Headlines

Hilning brengt met Ratjinn zijn debuutplaat uit en dit via het eveneens Zweedse Suicide Records. Negen nummers pure, rauwe blackmetalrazernij of noem het een blackmetalstormwind. Zo nu heb je meteen de vertaling van de bandnaam mee. Dit zwart geblakerd geesteskind van Andreas Baier, die we ook nog kennen van onder andere Nox - Ra of Altaret, brengt je eerder typische, koude Scandinavische black metal zonder al te veel verrassingen. Nochtans zitten de nummers goed in elkaar en lijkt het de heer Baier niet aan inspiratie te ontbreken.Lees verder ›

Uit het niet-zo-verre Denemarken komt Sabotør. Een energieke stonerpunkband die op zijn debuutplaat Skyggekæmper laat zien wat hij allemaal in zijn mars heeft. En dat is flink wat.Lees verder ›

Soms stel ik me de vraag of het wel zo verstandig is een re-release te doen van een bepaalde plaat. Een re-release heeft pas zin zo er een absolute meerwaarde kan geleverd worden. Denk dan aan bijvoorbeeld de eerste EP van een grote band die in de beginjaren in eigen beheer werd uitgebracht of via een erg klein label werd voorgesteld. Of we nu allemaal zitten te wachten op een heruitgave van de enige plaat, getiteld Forgotten World, uit 2007 van een Poolse deathmetalband die Angerpath noemt, dat is dan nog maar net de vraag. Nu, Poolse death- en black metal heeft natuurlijk wel zijn fundamenten. Denk aan een band als Vader of Belphegor. En dan zwijg ik nog over die trits oerdegelijke blackmetalbands uit het Poolse land. De leden in Angerpath verdienen nu verder hun sporen in een progmetalband, Newbreed of een death/thrashmetalband, Vedonist.Lees verder ›

Het Engelse Cabin Boy Jumped Ship mixt metal met electro en noemt dit electronicore. De bijgeleverde bio rept over een jonge band die met dit tweede album een deal heeft gescoord op een groter label, miljoenen streams heeft op sociale media, met grote namen heeft opgetreden, dansvloeren overal ter wereld omzet in moshpits en meer van dergelijke superlatieven. Omdat de invloeden van dit gezelschap ver uit elkaar liggen en ze een brug lijken te willen slaan tussen twee uiteenlopende stijlen, begin ik zonder cynisme die de biografie oproept aan het luisteren naar Sentiments.Lees verder ›

Shut up and take my money! Een band uit Nieuw-Zeeland die in het verleden heeft getoerd met Aborted, Vulvodynia, Archspire en Cattle Decapitation. Voor fans van onder andere Analepsy en Devourment. Een goed autoverkoper zou zeggen: "een prima aankoop, ik rijd deze zelf ook!". De praatjes van een promoblad vullen geen gaatjes, dus ik ben al met al vooral benieuwd of de geschapen verwachting bij dit derde album van het vijftal ook ingelost zal worden.Lees verder ›

Ja, kom op! Als er staat "Voor fans van Devil Master, Raspberry Bulbs, Rudimentary Penni", is er dan een excuus om dit album niet te proberen? Ik kon deze verleiding niet weerstaan. De bandnaam Thlurm is niet uit te spreken. Een betekenis heeft het ook al niet. Thlurm is het werk van de Amerikaan Austin Sipes. Het album is verdeeld in twee demo's: demo een: The Thlurm Must Die en demo twee Dungeon Scum.Lees verder ›

The Machinist uit New York gebruikte de isolatietijd van COVID-19 op een veelvoorkomende manier bij bands en liet de hele gang van zaken plus de daaruit voorvloeiende, landelijke onrust als voedingsbodem dienen voor zijn tweede album All Is Not Well. Ook de onvrede op het gebied van politiek en het politiegezag in Amerika telde daarbij bij als een heet hangijzer. Die frustratie horen we terug in hardere composities waarbij de contrasten flink zijn opgerekt in vergelijking met het debuut Confidimus In Morte dat drie jaar geleden verscheen.Lees verder ›

Ineens ligt daar een nieuwe EP van het geliefde Spiritbox in de schappen. Het gaat de band rondom het echtpaar Courtney LaPlante en Mike Stringer voor de wind sinds de release van Eternal Blue. De vele optredens die het gezelschap inmiddels heeft verzorgd geven daar dan ook absoluut aanleiding toe. De geoliede machine laat zelden een steek vallen en weet op iedere locatie een overtuigende indruk achter te laten. Eerder besprak ik het tweede album en deze nieuwe EP laat ik uiteraard ook niet zomaar voorbij schieten. Rotoscope is op de hoes voorzien van een andere primaire kleur (rood) ten opzichte van Eternal Blue en bevat drie nummers die goed zijn voor om en nabij tien minuten aan muziek.Lees verder ›

Hier is de opvolger van Mindless Mass. Het kreeg de titel Blood Era mee. Het Poolse vijftal van Sphere brengt dit deathmetalwerkstuk uit in alliantie met de landgenoten van Deformeathing Productions. De thematiek op dit album is vrij simpel en eenvoudig te noemen. De Katholieke Kerk is gewoon te prominent aanwezig in het dagelijkse leven. Voila. Met negen nummers maken de heren dit deze organisatie en hun trouwe volgers wel even duidelijk. Lees verder ›

Het mag welhaast een wonder heten dat we bij Zware Metalen nog nooit een album van Antiquus Scriptum hebben gerecenseerd. Zeven volwaardige albums, zes EP's, drie demo’s, zeven compilaties en maar liefst vijftien (15!) splits heeft meneer Sacerdos Magus (echte naam Jorge Magalhães) sinds 1998 al uit zijn mouw geschud. Deze Portugese oudgediende is blijkbaar al een hele tijd actief in het metalwereldje (maar is bij mij alleszins compleet onbekend), met name sinds 1994. Zijn eerste stappen zette hij bij  het kortstondige death metal/grindcoreproject The Invertebrate, waar hij de stem, gitaar en basgitaar voor zijn rekening nam. Antiquus Scriptum is zijn soloproject en hier heeft hij dus alle touwtjes strak in handen, al werkt hij vaak samen met gastmuzikanten die bijvoorbeeld op deze EP verantwoordelijk waren voor de pianostukken en een deel van de koorvocalen.Lees verder ›

Met Minningar Úr Undirheimum (wat zoveel betekent als Herinneringen Aan De Onderwereld) brengt de Zweeds-Ijslandse artieste Draugurinn ons haar zesde album. Donkere ambient met keyboardsoundscapes als basis, maar aangevuld met een akoestisch instrumentarium bestaande uit onder andere ratelaars, turndun (ook wel bekend als bullroarer of snorhout), stenen, beenderen en ceremonieel gezang van de dame zelf. Toegankelijk is het niet, fascinerend des te meer. Lees verder ›

Opus Diaboli is een éénmansproject van de heer Lord Wolf Alexander. Hij bracht in 2006 en 2007 een demo uit en vervolgens duurde het tien jaar voordat het eerste volledige album werd uitgebracht. Wellicht dat diverse verhuizingen daaraan ten grondslag liggen, want oorspronkelijk komt hij uit Uruguay, later ging hij in Californië en Mexico wonen. Tegenwoordig resideert hij in Spanje. Daar werd dit jaar het tweede album opgenomen.Lees verder ›