Dispersion‘s vierde album Monochrome is een plaat die gepokt en gemazeld is in de black metal. Geheel naar eigen smaak en overtuiging voegt dit duo er nog wat avantgarde en atmosferische invloeden aan toe. Monochrome is een plaat geworden die je moet doen reflecteren over jezelf: je dient aan introspectie te doen om een beter mens te worden. Geef jezelf feedback en werk eraan, zou je zo maar kunnen schrijven. Daar zit natuurlijk een hoop waarheid in. Maar al te vaak leren mensen niet van hun fouten of willen ze dit niet en blijven ze maar neuten en miepen, hameren en timmeren op dezelfde zaken. Soms is het ook gewoon beter jezelf verder te ontplooien, te groeien als mens en de koeien gewoon in de sloot te laten liggen.
Nu de beide heren van Dispersion gaan ons misschien wat extra tips geven op muzikaal vlak hoe we dit dan best zouden aanpakken. Venetic Black Metal Front is de platenboer en ik moet schrijven dat ik van dit label tot op heden nog niks gehoord heb. Het lijkt me een kleiner Italiaans ondergrond label te zijn dat van onder zijn vleugels toch op geijkte tijdstippen obscure releases loslaat.
Dit Monochrome is er daar één van. Het Italiaanse collectief Dispersion is op zich geen onbekende maar kwam nog nooit aan bod bij ons. We hebben zeven nummers om je te overtuigen en om te stellen dat we bij een volgende release deze twee heren wel opnieuw wat aandacht moeten geven. Net op dat moment klinkt er een jojo-achtige gitaarpartij. Het blijken de eerste tonen te zijn van het meer dan acht minuten durende Feasting Fear. Als eerste kennismaking kan dit tellen. Ik krijg het gevoel dat ik in een schommelstoel zit op een terras dat uitkijkt op een zanderige steppe. In de verte doemt er zich een stofwolk op en voor ik het goed en wel besef staan er een zestal ruiters, cowboys op mijn erf.
Een zagende gitaarpartij trekt me uit mijn droom en brengt me met een collectie toms naar een ander uiteinde van het spectrum. Het duurt nog een volle drie minuten eer er wat zang, een schurende stem aan te pas komt. Een dissonante gitaarpartij en diezelfde schurende stem geven je vervolgens in Nothing Is Left een weinig tastbare boodschap mee. Een boodschap die je verder gebracht wordt door ijle gitaarlijnen die vervolgens volledig overschaduwt worden door een dreunende collectie geluiden. Ergens in de helft van het nummer wordt de snelheid eindelijk wat opgevijzeld naar wat we blackmetalnormen noemen maar dan lijkt het kalf me al verdronken te zijn en dit voor de rest van het album. Een dansende eerder vals aanvoelende gitaarpartij die het nummer Danubian Veil moet rechthouden veranderd daar natuurlijk helemaal niks aan.
Dispersion is toch een rare eend in de bijt. Dit Monochrome is een eerder expressief blackmetalwerk geworden dat niet voor iedereen toegankelijk is. Ik kan er op zich niet veel mee. Het kan me maar een weinig boeien. Op sommige momenten wordt het zelfs saai en lijkt de monotonie van het leven van deze Italianen me niks te kunnen schelen.
Score:
55/100
Label:
Venetic Black Metal Front, 2024
Tracklisting:
- Feasting Fear
- Nothing Is Left
- Regret Of Sisyphus
- Entropy
- Danubian Veil
- Bloodline
- Adrift
Line-up:
- Mattia – Zang, bas
- Dejan – Gitaar
Links: