Headlines

Ruim 65 minuten kun je luisteren naar de symfonische death/doom metal die je mag verwachten van Otto Salonen en kornuiten. De titel van het album is heel logisch gekozen. De band heeft officieel in 2010 een hiatus ingesteld en daar zijn ze in 2020 weer uitgekomen. Decade of Silence lag dus min of meer voor de hand. Er is bijzonder veel variatie te horen op deze schijf. Het symfonische aspect loopt als een rode draad door de muziek, maar verder wordt er afgewisseld van Funeral doom tot melodische death metal.Lees verder ›

As Infinite Shadows Of The Nightsky is de opvolger voor The Ancient Spells Of The Past van het Finse éénmansbedrijf Korpituli. De heer S. Korpituli, ook onder andere actief in Iku-Turso, doet net als op de vorige plaat gewoon al het werk. Gemakkelijk toch. Dan ben je je eigen baas en moet je ook aan niemand enige verantwoording afleggen. Handig, hop en klaar. De black metal van deze Finse heer laat zich definiëren als mid-tempo black metal met een atmosferische insteek, zo beschreef ik het toch in de review van de vorige plaat.Lees verder ›

Gitarist Bram Bijlhout was tussen 2007 en 2014 lid van de Rotterdamse doomband Officium Triste en speelde mee op het heerlijke Mors Viri uit 2013. Na het afscheid van zijn mede-treurwilgen bleef het bloed in zijn aderen langzaam stromen en besloot hij zelf een doomband op te zetten onder de toch wat oppervlakkige naam Structure. De titelloze debuut-EP is nu op tape verschenen via Brutal Insanity Records en Bijlhout heeft er alle instrumenten zelf voor ingespeeld. Voor de zang schakelde hij evenwel een oude bekende in. Ene Pim Blankenstein, ook bekend als zanger van… Officium Triste.Lees verder ›

Een pandemie en een invasie mogen de release van dit vijfde album van de Oekraïense band Majesty Of Revival dan vertraagd hebben, maar nu is het er dan toch! Dat gezegd hebbende wil ik direct de wereldse beslommeringen achter ons laten en de magische wereld van de muziek van Pinnacle binnen treden. Progressieve heavy- en power metal met soms een vleugje groovy en funky metalcore er doorheen verweven.Lees verder ›

Svar is net als Brzask of KŁY een kleine speler in Pools blackmetalland. De grote spelers uit dat Middden-Europese land, ga ik niet opnieuw opnoemen. Ieder van jullie weet wie ik bedoel. Svar is de band van alleskunner Kamil Bolesta, een heerschap uit Krakow dat met Under A Sky Full Of Thunder een opvolger, een EP alweer, klaar heeft. Ook nu hoop en al 25 minuten typisch Pools blackmetalgeweld. De vorige EP Behind The Veil kon ik wel smaken.Lees verder ›

Als kind had ik een buurvrouw die Trees heette. Nooit geweten dat ze oneindig was. Oké, ik weet: humor en black metal hebben weinig gemeen (of het moet de kleur zwart zijn) maar ik kon het niet laten. Voor de rest zal ik serieus blijven. Ene M. uit Polen doet dat met Gorigha namelijk ook. Ergens tussen 2020 en 2021 nam hij dit debuut in zijn eentje op. M. speelt alle instrumenten dus zelf, behalve de drums want die komen uit de computer.Lees verder ›

Cocktails zijn in deze zomerdagen extra lekker en dus zal de deathmetalcocktail die Vagus op Sulfurous geshaket heeft er ook wel ingaan. Hoewel de relatief nieuwe Zweedse formatie onder de technische tak van de de dode metaalbom zou liggen, balanceert het vijftal die met enkele vruchten uit andere subdivisies. Lees verder ›

Ithaca: meng brute metalcore met blackgaze, industrial metal uit de jaren ’90, progressief werk uit de jaren ’70 en top het af met 80’s power pop. Jaja; tegenwoordig kunnen ze een hoop stront nog als goud verkopen in die promobladen. En toch weet iedereen die zijn passie voor muziek ook graag onder woorden brengt, dat dit soort informatie in sommige gevallen ook daadwerkelijk hout snijdt.Lees verder ›

Eindelijk! De nieuwe Dance Gavin Dance! Echt? Jaaaa! Ik hoor mijn tienerdochter het nog uitroepen! Over deze heren afkomstig uit Sacramento, Californië heb ik reeds eerder verteld middels een review van de schitterende voorganger van dit Jackpot Juicer, Afterburner. Dit vijftal weet nog steeds een erg aangename mix te maken van heel wat stijlen.Lees verder ›

Het is even grasduinen in de archieven van Zware Metalen om iets terug te vinden over Bleeding Through. De laatste bespreking dateert van 2008 toen Declaration verscheen. Het was vier jaar later dat de 'blackened' metalcoreband uit Orange County een sabbatical inlaste om vervolgens met mijn nummer één van de jaarlijst 2018 keihard weder te keren: Love Will Kill All. Als een accupack die volledig was opgeladen in de tussentijd wist het vijftal een enorm sterke comeback te maken. Dat de vier heren en één dame het tegenwoordig een slag rustiger aan doen blijkt uit de nieuwe EP genaamd Rage, dat dus weer het eerste werk is na het laatste album vier jaar geleden.Lees verder ›

Forlorn Reign is na drie langspelers en één EP het vierde album van de Zweedse band Circle Of Chaos. De band wisselt deathmetal met thrash en een vleugje groove, iets wat het label melodieuze deathmetal mag hebben. Als ik in het Zware Metalen archief duik, zie ik dat mijn collega's prima te spreken waren over voorgaand werk van Circle Of Chaos. Inmiddels zijn we echter zo'n acht jaar verder en is het dus de hoogste tijd om eens te beluisteren wat de Zweden ons anno twintigtweeentwintig te bieden hebben.Lees verder ›

Zoals alles bij Municipal Waste zijn de vijf jaren die Electrified Brain van diens voorganger scheiden voorbij gevlogen. Ziedend snel als een slechtvalk in duikvlucht of beukend als een duif tegen een verandaraam, maar vliegen doet hun cross-overmetal. De gekscherende Amerikanen hebben naar eigen zeggen de twee extra jaren die ze kregen gebruikt om perfectionistischer en gestructureerder te werk te gaan. Wij dachten dat ze een grapje maakten.Lees verder ›

Er zijn van die dingen in het leven die niet kapot te meppen zijn en die voor eeuwig mee lijken te gaan:  Tupperware bakjes uit de jaren '60, rieten onderzetters om je pannen op te zetten, Brabantia voorraadblikken en het huishoudtrapje van mijn oma. Morcrof kan aan dat lijstje worden toegevoegd. Opgericht in 1992, met enige regelmaat een release uitgebracht, diverse line-up wisselingen (alleen zanger Poulus Moura is er vanaf het eerste uur bij), verschillende labels versleten en toch gaat de band nog steeds mee.Lees verder ›

Furieus van leer trekken. Goedmaak seks terwijl je allebei nog laaiend bent. Een liefdesbaby maken met je aartsvijand. Dat klinkt allemaal als een geslaagde SM avond, maar ik heb het hier toch echt over het begin van Break The Chains. Dit is het eerste nummer van The Dawning Of The Son, het vijfde studioalbum alweer van de Griekse band Desert Near The End.Lees verder ›