ERRA – Cure

Geschreven door op 20-04-2024 om 16:57.

De enige vermelding die de progressieve metalcoreband ERRA tot op heden bij Zware Metalen kreeg, was plek nummer 253 in de jaarlijst 2021, gebaseerd op de stemmen van alle lezers destijds. Best bijzonder als we bedenken dat de heren toch al vanaf 2009 bezig zijn en met Cure een zesde volledig album op de markt brengen. Ondanks alle wijzigingen in de bezetting (drummer Alex Ballew en gitarist en zanger J.T. Cavey zijn nog de enige oorspronkelijke leden) blijft het DNA van de band wel altijd goed bewaakt. Toch hoor je op iedere plaat weer andere invloeden en stijlen en die drang te experimenteren zorgt dat ERRA in de loop van de jaren een flinke fanbasis heeft opgebouwd. Met Cure ligt er wederom wat moois te ontdekken voor hen, hoewel dat lang niet in alle nummers het geval is.

Ook op deze nieuwe langspeler profileert het kwintet zichzelf zoals we het in de basis kennen: een moderne geluidsproductie, djenty gitaarpartijen, beukende drums en vooral veel vocale variatie. De feilloze afwisseling en een goede balans daarin maakt dat Cure een plaat geworden is die moeiteloos meerdere keren achter elkaar genuttigd kan worden. Nog meer dan voorheen nemen de fraaie, cleane zangpartijen een prominente rol in tijdens veel nummers. Dat is gitarist en zanger Jesse Cash natuurlijk wel toevertrouwd, aangezien hij die aanpak continu hanteert in zijn andere band Ghost Atlas. Zodra beide werelden samensmelten resulteert dat in fijne ERRA knallers zoals Idle Wild, Pale Iris, het mooi opbouwende Blue Reverie en End To Excess, en in het speciaal de gruwelijke oorwurm Cure. De ronkende gitaarpartijen zijn vet aangezet terwijl de hoekige drumpartijen tijdens het merendeel van deze arrangementen voor extra stootkracht zorgen. De wisselwerking tussen de fijne brulzang van Cavey en de cleane emovocalen van Cash zijn erg toegankelijk en vooral zeer beklijvend.

Toch bevat dit Cure ook grotere uitstappen die wat minder pakkend zijn. Zo is het met synth doordrenkte, techno-achtige Slow Sour Bleed bijvoorbeeld niet zo overtuigend. Noem het gerust vlees noch vis. Ondanks het explosieve begin en middengedeelte gebeurt er weinig spectaculairs en lijkt de band niet te kunnen kiezen tussen hard en zacht. Wish is een niemendalletje dat de vaart eruit haalt, maar de toon inzet naar Glimpse waar vervolgens ook niet heel overtuigend doorgepakt wordt om exact dezelfde redenen. Het alternatieve emorockachtige Past Life Persona staat volledig in het teken van de cleane zang van Cash met de gitaarpartijen meer op de achtergrond verwerkt. Invloeden van Ghost Atlas liggen er daar wel érg dik bovenop. Als ik die muziek had willen horen, had ik van die band wel een CD opgezet. Samengevat vormen de vier nummers een inkakker zo midden op het album aangezien alles achter elkaar geplaatst is. Met Pale Iris en het groovende Wave herpakt ERRA zich gelukkig wel tegen het eind. Reden: meer hoekig gitaarwerk en meer Cavey op zang!

Het maakt van Cure  een album dat vooral in het middengedeelte een aardige koerswijziging doorstaat. Dat experiment zal ongetwijfeld voor- en tegenstanders kennen, maar van ERRA zijn we wel wat gewend. Links- of rechtsom is deze plaat lekker energiek en zullen fans uit beide kampen wederom op hun wenken bediend worden. Sterkste punt zijn toch weer de gitaarpartijen en de vocalen. Komende zomer live te zien op onder andere Graspop Metal Meeting en Jera On Air. Liefhebbers van djent en (progressieve) metalcore gaan beslist eens een kijkje nemen.

Score:

80/100

Label:

UNFD, 2024

Tracklisting:

  1. Cure
  2. Rumor Of Light
  3. Idle Wild
  4. Blue Reverie
  5. Slow Sour Bleed
  6. Wish
  7. Glimpse
  8. Past Life Persona
  9. Crawl Backwards Out Of Heaven
  10. End To Excess
  11. Pale Iris
  12. Wave

Line-up:

  • JT Cavey – Zang
  • Jesse Cash – Gitaar, zang
  • Clint Tustin – Gitaar
  • Conor Hesse – Basgitaar
  • Alex Ballew – Drums

Links: