Moonthoth – Uroczysko

Geschreven door op 06-02-2023 om 19:03.

Soms hoor ik wel eens muziekstukken die mijn voorstellingsvermogen te boven gaan. Het betreft dan niet een specifiek genre, al weet de trouwe lezer van mijn recensies wel degelijk welke accenten ik prefereer in mijn metal. Ik zal een tipje van de sluier oplichten, voor degenen die het niet weten. Ik heb een voorkeur voor complexe muziek van welke aard dan ook. Het hoeft niet per se snel of tergend langzaam te zijn, maar graag wel met veel verschillende lagen. De onderscheidende lagen mogen geen afbreuk aan elkaar doen. Ik zoek en hoor graag de symbiose. Ik ben niet heel genregebonden wat dat betreft, maar over het algemeen ligt de voorkeur wel op overtuigende, serieuze muziek, liefst met een melancholische, duistere en/of kwaadaardige inslag. En de teksten hoeven voor mij niet per se in de Engelse taal te worden uitgespuwd, gegrunt, gezongen of gejammerd te worden. Soms is het zelfs beter van niet, want er zijn me toch een hoop metalbands te vinden met dwaze, ridicule teksten… Dan hoor ik liever iets wat zelfs een taalkundige nauwelijks kan definiëren. En ik heb nog meer bewondering voor éénmansbands die er jaren over doen om met een album op te proppen te komen dat aan bovenstaand eisenpakket kan voldoen.

En dat brengt ons dan vandaag de dag op de Poolse éénmansband Moonthoth, al moet ik er gelijk aan toevoegen dat dit niet volledig accuraat is. Voor het album Uroczysko heeft de heer Nocturnal namelijk de hulp ingeroepen van Mateusz Sibila. Hij hoeft “slechts” de vocalen voor zijn rekening te nemen, want alle instrumenten worden door Nocturnal bespeeld. Bepaald geen sinecure, want het blijft hier niet beperkt tot het gebruikelijke metalinstrumentarium. Zo menen we diverse strijkinstrumenten, synthesizers en andere effecten te ontwaren. En gelukkig dragen al deze zaken bij aan het geheel, waardoor er al tijdens de eerste luisterbeurt direct een goed samenkomen kan worden waargenomen. De manier waarop de andere instrumenten worden gebruikt is zeer veelzijdig van aard. Naast het gekende ‘tremolopicking’ op de gitaar, horen we bijvoorbeeld op een nummer als Popielnik een gitaar met haast bluesy klanken. Voor puristen zal dat er te ver over zijn, maar we kunnen niet anders dan erkennen dat het allemaal prima past. Dit werk is dan ook voorzien van de nodige progressiviteit. Daarbij moet wel opgemerkt worden dat Moonthoth zich ook inlaat met een heel scala aan meer gebruikelijke blackmetalelementen. Daaronder stevige blasts, een portie neerslachtigheid, agressie en melodieuze sfeerpartijen.

De raspende, maar zeker ook zware keelerupties van Mateusz Sibila blijken een logische keuze. Dissonant en uitermate doeltreffend doen de gitaarriedels en -riffs vrij snel hun intrede op het titelnummer. Er is heel veel gelaagdheid en een sfeer in de muziek die niet één op één te duiden is, maar waardoor we wel direct worden gegrepen. De Poolse taal versterkt dit nog eens. Het is dan ook mooi om ter afwisseling ijzingwekkende krijsen te horen, die in sommige gevallen ook door een portie ultra snelle blasts worden vergezeld. De dikke brommende baslijn is niet altijd even evident als het gaat om blackmetalwerk, maar die horen we hier graag terug op bijvoorbeeld het tweede nummer Pomrok. In combinatie met het eerder genoemde synthwerk klinkt dit lekker vettig. En wat een voortreffelijk snel en ontluisterend middengedeelte heeft dit nummer. Wauw! We hebben niet de indruk dat we ook maar één moment mogen verslappen.

Het nummer Żalnik moeten we in deze recensie ook even benoemen. Het is een schitterend stuk met meerdere gezichten, van dreigend tot uitermate sfeervol, met als gevolg dat we zomaar voor even wegdromen om daarna weer met een schok te ontwaken door een spervuur aan blasts. Opmerkelijk feit is dat de band nadien op haast tribale wijze durft te openen met het zesde nummer Wołchwowe widziadła. In eerste instantie denken we dan dat dit wel helemaal fout moet gaan, maar het past allemaal opnieuw. Wonderbaarlijk. Deze is niet voor vastgeroeste puristen of gelijkaardig volk, maar als redacteur van dienst kan ik hier alleen maar intens van genieten.

De laatste twee nummers op dit album zijn dan ook nog zeer smaakvol voorzien van vrouwelijke vocalen afkomstig van ene Kyriake (Popielnik) en ene Hanna “Meren” Przybylska (Chram Chorsa). Eerstgenoemde heeft naast haar zuivere zang, ook een wanhopige krijs in huis. De samenzang tegen het einde van Popielnik waarbij er diverse stemlagen nog eens over elkaar heen zijn geplakt veroorzaakt het nodige kippenvel. De tweede dame brengt het op Chram Chorsa erg mysterieus, in aanvang fluisterend met een zekere dreiging, totdat het nummer losbarst en zij ook een ijzingwekkende kreet laat horen. Het mysterieuze gefluister blijft echter ook aanwezig, waardoor er een spookachtig blackmetalnummer ontstaat. U ziet dat ik het heb geprobeerd, maar dit blijft haast onbeschrijfelijk.

Wat een album, dit Uroczysko, waarbij ik enige groeipotentie niet uitsluit. Ik ga er dus een gevoelsmatig cijfer aan geven met de kans dat ik erop terug moet komen om het nog eens te verhogen. Wat mij betreft een kanshebber voor de jaarlijst(en).

Score:

88/100

Label:

Eastside, 2023

Tracklisting:

  1. Uroczysko
  2. Pomrok
  3. Brzask odmętem zgaszony
  4. Żercy pieśń krucza
  5. Żalnik
  6. Wołchwowe widziadła
  7. MARtwe TWe żywOTA
  8. Popielnik
  9. Chram Chorsa

Line-up:

  • Nocturnal – Instrumenten
  • Mateusz Sibila – Zang

Links: