Mevrouw Hulder woont al een tijdje niet meer in België, maar toch beschouwen we haar stiekem toch nog als “één van ons”. Deze jonkvrouwe van de nacht veranderde de voorbije jaren vaker van woonplaats dan van corpsepaint (van Duffel naar Mechelen, van Mechelen naar California, van California naar Washington), maar bleef gelukkig trouw aan haar roots: sfeervolle maar rauwe black metal met een middeleeuwse toets. Deze jongedame heeft niet alleen een voorliefde voor de Middeleeuwen, ook de black metal die ze maakt gaat terug naar de vroege beginjaren van het genre, iets wat toch opmerkelijk is voor iemand die uiteindelijk nog steeds maar 28 jaar oud is.
Invloeden als Bathory, oude Emperor, vroege Darkthrone en zelfs Les Légions Noires kenmerken de stijl van de éénvrouwsband die Hulder is. Hoewel de band zelf ook nog niet zo oud is (opgericht in 2018), heeft Hulder toch al dat typische traject afgelegd dat zo kenmerkend is voor black metal: starten met een aantal demo’s die ondanks de beschikbaarheid van al die moderne apparatuur toch klinken alsof ze opgenomen zijn in iemand zijn garage, zo tussen de wasmachine en de meterkast. Daar kwam dan ook een compilatie uit voort: De Oproeping Van Middeleeuwse Duisternis, uiteraard in eerste instantie op cassette. Je kan van dit soort nostalgische pogingen zeggen wat je wil, maar deze had zeker niet misstaan tussen andere ruwe pareltjes in 1993 of zo.
Het eerste studio-album kwam er in 2021. Godslastering: Hymns of a Forlorn Peasantry nam afscheid van de kelderproductie, maar zette daar extra sfeer onder de vorm van middeleeuwse melodieën, gotische synths, akoestische gitaarsolo’s en cleane vrouwenzang voor in de plaats. De stijlshift was minder abrupt dan het hier lijkt, vooral dankzij de herkenbare vocale emanaties van Hulder zelf, maar persoonlijk had ik zeker kunnen leven met een verderzetting van de oorspronkelijke stijl. Hoe dan ook: het moet gezegd dat niemand ooit zo’n mystieke ode aan de Dijle heeft geschreven.
Midden vorig jaar voegde Hulder nog een EP toe aan haar discografie: The Eternal Fanfare. Deze is echter met zijn 25 minuten niet zo heel veel korter dan de compilatie en de full-length die hierboven vermeld werden, en ook kwalitatief is deze nieuwe release meer dan relevant. Vandaar dat een laattijdige recensie hier zeker op zijn plaats is…
Vijfentwintig minuten blijft relatief kort natuurlijk, maar toch kiest de Belgische Amerikaanse ervoor om het geheel in te leiden met een sfeervolle intro: Curse From Beyond. Een goede keuze, zo blijkt, want de geheimzinnige synths en bezwerende vrouwenzang trekken je langzaam omlaag in het ijzige water van Hulders nieuwste creatie. Een gevoel van oneindigheid golft over je heen wanneer je volledig ondergedompeld bent…
…waarna Burden Of Flesh And Bone je verwelkomt in een harde realiteit die in schril contrast staat met de esthetische perfectie waarmee de intro ons om de tuin leidde. Mid-tempo melodische black metal uit de oude doos, met meer brutaliteit dan verfijning: dat vat het wel goed samen vind ik. Het valt op dat het vocale compartiment lomper en beestachtiger klinkt dan ooit tevoren: Hulder blaft de melodierijke riffs en doffe drummeppen (typisch voor deze band trouwens) aan elkaar. Net wanneer de herhaling wat op eentonigheid dreigt te gaan gelijken, wordt er gespeeld met het ritme en komt de cleane zang even terug. Vanaf dat moment blijft het nummer draaien, wervelen en variëren, met tremolo riffs, stampende agressie en een prachtig uitgewerkte keyboardsolo die gevolgd wordt door een virtuoze gitaarsolo. Ondertussen blijft de storm op de achtergrond verder razen, een convergentie die tegelijk episch en opwindend is. Een opvallend sterke start van deze EP!
De start van Sylvan Awakening brengt ons eerst enkele echo’s uit de jaren negentig, waarna we een riff te horen krijgen die me enorm sterk doet denken aan Sanguinem van Mephorash. Gelukkig doet Hulder er haar eigen ding mee. De manier waarop de cleane en grauwende vocalen elkaar aanvullen is prachtig en levert ook de nodige gevoelsmatige spanning. Het nummer zet zich grotendeels aan mid-tempo verder, met enkele heerlijke melodische riffs (mét een zekere middeleeuwse inslag) als opvallendste hoogtepunten. Toch is het Sanguinem-thema (als ik het zo oneerbiedig mag noemen), dat nog éénmalig weerkeert, het onbetwiste orgelpunt, vooral als er dan ook nog eens op gevarieerd wordt. Sylvan Awakening is mijns inziens een absolute luistertip!
In vergelijking met het vorige album valt vooral een sterkere drive op, een stuwende energie die er op Godslastering: Hymns of a Forlorn Peasantry toch veel minder was. Melodie lijkt ook belangrijker hier, terwijl de uitgesproken middeleeuwse sfeer wat is verdwenen. Algemeen zou je kunnen stellen dat The Eternal Fanfare een moderner album is. Passender bij een frontvrouw van 28 eigenlijk, al worden de roots zeker niet verloochend.
Elk nummer heeft wat zijn eigen stijl. Het titelnummer is bijvoorbeeld enorm bruut en ruw. De lompe, hese vocalen en het potige, robuuste gitaargeluid zorgen bij het begin voor een zeker doomdeathgevoel. Rond 2:00 vergast Hulder ons dan op een heerlijk ijskoude, monumentale riff die nog maar eens toont hoeveel kwaliteit er in deze 25 minuten is samengebald. De melodische riffs volgen elkaar daarna in sneltempo op, maar net als op Sylvan Awakening is er dus die ene riff die de hoofdrol wegkaapt. De bezwerende zang die ermee gepaard gaat zorgt dan weer voor een heel geslaagd mystiek sfeertje.
The Eternal Fanfare eindigt met A Perilous Journey. Deze track trekt het muzikale landschap van Hulder helemaal open en voelt ook aan als een trektocht: dit is stapvoetse, breed uitgesponnen, melodierijke atmosferische black metal met veel gevoel, in een sfeer van eindeloosheid, hopeloosheid en een onbevredigde hunkering. Om dit gevoel van dromerigheid nog wat meer in de verf te zetten, wordt hier veelvuldig gebruik gemaakt van zachte, cleane zang en veel herhaling.
En zo toont Hulder met elk nummer een ander aspect van haar muzikale spectrum. Vijf nummers met vijf identiteiten, maar samen zijn ze goed voor 25 minuten aan bijzonder interessante en hoog-kwalitatieve black metal met een Belgisch randje. Ik durf toch te zeggen dat deze EP het beste is wat Hulder tot nu toe heeft uitgebracht. Reden genoeg dus voor elke liefhebber van de iets melodischer kijk op black metal om dit kleinood een luisterbeurt te gunnen. En reden genoeg voor Hulder om werk te beginnen maken van een tweede langspeler…
Label:
20 Buck Spin, 2022
Tracklisting:
- Curse From Beyond
- Burden Of Flesh And Bone
- Sylvan Awakening
- The Eternal Fanfare
- A Perilous Journey
Line-up:
- Hulder – Alles
Links: