‘Through mercurial waves beneath the moon’s mournful glow, a trinity of incarnate beings that embody Mithridatum have conjured forth the entity known as Harrowing, an auditory pilgrimage traversing a gloomscape leaden with dissonance, despondency, isolation, entropy… into the abyss.’ (‘Doorheen uitbundige golven, onder de rouwende gloed van de maan, heeft een drievuldigheid van vleesgeworden wezens, die Mithridatum belichamen, een entiteit opgeroepen die bekend staat als “Harrowing”(schrijnend): een auditieve pelgrimstocht doorheen de duisternis, beladen met dissonantie, wanhoop, isolatie en entropy. Tot in de afgrond.‘)
Dat je het even weet. Of om het toch maar wat meer in Jip-en-janneketaal te zeggen: Mithridatum is een nieuwe dissonant deathmetalband met zanger Geoff Ficco, multi-instrumentalist Lyle Cooper (beiden voormalig bandleden van The Faceless) en gitarist Marlon Friday (Abhorrent). Het drietal brengt via Willowtip Records hun debuut album Harrowing uit.
Wie naar de namen van de bandleden kijkt, zal niet heel verwonderd zijn over de muzikale uitkomst: dissonante death metal. Direct vanaf opener Sojourn grijpt de band je bij de keel, om vervolgens helemaal niet meer los te laten, maar beetje bij beetje de grip steeds strakker aan te draaien. Het nummer wordt gedomineerd door polyritmiek, onverwachte wendingen in sfeer, spielerei met de dynamiek, maar bovenal door de onverwachte chaos. Was je op zoek naar een toegankelijke opener van het album? Zoek gerust verder, Sojourn valt absoluut niet in deze categorie. Nu ga je op Harrowing sowieso geen enkele toegankelijkheid tegenkomen. Ook de overige vier nummers op het album staan vol met complexiteit, dissonante harmonieën, opgeblazen riffs en zwartgeblakerde elementen. Er wordt tomeloos gesmeten met energie, de dynamiek verandert voortdurend (Silhouette, Mournful Glow), de nummers zijn langgerekt – aan een speelduur korter dan zes minuten doet het drietal niet – en de wreedheid wordt extra kracht bijgezet door de diepe, donkere vocalen van Geoff Fico. Het klakkeloze, abrupte einde aan slotnummer The Passageway, en daarmee ook aan het album, is treffend voor de chaos die door het album omarmd wordt.
Harrowing is voor mij een aangename kennismaking met Mithridatum, al realiseer ik me terdege dat dat lang niet voor iedereen zal gelden. Er zullen mensen zijn die deze dissonante, uitdagende tombola hartstochtelijk en warm toejuichen, er zullen er zijn die het ervaren als een kille onderdompeling in ijswater en er daarom ver van weg blijven. Nu is het nemen van een ijsbad – als ik Wim ‘The Iceman’ Hof mag geloven – prima te doen bij frequente blootstelling eraan. Er daarom misschien toch maar voor kiezen je met regelmaat hierin onder te dompelen, in plaats van gillend en in volle vaart weg te rennen bij het idee alleen al een kleine teen in het ijskoude water te moeten steken? Je frequent laven aan deze dissonante brij kan sowieso geen kwaad, omdat Harrowing echt wel wat tijd nodig heeft voor het zich aan je openbaart. Gun jezelf die tijd; voor je het weet is de verwarring omgeslagen in affiniteit en ga ook jij deze obscene muzikale wreedheid omarmen. Of toch niet?
Score:
80/100
Label:
Willowtip Records, 2023
Tracklisting:
- Sojourn
- Silhouette
- Mournful Glow
- Lower Power
- The Passageway
Line-up:
- Lyle Cooper – Gitaar, basgitaar, drums
- Geoff Ficco – Vocalen
- Marlon Friday – Gitaar
Links: