Geschreven door Berry Loeffen op 28-07-2022 om 18:50.
Furieus van leer trekken. Goedmaak seks terwijl je allebei nog laaiend bent. Een liefdesbaby maken met je aartsvijand. Dat klinkt allemaal als een geslaagde SM avond, maar ik heb het hier toch echt over het begin van Break The Chains. Dit is het eerste nummer van The Dawning Of The Son, het vijfde studioalbum alweer van de Griekse band Desert Near The End. Als we toch een beetje in die sfeer blijven hangen: stel je voor dat Abbath de zweep haalt over de ruggen van Iced Earth terwijl Blind Guardian hen vanaf het nachtkastje aanmoedigt…
Als ik even terugkijk naar sommige recensies van vorig albums hier op Zware Metalen, zoals van albums nummer twee: Hunt For The Sun uit 2014 en nummer drie: Theater of War uit 2016, dan werd deze combinatie van thrash en power metal niet zo heel goed gevonden. Haring met slagroom werd het zelfs genoemd. Tja, geef mijn portie dan ook maar aan Fikkie. Want dat is andere koek dan dampende lichamen, verstrengeld in vleselijke lusten. Dus na het terugkijken ben ik ook terug gaan luisteren. En jawel hoor, ik snap wat mijn voorgangers bedoelden. Toentertijd was het inderdaad maar een beetje slappe en saaie thrash, eigenlijk gewoon een harinkje zonder iets, en een dag of wat te oud… Wat een verschil dan met dit album! Hier krijg je er een flinke kwak symfonische black erbij! Dat is nog eens een lekkere post-coïtale snack! Die vissmaak… Nee, dit lijkt me een goed moment om de beeldspraak te laten varen en te focussen op het belangrijkste: de muziek.
De zangkwaliteit van Alexandros is in al die jaren flink gegroeid. Waar hij op de eerdere albums probeerde om Matt Barlow na te doen lukt het hem nu ook. Al heeft de Griekse versie over het algemeen een net iets ruigere strot. Maar ook uithalen zoals Ripper Owens die doet komen voorbij. En in de wat meer symfonische stukken klinkt hij soms bijna als Hansi Kürsch. Ook beide gitaristen weten Blind Guardian-waardige dubbelstemmige partijen uit hun instrumenten te toveren, en deze logisch af te wisselen met de klinisch groovende hak- en zaagpartijen zoals Jon Schaffer die uit zijn mouw schudt. Uiteraard moeten fans van Demons & Wizards dit album ook maar eens beluisteren, ik denk dat die hier ook veel plezier aan beleven. Het enige wat hen af zou kunnen schrikken zijn de uitbarstingen van een wederom niet bij naam genoemde drummer. Ik las in de eerdere recensies al lovende woorden over het drumwerk. En ik weet niet of dit dezelfde persoon is (er is in elk geval wel een echte (live) drummer aanwezig als ik de foto’s mag geloven), maar zwartlederen petje af! Hij zweept de boel ontzettend op. Regelmatig tot aan blastbeats toe, waardoor de snaarmuzikanten ook hun riffs op naaimachinesnelheid moeten spelen. Dan zijn er op de sporadische rustige momenten ook nog af en toe wat koren en zangeressen tussen gezet. Je hoeft je dus geen moment te vervelen…
Voor mij zijn de hoogtepunten van het album de opener Break The Chains (het gebeurt niet vaak meer dat ik direct zo uit mijn latex sokken word geblazen), het minstens net zo opgefokte A Wolf Amongst Lions en het nummer I Am Hell And Hell Is Me, welke zondermeer op elk willekeurig Iced Earth-album had kunnen staan zonder dat iemand zich zou hoeven te schamen. Desert Near The End heeft naar mijn mening eindelijk zijn vorm en stijl gevonden! En wat voor een vorm! Dit smaakt naar meer! Donder die muffe vis maar weg, we gaan er nog een keer met de zweep overheen!
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
