Headlines

Een nieuwe Nederlandse blackmetalband! Kreyll wordt gevormd door de verder niet nader toegelichte figuren Gedrocht en Geteisem. Zij hebben het lieflijke Noord-Brabantse dorpje Heeze als uitvalsbasis maar er is ook een link met het Verenigde Koninkrijk. Begin dit jaar werd Demo I uitgebracht, maar de twee waren niet tevreden met het eindproduct en besloten het door de muzikale wasstraat te gooien. Het resultaat is Demo MMXXII en die uitgave is nu zowel digitaal beschikbaar als op tape via Zwaertgevegt. Het resultaat van de remix en remaster mag er zijn: het geheel klinkt nu werkelijk als om door een ringetje te halen.Lees verder ›

Het woord “apocalyps” verwijst meestal naar het einde der tijden, de dag des oordeels of de verrijzenis uit de doden. De werkelijke betekenis van dit woord ligt echter niet zozeer in de verwoestende ondergang van de mensheid, maar is eerder synoniem aan “openbaring”: een profetie van de eindtijd. In die zin verwijst het dan weer ondubbelzinnig naar de Openbaring van Johannes, het laatste boek van het Nieuwe Testament. Dit werk beschrijft onder andere de laatste strijd tussen Goed en Kwaad. Het zijn de vier Ruiters van de Apocalyps die hier optreden als boodschappers van dit naderende inferno. Zij brengen dood en verderf door middel van oorlog, slachting, hongersnood en ziekte. Gezien zijn thematiek is het ook zeer populair als inspiratiebron voor musici allerhande en behoorlijk wat metalbands hebben er zich al aan gewaagd. Voor sommige bands is het boek echter meer dan een interessant motief of een coole gimmick: het is de allesomvattende essentie van hun muziek, de kern van de boodschap die ze willen overbrengen.Lees verder ›

Het Australische Cursed by a Hag werd in 2017 opgericht door Chris Clark en hij bracht in eigen beheer een demo uit. De band groeide uit tot een vijfmansformatie en het jaar na oprichting werd de bandnaam omgezet in Malignant Aura. Dit jaar is dan eindelijk het debuut verschenen. Dat draagt de melancholische titel Abysmal Misfortune Is Draped Upon Me.Lees verder ›

In het kader van Powerviolence-maand (waarom niet?) hierbij een recensie van het nieuwe album van Gets Worse. In 2012 bracht deze band uit Leeds in het Verenigd Koninkrijk zijn eerste demo uit. Een hele rits releases later komen we bij Teen Wolf aan. Volgens de band stond de naam van dit ding al vast voordat de muziek geschreven was. De gedachtegang was: geen idee waarom, maar waarom niet? Deze twee gedachtegangen heffen elkaar op, waardoor de titel mocht blijven. Pure wiskunde.Lees verder ›

Tussen 1988 en 1999 liep het uit Zaandam afkomstige Nembrionic - aanvankelijk nog met de toevoeging Hammerdeath - rond in de Nederlandse metalwereld. De brute deathmetal/grindcoreband leverde twee platen, twee EP’s, enkele splits en een album met hiphopgroep Osdorp Posse af. Aan het einde van de rit vonden een aantal leden van de band met enkele leden van Consolation elkaar in het blackmetalproject Unlord maar na drie platen viel ook dat doek.Lees verder ›

Cairns is het geesteskind van Chris Taylor, die je kunt kennen van bands als Incassum of Aloeswood. Hij verzamelde een rits muzikanten om zich heen (waaronder leden van Burial) om tot dit eerste werkstuk, Keening getiteld, te komen. De heren afficheren zich als atmosferische post-blackmetalband en dat klopt als een bus. Althans, in de zin dat al die elementen keurig terugkomen in de muziek van Cairns.  Lees verder ›

In 1990 speelde de Fin Kärtsy Hatakka in twee bands: Head First en Waltari. Die laatste scoorde in 1991 een internationale platendeal en Head First werd in de ijskast gezet. Een paar jaar geleden kwamen de bandleden van Head First elkaar weer tegen en besloten in het thuisland wat optredens te doen. Dat beviel blijkbaar dermate goed dat werd besloten enkele oude nummers en wat nieuw geschreven materiaal op te nemen en daar is dan ineens, na ruim dertig jaar, het debuut van een band die al langer dan drie decennia bestaat. Deze werd opgenomen met drie originele leden, alleen bassist Jesper Anastasiadis is nieuw.Lees verder ›

Volgers van Zware Metalen weten dat ik niet meteen "voor de core" ben. Nederland mag me For I Am King en The Royal geven, België When Plagues Collide, en voor de rest luister ik best wel graag naar Thy Art is Murder en Breakdown of Sanity. Dat is het zowat. Nu en dan verzeilt er wel eens een metalcoreband in een playlist links of rechts en check ik de naam. Een aantal keer was die naam Upon a Burning Body. Niet dat ik de band zo fantastisch vind, check gerust de reviews van The World Is My Enemy en Straight From The Barrio.Lees verder ›

Illum Adora is een Duitse blackmetalband die, met dit werk toch, stevig knipoogt naar het Zuiden van Europa, meer nog naar Griekenland. De heren noemen hun black metal, Non Serviam Black Metal. Tja, drie keer raden waar dat vandaan zou moeten komen. Illum Adora is voor ons geen nobele onbekende. De vorige platen en EP gingen al eens onder het fileermes. ... Of Serpentine Forces uit 2019 kreeg de beste beoordeling. De daaropvolgende EP, Infernum Et Necromantium, smaakte ik net iets minder. Ook het laatste album, Ophidian Kult kon me maar een weinig bekoren.Lees verder ›

Horizon Ignited is het nieuwste paradepaardje in de stal van het machtige Nuclear Blast. Met slechts één langspeler op zak moet dit gezelschap dus heel wat in zijn mars hebben. Even snel de overige formaliteiten afwikkelen. De band werd pas in 2017 opgericht in Finl… wacht, wat? Finland? Dat kan niet kloppen. Even het promomateriaal nalopen: afkomstig uit Finland. Oké, een foutje kan erin sluipen. De Facebookpagina van de band dan maar: wederom Finland. Als je het echt niet meer zeker weet is er gelukkig één plek waar je voor definitief uitsluitsel terecht kan, de Encyclopaedia Metallum: andermaal Finland. Dan zal het toch zo moeten zijn denk ik. Met nog een lichte achterdocht in mijn achterhoofd start ik deze recensie van Towards the Dying Light. Uit Finland, wie bedenkt nou zoiets.Lees verder ›

Cult Of Parthenope is een Brits label dat de tweede plaat van dit Britse kwintet genaamd Tableau Mort uitbrengt. Bij een eerste aanblik op de meegeleverde bandfoto's doet het me wat aan Dimmu Borgir ontmoet Abyssos en Bathuska denken. De eerste plaat van Tableau Mort, Veil Of Stigma, Book I: Mark Of Delusion kwam uit in 2019 en kreeg toch een mooie review van onze redactie mee. Er werd toen dunnetjes gesteld dat de eerder atmosferische black metal die de heren brachten, net wel wat meer eigen identiteit kon gebruiken.Lees verder ›

The Coming Strife Records is vermoedelijk in het bezit van een speciale radar. Het is namelijk bewonderenswaardig hoe dit label er continu in slaagt onbekende maar zeer talentvolle bands te contracteren. Veel van mijn recente favoriete metallic hardcore albums zijn dan ook afkomstig van dit Engelse label. Toen de nieuwe EP van Morbideity in de digitale postbus viel, was mijn interesse direct gewekt. Toegegeven, ik had nog nooit gehoord van deze band.Lees verder ›