Headlines

De bespreking voor Zornes Heimat, de plaat uit 2008 van dit Duitse duo afkomstig uit Thuringen was het laatste wapenfeit wat ik in onze archieven teruggevonden heb. Dit Odal bestaat echter al sinds 1999 en het album Welten Mutter, vanaf nu beschikbaar, is de vijfde langspeler. Daartussen vind je een hele collectie split's en EP's. Eisenwald is het label van dienst. De twee Duitsers die Odal vormen hebben zich de paganeske blackmetalstijl eigen gemaakt.Lees verder ›

Na een EP en een single komen deze Polen van Angrrsth met hun debuutplaat, Donikąd. Aan ons om te bepalen waar de muziek op deze plaat naartoe gaat. In eerste instantie klinkt het als erg typische in ranzigheid doordrenkte Poolse black metal. Ook niet verwonderlijk dat het eveneens Poolse Godz Ov War Productions hier achter zit. De productie heeft meer dan een dozijn ballen en ademt een gortige putlucht uit. Verder valt bij een eerste luisterbeurt op dat in het riffwerk ook wat elementen uit de Franse school verwerkt zitten.Lees verder ›

Na wat omzwervingen rond heel wat Zweedse releases, stap ik weer naar het Oost-Europese vasteland en omarm ik met graagte een verzameling Poolse blackmetalreleases uitgekomen via, het eveneens Poolse, Godz Ov War productions. De eerste in het rijtje is Sznur. Een trio dat met Dom Człowieka alweer zijn derde plaat uitbrengt. Wat op zich toch een hele prestatie is, wetende dat deze heren nog maar een goede vier jaar samen zijn. Sznur betekent niets meer of niets minder dan touw. En het moet gezegd, de black metal die de heren produceren, snijdt als een strak gespannen, vast geweven touw rond je polsen en nek. De productie helpt ook wel een handje want deze is eveneens redelijk scherp te noemen, bij wijlen wat te dunnetjes en een weinig krachtig.Lees verder ›

Oorspronkelijk uit Groningen, Nederland komt dit Volc Vermaledide. Ondanks het feit dat de band al meerdere jaren bestaat - blijkbaar is de band opgericht ergens in 2001 - is dit Nietig nog maar het eerste volwaardige album. Deze vervloekte kerels blijken bij het wat grondiger doorlezen van de biografie nu hun uitvalsbasis in Zweden te hebben. Heidens Hart, een oerdegelijk Nederlands label, brengt de plaat uit.Lees verder ›

Het heeft zestien jaar mogen duren, maar de waterpijplurkers van Bongzilla hebben eindelijk een nieuw album uitgebracht. Smijt wat haze in je grinder, rol een spliff en laat de wietbakens ontbranden. Vandaag verliezen we ons in de dichte dampen van de lome riffs en de gortige baslijnen.Lees verder ›

Het tweede avontuur van The Beast of Nod is een Multiversal geworden. Omdat we de eerste aflevering van dit conceptueel multimediaproject over het Land Van Nod gemist hebben, moeten we misschien eerst het principe eventjes uitleggen. De drie Amerikanen vinden allerlei absurde wezens of galactische plaatsen uit, geven die een fictieve naam en creëren daar vervolgens een heel universum rond. Tekstueel bijzonder bizar, dat raad je juist, maar muzikaal is het serieuzer dan je denkt.Lees verder ›

Het staat velen van ons nog vers in het geheugen: het overlijden van Alexi Laiho. Begin januari dit jaar werd door de bandleden naar buiten gebracht dat Alexi op 29 december 2020 is komen te overlijden op slechts 41-jarige leeftijd. Zware Metalen schreef ook een stukje over Alexi en de doodsoorzaak. En dat terwijl net de eerste EP zou uitkomen van Bodom After Midnight: een nieuwe band ontstaan (met dank aan Alexi en Daniel) na het stoppen van Children of Bodom in 2020.Lees verder ›

Vier volledige nummers en een intro staan te blinken op de nieuwste schijf van dit trio uit de Belgische provincie Limburg. Deze Rituals Of The Dead Hand is een band die bestaat uit doorwinterde muzikanten die we zouden moeten kennen van het ter ziele gegane Last Funeral of Gorath. Heden spelen deze heren in onder andere Hemelbestormer, Entartung of Lhaäd. With Hoof And Horn is de opvolger van Blood Oath uit 2018, ook uitgebracht door Dunkelheit Produktionen. De plaat gaat vlot over de veertig minuten en boort opnieuw het thema aan van de Bokkenrijders, een stuk Vlaams/Nederlandse folklore? Het zij zo.Lees verder ›

En we zijn weer aanbeland in Zweden. Iets wat me de afgelopen weken, op muzikaal gebied, vaker voorvalt. Niet dat we een vrijgeleide hebben gekregen om naar het noorden te reizen, u weet wel waarom. Deze vier heren noemen zich Vittra. Dit Wardens, met vier nummers, is een EP geworden die men uitbrengt in eigen beheer. Het is een verwijzing naar thrash- en melodic death/blackmetalgrootheden als In Flames, Dissection en At The Gates. Nu, dat Zweden muziek kunnen maken, daar moeten we niet aan twijfelen, maar of dit Vittra hetgene is waar we met zijn allen op aan het wachten zijn, dat betwijfel ik.Lees verder ›

Uit Las Vegas, Nevada komt dit viertal Escape The Fate. Better Noise Music toch een redelijk dikke vis, brengt de plaat uit. Dit label kennen we van All That Remains, Five Finger Death Punch, In Flames en Papa Roach. Dan is het ook meteen duidelijk in welk straatje we deze vier muzikanten moeten plaatsen, ook de muziek die ze maken. De heren hebben niemand minder dan John Feldmann bereid gevonden om deze zevende studio plaat genaamd Chemical Warfare van een topproductie te voorzien. Feldmann? Ja die! Die ook 5 Seconds Of Summer van een fatsoenlijk geluid voorzag, knap toch! Dan heb je het keihard voor mekaar.Lees verder ›

Als er nu één artiest is waarvan ik me een hoedje schrok toen die in de reviewlijst verscheen, dan is het wel Suzi Quatro. Wordt Patti Smith algemeen uitgeroepen als de ‘godmother of punk’, dan mag je volgens mij Suzi Quatro beschouwen als de ‘godmother of hard rock’. Eerlijk gezegd dacht ik dat ze al lang me pensioen was, maar nee hoor, verre van.Lees verder ›

Onder de noemer Night Of Consecration brengen Wampyric Rites, Satanic Count, Winterstorm en Demonic War een split uit. Alle vier de bands, afkomstig uit Ecuador, dragen twee nummers aan. De speelduur zorgt er met 42 minuten voor dat we hier een album met een volwaardige speelduur hebben. De bands werken samen zonder de steun van een label. Alleen dat al verdient bonuspunten. Moet ik, na het noemen van de bandnamen, nog vermelden dat het om vier blackmetalbands gaat? We lopen de bands maar eens chronologisch door.Lees verder ›

Evanescence brak in 2003 door met het album Fallen en de monsterhit: Bring Me To Life. Daarna volgden bandwisselingen, muzikale koerswijzigingen en een solocarrière voor frontvrouw Amy Lee. De muzikale koerswijzigingen waren zeker niet in de richting van het hardere genre. Er kwamen elektronische invloeden en de band werkte zelfs met een orkest samen. Het schrijf- en opnameproces van The Bitter Truth duurde langer dan verwacht en de bijbehorende tour werd enkele keren uitgesteld, maar op 26 maart zag het album (het eerste reguliere album in bijna tien jaar) dan toch het levenslicht. Geruchten dat de band weer de hardere kant op zou gaan deden dan al langer de ronde in de digitale wereld.Lees verder ›

Het uit Canada afkomstige Cathartic Demise bestaat pas sinds 2017. Na de titelloze EP uit 2019 is dit jaar het debuut In Absence uitgekomen. Ze staan omschreven als een progressive thrash/deathband maar ik weet niet of ik het daar wel mee eens kan zijn. De band is blijkbaar gesteld op goede en duidelijke intro’s. Elk nummer heeft een intro dat echter niet per definitie een indicatie is voor de rest van de track. Omdat ze de rest van de song niet onder willen laten doen vanwege een uitgebreid intro, duren de nummers (met uitzondering van de inleidende track) tussen bijna 6 en bijna 8 minuten. Lees verder ›

Het genre technische death metal is weer een album rijker. Het uit Amerika afkomstige Unflesh heeft onlangs Inhumation uitgebracht: album nummer twee. Na een redelijk warm onthaal van het debuutalbum, Savior, was de wens van de recensenten veelal dat de heren de ontzettende potentie verder zouden ontwikkelen. Het nieuwe werk zal doen blijken of dat inderdaad het geval is.Lees verder ›