Het was Halloween, dus alle trollen en toverkollen kwamen weer uit hun holen gekropen. Het Belgische Horrorwish kruipt ook tussen dit gespuis. In tien nummers worden we meegenomen naar de duisterste holen van de horrorwereld.
Het album opent met een onheilspellende soundscape en een stem die een eng verhaal vertelt. We horen alles wat je ook in een spookhuis zou verwachten: een gil, gehuil en een valsige piano- en vioolcombinatie. Na ongeveer een minuut in het daaropvolgende Vade Retro Satanas horen we wat metaalklanken die een beetje in de thrashhoek geplaatst zouden kunnen worden. Het is allemaal zeer spookachtig, maar eigenlijk ook wel een beetje kitscherig. Vooral op de momenten waarop we Gio Smet (het brein achter dit project) op een lugubere manier horen lachen. Maar kitsch en Halloween gaan hand in hand en dat is helemaal niet erg. Kijk maar naar het in 2022 verschenen Rot Among Us van Acid Witch.
Het nummer Dark Water begint met een gortige drumpartij, waar de gitaren vervolgens als roestige zagen doorheen kerven. Het nummer gaat over het mysterie van Elisa Lam, een dame die onder mysterieuze omstandigheden werd gevonden in de watertank van het Cecil Hotel in Los Angeles. De laatste beelden waarop zij te zien is, zijn afkomstig van een bewakingscamera in een lift. Op deze beelden is te zien hoe zij op een vreemde manier beweegt en met iemand lijkt te praten. Had ze een psychose, of was er wat meer sinisters aan de hand? De vocalen klinken spookachtig en hol. Alsof ze in de Cecilwatertank zelf zijn opgenomen.
Het daaropvolgende Your Life is in My Hands gaat over de perverse machtstrip die seriemoordenaar Ted Bundy voelde voordat hij een slachtoffer maakte. De instrumenten klinken lekker laag en traag, waardoor het nummer een doomy karakter krijgt. Alleen de zanglijn geeft het geheel een New Wave Of British Heavy Metalrandje. De seriemoordenaars trukendoos staat nu wijd open. Want het nummer Pretty Boys Must Die gaat over de beruchte John Wayne Gacy. De ijlige bas- en gitaarlijnen klieven als beenzagen door de track terwijl de vanzelfsprekende tekst ‘I’m insane’ uit de speakers schalt. Twee van de ‘grote drie’ seriemoordenaars zijn al de revue gepasseerd. Dan mag de derde natuurlijk niet ontbreken. Het zal dan ook geen verrassing zijn dat The Taste of Forever over Jeffrey Dahmer gaat.
De horrortour hobbelt ondertussen op spookachtige wijze verder met de midtempo stalkerstrack From Hell. Er bestaat een film met dezelfde titel. Deze gaat, evenals het nummer, over Jack the Ripper. Na zo’n acht nummers begint er helaas een beetje de klad in te komen. Ieder nummer lijkt iets te veel op zijn voorganger, waardoor het album op de luisteraar over zou kunnen komen als een macabere eenheidsworst. In veel nummers zijn elementen als een tempowisseling, een horrorachtig intermezzo en trage zanglijnen namelijk terug te vinden. Het onderwerp van The Axe Murder House is overigens iets waar ik nog nooit van had gehoord: een gruwelijke moord op een Amerikaans gezin in 1912. Voor de geïnteresseerden: het Wikipedia-artikel staat hier. Het slotstuk Ocean of Trees sluit goed aan op de rest van het album. Op zichzelf geen verkeerd nummer, maar erg vernieuwend is het niet.
Horrorwish presenteert hier een prima Halloweenalbum dat zich ultiem leent als achtergrondmuziek op griezelfeestjes. Het is groovy, griezelig en unheimisch. Maar na Halloween verdwijnt deze plaat weer voor een jaar in de kast.
Score:
75/100
Label:
Gio Smet Records, 2023
Tracklisting:
- True Horror Endures
- Vade Retro Satanas
- Dark Water
- Your Life Is In My Hands
- Pretty Boys Must Die
- The Taste Of Forever
- From Hell
- The Raven Sees All
- The Axe Murder House
- Ocean Of Trees
Line-up:
- Gio Smet – Alles
Links: