Headlines

Met het album Detroit Muscle zal Ted Nugent zeker geen extra geschiedenis schrijven. Een paar leuke aanvaardbare nummers wegen niet op tegen de rest, noch tegen de korte duur van dit album.Lees verder ›

Mythologie, folklore en mysterieuze beschavingen zijn een geliefd onderwerp binnen alle stromingen van de metalen muzikale wereld. Daarbij tonen diverse bands aan dat hier flinke successen mee te behalen zijn. Denk bijvoorbeeld aan Amon Amarth, Nile, Septicflesh of Alien Weaponry. De laatstgenoemde band, afkomstig uit Nieuw-Zeeland, laat hierbij horen dat de cultuur (en de taal) van de Maori zich perfect leent om een heerlijk potje metal neer te zetten. Aeon of Awareness lijkt te bewijzen dat dit geen enkele garantie tot succes hoeft te betekenen.Lees verder ›

Je kent zelf ook vast wel wat voorbeelden: kleine, authentieke producties die onverwacht, maar meestal wel volkomen terecht heel populair worden bij een groot publiek waardoor de grote productiemaatschappijen er als een stel roofdieren bovenop duiken. Ze gooien er wat prachtige lichamen tegenaan, strooien er miljoenen dollars overheen (want anders gaat het toch maar op aan belastingen...), schuiven een door de wol geverfd productieteam en een nieuw, aanstormend regietalent die wel wat draaiuren kan gebruiken die kant op en zetten het met een hoop poeha als eigen product op de markt. Wat je uiteindelijk voorgeschoteld krijgt is een glanzende keutel, zonder enige kraak of smaak... Voor mij zelf heb ik het hier bijvoorbeeld over de door Netflix ver-Endemolde serie van de geweldige film Christiane F. - Wir Kinder Vom Bahnhof Zoo. Lees verder ›

De heren van White Ward zijn terug! En hoe! Hun nieuwste boreling, False Light, zag recentelijk het levenslicht. Het album baseert zich op de werken van Carl Jung en Jack Kerouac, maar meer nog op Intermezzo: een verhaal uit 1908, afkomstig van de hand van hun landgenoot en ook Oekraïner, Mykhailo Kotsubinsky. Nochtans zijn de gebruikte thema's zeker niet gedateerd.Lees verder ›

Deze vier Litouwse heren uit Vilnius vormen samen Au-Dessus. Mend is een EP die nu ruim vijf jaar na de plaat End Of Chapter uitkomt. Het Franse Les Acteurs De L'Ombre Productions ruikt wel eens vaker van een afstand kwaliteitsvolle bands. Ze hebben het opnieuw bij het rechte eind betreffende dit viertal.Lees verder ›

Waar technische death metal de laatste tijd meer en meer een beetje tegen haar grenzen aan lijkt te lopen en veel bands het maar zo bruut, chaotisch of technisch mogelijk willen neerknallen, is er ook nog een aantal bands binnen het (sub)genre dat door een iets andere aanpak met kop en schouders boven het maaiveld uitsteekt. Het Franse Exocrine is daar een uitstekend voorbeeld van.Lees verder ›

Soms heb je van die bandnamen die je even achter de oren doen krabben. Het Amerikaanse eenmansproject Antimozdebeast valt ook in deze categorie. Op zijn debuutalbum Mother Earth stort hij muziek over ons heen waar we even weinig mee kunnen als met de bandnaam.Lees verder ›

Alles wat Déhà, de Belgische alleskunner, uitbrengt passeert normaal meestal via de handen en oren van collega Bart. In een pakketje wat ik toegestuurd kreeg van het Franse Les Acteurs De L'Ombre Productions zat ditmaal ook een album, het zoveelste, van Déhà.  Bij het schrijven van deze review zal het waarschijnlijk al wel weer achterhaald zijn te stellen dat het het nieuwste en zoveelste album is dat ik in handen heb. De heer Déhà mocht ik enkele maanden geleden nog live aanschouwen met één van zijn bands, ditmaal Cult Of Erinyes, op het Unholy Congregation Festival in Oudenaarde. Indrukwekkend bleek de korte samenvatting.Lees verder ›

Ik zou deze normaal niet meer doen, want uitgebracht in eigen beheer in 2021, maar omwille van de sterkte van de plaat en de relevantie doe ik hem alsnog. Deze Poolse blackened deathmetalband genaamd Sarmat leent zijn naam van Satan 2, een Russische intercontinentale kernraket met vloeibare brandstof met 18.000 kilometer reikwijdte. Twee heren zijn afkomstig van het degelijke death metal gezelschap Calm Hatchery, sessiedrummer Krzysztof "Desecrate" Szałkowski kennen we dan weer van zijn werk bij het machtige Lost Soul. Lees verder ›

Cryo Chamber is een label dat vrijwel geen metalgerelateerde muziek de wereld in slingert. Het label blinkt uit in de grafische hoek: vrijwel elke release, stream, compilatie of YouTube-video ziet er fantastisch uit. Vrijwel alle albums die het label uitbrengt staan ook gratis en voor niets full length op YouTube. Eén van de vaandeldragers bij het label van de Zweed Simon Heath is ProtoU.Lees verder ›

Twee voor de prijs van één. Nee, we staan niet op de wekelijkse markt. Ik heb het splitalbum van de Franse bands Simulacre (uit Bordeaux) en Archvile King (uit Nantes) in handen. Het wordt uitgebracht door het eveneens Franse, Les Acteurs De L'Ombre Productions. Archvile King passeerde nog niet eens zo lang geleden, met het debuutalbum À La Ruine, een erg sterke plaat. De bijdrage van de heer Baurus, de man achter Archvile King, is het opnieuw uitbrengen van de allereerste EP, Vile. Oorspronkelijk kwam dit hebbeding uit in 2020. Simulacre is voor mij nieuw. Een band die ook nog niet eens zo heel lang op de planken staat. Hun bijdrage aan deze split is wel nieuw materiaal. La Jaiba was een EP uit 2017 die misschien voor sommigen nog wel een belletje doet rinkelen.Lees verder ›