Een vaccin tegen COVID-19 laat nog even op zich wachten, maar het medicijn tegen een coronadip is wel al voorhanden. Op deze split brengen Exhumed en Gruesome namelijk precies die stoot adrenaline die nodig is om enige vorm van lamlendigheid te verdrijven. Deze wordt toegediend in vijf nieuwe – wat dacht u, anders werkt het medicijn niet – doses, waarvan de Carcass-vereerders uit San Jose er drie voor hun rekening nemen en de Death-devoten van Gruesome er (dus) twee.
Met openingstrack Rot Your Brain legt Exhumed al een licht geniale slachtpartij neer. Het drumwerk is heftig en snel, het zetten van de riffs doet aan Engeland begin jaren ’90 denken en de zanglijnen hebben, vooral in de refreinen, een pakkende kwaliteit die je eerder in popsongs zou verwachten. Ze worden wel gegrunt uiteraard en soms zelfs geputgrunt. Tel daarbij nog een zware break met (b)oorwurmriff en old school solo, en de handjes kunnen op elkaar. Buried To Die en Dead, Deader Deadest doen er nog een schepje bovenop qua intensiteit en snelheid zonder dat de hooks er onder lijden. Luister maar eens naar het refrein van laatstgenoemde track. Exhumed komt dan ook simpelweg sterk voor de dag. Het plezier sp(l)at er vanaf.
Waar we Exhumed eerder deze recensie mogelijk wat te kort deden door de band Carcass-vereerders te noemen, is Gruesome echt opgericht om eer te betonen aan de muziek van Chuck Schuldiner en zijn Death. En dat gebeurt ook op Twisted Horror (overigens een samentrekking van de titels van de laatste albums van Exhumed en Gruesome) weer met verve. Ik meen wel gelezen te hebben dat Gruesome de ontwikkeling die de band van Schuldiner doorheen zijn albums maakte zou willen volgen. Als dat al het geval is, wacht men echter nog even met de volgende, technischer fase. Hier horen we death metal die vooral refereert aan Leprosy. Sterker nog, er zijn momenten in de songs die rechtstreeks herleid lijken te kunnen worden naar een nummer van die plaat. Met name de versnelling in het drumwerk in (het overigens vrij trage) A Mind Decayed lijkt zo van de tweede van Death te zijn gehaald te zijn, terwijl de riffs zelfs nog verder het verleden van die band op lijken te zoeken. De openingscream van Led Into The Dark (precies die in de track Leprosy) is helemaal Schuldiner ten voeten uit. Waar de vorige release van de band me niet zozeer pakte wegens teveel leentjebuur, voel ik dat bezwaar nu veel minder. Ik kan mijn vinger er niet precies op leggen waarom, want ook hier wordt stevig verwezen naar en geput uit het oeuvre van Death. Maar misschien was ik gewoon toe aan lekker pakkende old school deathmetalsongs die met de juiste intensiteit worden gebracht.
Vernieuwend is het dus allemaal niet, opzwepend des te meer. Als je even geen zin hebt in ingewikkelde post-sludge-jazzhybrides is dit een prima schijf om je hersenen even door te laten blazen. Na twintig minuten kun je er weer tegen. En zo niet, dan geef je Twisted Horror toch gewoon nog een slinger.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
