Het Nederlandse No Dust Records heeft dit jaar een aantal mooie releases uitgebracht in het meer progressieve genre. Begin dit jaar bracht het label het sterke tweede album van Third Eye uit en afgelopen zomer kwam Anubis Gate met Interference, in mijn oren een van de beste progreleases van dit jaar. Met A Silent Symphony van Compass verrast het label wederom met een een sterke progrelease. Althans, ik ben erg verrast, maar blijkbaar heeft deze band in 2020 en 2022 al twee albums uitgebracht.
A Silent Symphony is een conceptalbum dat draait rondom de gebeurtenissen die volgden naar aanleiding van de Tsjernobyl-ramp. Deze gebeurtenissen worden verteld vanuit het perspectief van personen die de ramp allemaal op hun eigen wijze hebben meegemaakt.
Het geluid van deze band laat zich omschrijven als een mix tussen Saga, Rush (jaren ’80) en Dream Theater ten tijde van het debuut, maar dan zonder de technische bagage van de laatstgenoemde band. Dat heeft de band overigens ook niet nodig, want de kracht van dit album zit vooral in de sterke melodieuze composities en het smaakvol gekozen geluidsbeeld dat teruggrijpt naar de jaren ’80 zonder gedateerd te klinken.
Na het dystopisch en militant klinkende intro We Have The Power, marcheert het industrieel klinkende Xenon Gods je speakers uit. Het is een pakkend nummer met een sterk refrein waarin een glansrol voor Ben Green is weggelegd. Het opzwepende titelnummer begint met heavy gitaren, maar ook hier zorgen de samples en keyboards voor een industriële sfeer. En andermaal wordt dit nummer opgesierd door een sterk refrein.
Daarna verandert de sfeer een beetje op het album. De industriële invloeden verdwijnen meer naar de achtergrond en maken plaats voor een AOR-sound. Eerst op het ingetogen en prachtig gezongen Bridge Of Death, maar vooral op de heerlijke rocker Into The Unknown waar de band zelfs een beetje aan Toto doet denken.
Het album verliest even momentum met het te lange en weinig boeiende The Suffering, maar daarna is het weer smullen geblazen tot aan de epische afsluiter Age Of Progression.
Liefhebbers van progressieve rock die vooral draait om sterke composities en minder om techniek zullen veel plezier beleven aan dit album. Maar ook liefhebbers van AOR die het niet erg vinden dat het er soms wat steviger aan toe gaat moeten dit album ook zeker een kans geven. Ik ga in ieder geval op zoek naar de eerste twee albums van deze band.
Score:
82/100
Label:
No Dust Records, 2023
Tracklisting:
- We Have the Power
- Xenon Gods
- A Silent Symphony
- Bridge of Death
- Into the Unknown
- The Suffering
- Liquidators
- A Dystopian Wasteland
- Age of Progression
Line-up:
- Ben Green – Zang
- Steve Newman – Gitaar, toetsen
- David Bartlett – Basgitaar, zang
- Toni Lakush – Drums
Links: