teksten hebben daar absoluut een flinke vinger bij in de pap. Kijk de videoclip en beluister het nummer maar eens met een koptelefoon; je bent een hele cowboy als je daar geen kippenvel van krijgt.

Vervolgens neemt de reis ons mee langs een vijftal nummers met respectievelijk dezelfde titels, maar opgesplitst in verschillende delen. De Messiah Complex-reeks doet precies wat Haken op Virus beter doet dan ooit tevoren: doseren op een evenwichtige manier. Zo is het Dream Theater-achtige Messiah Complex i: Ivory Tower mooi gelaagd en zorgen de keyboards voor voldoende diepgang om in weg te dromen. Helemaal naadloos zijn de overgangen tussen de delen niet, maar duidelijk is dat Messiah Complex ii: A Gluton For Punishment is ingezet en steviger uit de hoek komt dan zijn voorganger. Het is regelmatig meedeinen geblazen als de ritmesectie los gaat. Een glansrijke rol is tijdens dit nummer weggelegd voor toetsenist Deigo Tejeida en slagwerker Raymond Hearne. Opvallend genoeg is het de zang die wat steekjes laat vallen tijdens de ongemakkelijke, hoge uithalen in het refrein. Tijdens het relatief korte Messiah Complex iii: Marigold mengt Haken het beste van Messiah Complex i en ii, en ontpopt de track zich in no-time van rustig naar statische explosiviteit. Daarbij floreren alle bandleden en horen we een instrumentbeheersing op topniveau. En als dat gegeven in die track al niet zou zijn, dan is daar Messiah Complex iv: The Sect. Fans herkennen de knettervette openingsriff en synthesizer loop van het nummer overigens gelijk: het is inderdaad voortbordurend op dat beklijvende deuntje uit Cockroach King, de meest succesvolle song van het Britse gezelschap. Het meest eclectische hoogstandje op Virus gaat van experimentele progrock naar geflipte elektronische gamegeluiden en blastbeats. Alsof Igorrr de studio is binnengewandeld tijdens de opnamen en met de knoppen heeft staan te spelen. De wilde haren zijn op Virus nog steeds niet verdwenen.

Uiteindelijk eindigt de reeks met het meest stevige arrangement waarin gierende gitaarsolo’s een prima aanvulling vormen op de knetterharde progmetal en sfeervolle escapades zoals we van Haken gewend zijn. Wat een geweldige diepgang heeft de band zo tegen het eind van de plaat uit de hoge hoed weten te toveren. Zo mooi, dat de nietszeggende outro mij eigenlijk volledig ontgaat. Nog maar een keer volledig luisteren dan. Virus kent rustige tracks die aanvoelen als een warm deken maar bevat met Prosthetic, Messiah Complex iv: The Sect– en v: Ectobius Rex ook harder werk. Wat mij betreft hadden dat er, zeker gezien de uitwerking van deze overheerlijke beukers, wat meer mogen zijn. Beide uitersten zijn op een bedachtzame manier door elkaar verweven en die combinatie pakt hoe dan ook succesvol uit. Haken flikt het kunstje wederom en dat doen ze verrèkkes goed!

Score:

84/100

Label:

InsideOut Music, 2020

Tracklisting:

  1. Prosthetic
  2. Invasion
  3. Carousel
  4. The Strain
  5. Canary Yellow
  6. Messiah Complex i: Ivory Tower
  7. Messiah Complex ii: A Glutton For Punishment
  8. Messiah Complex iii: Marigold
  9. Messiah Complex iv: The Sect
  10. Messiah Complex v: Ectobius Rex
  11. Only Stars

Line-up:

  • Ross Jennings – Zang
  • Charlie Griffiths – Gitaar
  • Rich Henshall – Gitaar, keyboards
  • Diego Tejeida – Keyboards
  • Connor Green – Basgitaar
  • Raymond Hearne – Drums

Links: