Headlines

In 2019 kwam ik deze Belgen van Slaughter The Giant al tegen. De EP Asylum Of The Damned was een aangename kennismaking met deze melodische deathmetalformatie. Opnieuw roep ik alle landgenoten en buurmensen op om ook naar deze nieuwe plaat te luisteren die de titel Depravity meekreeg. Aan de line-up van toen lijkt in ieder geval niks veranderd. Het doet me plezier dat brulboei van dienst, de heer Ubachs, nog altijd de microfoon in de hand heeft. Zijn energie tijdens liveoptredens werkt vaak erg aanstekelijk. Niet op mij, daar ben ik al wat te oud voor, maar wel bij het jongere mensjesvolk. Ik ben benieuwd hoe de heren muzikaal maar ook tekstueel zijn gegroeid ten opzichte van die vorige release. Ik merkte in de review van de EP nog dunnetjes op dat de teksten wat te simplistisch waren. Maar kom, dat puntje van kritiek kan je natuurlijk ook gewoon naast je neerleggen als band maar ook als luisteraar.Lees verder ›

Blackment uit Finland werd me aangekondigd als een melodisch deathmetalcollectief, Plains Of Oblivion als het eerste album van deze zes heren. Ik zat me al te verheugen op bijvoorbeeld het nieuwe Wolfheart of consoorten. Groot was mijn verbazing toen ik de eerste noten hoorde. Dit is geen melodische death metal, dit is gewoon glibberige, typisch Scandinavische heavy metal. Verdomme niet direct mijn ding en ook niet direct het subgenre waar ik veel kaas van gegeten heb. Wat doe je dan? De plaat aan de kant schuiven? Nee, natuurlijk niet, gewoon een luisterbeurt geven en met een onbevooroordeelde insteek de plaat een paar rondjes laten draaien.Lees verder ›

Vardan is terug met zijn zoveelste blackmetalschijf. Deze nieuwste heet No Exit From The Forest. Ik zie intussen wel dat ik Growls From Etna, vorig jaar uitgekomen, gemist heb. Verdikke toch. Deze Siciliaan, Vardan, die achter dit éénmansproject zit gaat het me vermoedelijk wel vergeven. Het is immers erg moeilijk de productiviteit van de man bij te houden. De laatste plaat, Dark And Desolated March, dateert uit 2020 en bleek release nummer 43 te zijn. Nu zitten we dus aan release 45. Vardan staat voor ijskoude, Siciliaanse black metal. Kan dat hoor ik jullie denken, natuurlijk kan dat. Luister maar.Lees verder ›

Het lijkt soms alweer een eeuw geleden, maar het is toch echt nog maar een half jaar geleden dat de maatregelen omtrent Corona werden opgeheven. Kroegen en concertzalen gingen weer open, festivals konden weer doorgaan, geen anderhalve meter afstand meer houden en  de bekdekkers konden bij het grof vuil. Langzamerhand kropen bands weer uit hun schulp en menigeen bleek de gedwongen lockdown gebruikt te hebben om nieuw materiaal te schrijven. Niet zelden resulteerde dit in duister en donker werk.Lees verder ›

Ergens in het midden van 2020 raakte ik bevangen door de folky, paganeske, atmosferische black metal van het Finse éénvrouwsproject Vermilia. De EP, Keskeneräisiä Tarinoita, maakte een bijzonder goede indruk. Nu, ruim twee jaar later komt, opnieuw in eigen beheer, en ik snap het nog steeds niet waarom, het tweede album uit, getiteld Ruska. Ruska betekent herfst in het Fins. Ik ben benieuwd of de muziek van deze bijzonder, intrigerende Finse dame perfect bij dit seizoen zou kunnen passen.Lees verder ›

Door middel van een bijzondere hoes word ik naar de meest recente plaat van de Canadezen van Givre getrokken. Het geheel, zowel de muziek als de teksten, dient de luisteraar aan te zetten tot nadenken, tot overpeinzingen en mijmeringen. Waarover? Wel, hoeveel moeite moet je wel niet doen om je eigen identiteit te bewaren en dit over de eeuwen heen wanneer je telkenmale maar geconfronteerd wordt met obstakels en tegenslagen. Wat doet dit met een hardwerkende, bescheiden een katholiek?Lees verder ›

Dit onbekend Canadees blackmetalcollectief, Précieux Sang, is afkomstig uit Kénogami, Québec. Les Nuits De Gethsémani is het debuutalbum. Eisenwald Records is de platenboer van dienst. De teksten richten zich op onder andere de exoterische aspecten van een religieuze beleving. Inderdaad ik moest ook even in mijn haren krabben. Er wordt nog veel meer verteld in de meegeleverde biografie doch bovenstaande vat wel de essentie van het geheel samen. Voor zover dan ook de gekende feiten.Lees verder ›

H.E.A.T. is een Zweedse band die in 2007 is opgericht door een samenvoeging van de bands Dream en Trading Fate. Anno 2022 brengt de band alweer zijn zevende album uit. De titel is Force Majeur.Lees verder ›

Soms kan het gebeuren dat er bijna een plaat, uitgebracht door één van je favoriete labels, ontsnapt. Soms valt het dus voor dat je niet helemaal aan het opletten bent. Zo gebeurde het bijna dat ik deze release van ACOD, Fourth Reign Over Opacities And Beyond, miste. Gelukkig is Les Acteurs De L'Ombre Productions nog een platenboer die effectief fysieke exemplaren opstuurt want in de lange lijst van releases die ons digitaal worden aangeboden, had ik deze toch even over het hoofd gezien. Maar genoeg hierover. Fourth Reigns Over Opacities And Beyond is alweer de vijfde langspeler van deze Franse band rond Jérome en Malzareth, die zich intussen versterkt hebben met Raph op drum. Sinds II, The Maelstrom (2015) zit dit heerschap al wel op de drumkruk. Hij masseerde dus ook de vellen op de vorige plaat, The Divine Triumph uit 2018.Lees verder ›

Live From The Astroturf neemt een speciale plaats in in de Alice Cooper discografie. Het gaat effectief om een liveregistratie van de ondertussen 74-jarige shockrocker, maar dan wel in een reünie met zijn oorspronkelijke Alice Cooper Band van begin jaren '70. Georganiseerd door superfan Chris Penn in zijn eigen (grote) platenwinkel, Good Records in Dallas, in oktober 2015. En bovendien nog eens uitgebracht als prijswinnende documentairefilm in de bioscoop. Of hoe een handtekeningsessie voor een boek uitgroeide tot een niet-alledaags event.Lees verder ›

Swartadauþuz, je kent hem wel. Ofwel als schepper, ofwel als deelnemer, te vinden bij Azelisassath, Bekëth Nexëhmü, Gardsghastr, Gnipahålan, Musmahhu, Tyranni en een pak andere bands. Deze Zweed is een graag geziene gast in de ondergrond, toch zeker omwille van zijn muzikale klasse en kennis. Met Trolldom gaat hij de atmosferische blackmetalkant op, een genre dat mij ligt en dit jaar nog niet veel aan bod kwam. Twee albums verschenen eerder dit jaar van Trolldom, ongeveer tegelijkertijd, beiden via Iron Bonehead Productions. Dit Av gudars ätt... is het eerste. De hoes maakt al heel wat indruk, met een nostalgische look & feel die doet denken aan de jaartallen 1995 tot 2000. We denken aan Setherial, Aeternus en vele anderen.Lees verder ›

Geen idee of deze tekens aanvaard zullen worden door ons platform, maar we gaan het toch proberen. Крошка Нетопырь и Малыш Мёртвая Голова is de naam van deze band. Dit is de eerste eerste demo van de Russen, en hoewel dat land niet bepaald in trek is tegenwoordig gaan we ons weren tegen ruscisme en hem gewoon reviewen. Nu ga ik even copypasten: "De bandnaam vertaalt uit het Russisch als "Kleine vleermuis en doodshoofd van een kind". Dat laatste verwijst naar het vlindergeslacht Acherontia (doodshoofdvlinders), waarvan de exemplaren bekend zijn door de schedelvormige patronen op hun rug.Lees verder ›

Nordjevel, de blackmetalhelden uit het hoge noorden (Oslo, Noorwegen om precies te zijn), hebben eindelijk een nieuwe langspeler uit. Dit obscure collectief, met niemand minder dan Doedsadmiral op zang en Dominator op drum, heeft dus een nieuw meesterwerk in elkaar getimmerd. Dezepticunt op bas en Destructhor op gitaar zijn ook weer van de partij, zodat we nu al kunnen besluiten dat aan de fundamenten van hun black metal waarschijnlijk niks zal veranderd zijn en dat is maar goed ook. Het album Necrogenesis uit 2019 was een knaller. De EP Fenriir, uit 2021, was zo niet nog beter. Zeker de liveversie van het nummer Det Ror Og Ror staat in mijn geheugen gegrift. Dit Gnavhòl werd al langer aangekondigd: we kregen immers al eerder clips van onder andere Within The Eyes en de titelsong te verwerken.Lees verder ›

Als ik één genre zou moeten aanwijzen waar momenteel heel veel sterke releases verschijnen, dan moet het wel deathcore zijn. Wekelijks verschijnen er meer dan honderd nieuwe releases in de mailbox van Zware Metalen maar de krenten uit de pap komen vaak toch wel bovendrijven, al dan niet via andere kanalen zoals YouTube. Zo zat er pas geleden gevoelsmatig ineens een olifant op mijn schoot toen ik een nummer in de 'feed' zag verschijnen en dat nietsvermoedend aanklikte. Het bleek een nieuwe single te zijn van Spite, een deathcoreband uit Californië die met Dedication To Flesh via Rise Records zijn vierde album uitbrengt. Fans van groovende, snoeiharde metalcore en 'simpele' deathcore opgelet!Lees verder ›