Headlines

Het illustere sleaze-doom eenmansgezelschap Devil’s Witches verblijdt ons met een nieuwe langspeler. Vandaag lurken we niet alleen aan de opiumpijp, maar glibberen we ook over onze roodlederen stoelen. Devil’s Witches weet namelijk als geen ander forse riffs te combineren met zwoele melodieën.Lees verder ›

In eigen beheer komt dit nieuwe werkje, Prisma Aeternus, van de Zweedse melodische deathmetalband Norrskold. De band heeft toch al wat releases op hun conto waarvan Withering Virtue de laatste is. Op dit album, dat maar liefst twaalf nummers telt, werden er zelfs klassieke muzikanten uitgenodigd om het geheel te onderbouwen en zo de melodische deathmetal van de band een wat andere rand te geven. Jammerlijk raakte deze plaat en ook de vorige niet op onze redactie. Daar komt dus nu verandering in. Volgens de promoboer is de muziek van Norrskold voer voor fans van Dark Tranquillity, In Flames en Amon Amarth. Zo, dan noem je natuurlijk direct de grote jongens of de echte goden op. Nog even vermelden dat niemand minder dan Niklas Sundin, voorheen actief in Dark Tranquillity en nu actief in Mitochondrial Sun, het artwork aanbracht. Het is me wel niet helemaal duidelijk of Norrskold nu een éénmansband is met de heer Bodin-Skold aan het roer. Nu, laat dit euvel de pret niet drukken om deze plaat te beluisteren.Lees verder ›

Drudkh en ik gaan terug tot Blood In Our Wells uit 2006. Een fenomenale plaat, met natuurlijk het indrukwekkende Furrow of the Gods. Kippenvel, alleen al als je eraan denkt! Die mix van grauwe melancholie en toch dat sprankje hoop. Man, je zou er poëtisch van worden... Ik ben de band blijven volgen, maar zelfs Microcosmos en Hand Full of Stars wisten niet meer dan een gewoon goede indruk te maken.Lees verder ›

Visceral is het geesteskind van Bruno K. The Tree Of Venomous Fruit is het resultaat van jarenlang verzamelen van riffs en ideeën. Deze zijn uiteindelijk toch samengekomen tot een hele hoop nummers. Dertien om precies te zijn. Gelukkig alle kort en krachtig en amper de drie minuten overschrijdend. Visceral speelt death metal met een donkere rand. Die donkere rand wordt wat extra donker gemaakt als je weet dat niemand minder dan Guilherme Henriques (Gaerea) en Menthor Serpens (Enthroned) respectievelijk verantwoordelijk zijn voor de vocalen en de drumpartijen. Eens luisteren wat voor fruit er aan de boom hangt...Lees verder ›

Wat doet het met een artiest wanneer je gedurende meer dan twee jaar bijna niet kan repeteren, optreden, toeren en dan ook nog eens in isolatie moet doorbrengen? De Poolse blackmetalavantgardisten van Mord'A'Stigmata brengen dit verhaal onder de vorm van hun zesde langspeler en de opvolger op het livealbum Songs For The Exiles (Live At Roadburn 2019). De nieuwste plaat kreeg de titel Like Ants and Snakes met zich mee. Dat livealbum maakte toch behoorlijk wat indruk, deels ook door de erg sterke performance die dan ook nog eens vervat werd of omhuld werd met een beresterke productie.Lees verder ›

Blackdeathnoise, waanzin uit de UK. The Doorway uit 2021 stond in mijn jaarlijst, de jaarlijst is er nog niet goed van. Pure Sentient Ruin Laboratories kwaliteit, we weten ondertussen wat dat label van brouwsels allemaal de wereld instuurt. The Path Unseen telt vier lange nummers, goed voor iets meer dan een half uur compleet desoriënterende brutaliteit. De hoes zegt het in feite al. Ga er maar voor zitten.Lees verder ›

Een schattige cover kwam overwaaien uit Chicago. Schedels in retrokleuren, dus u weet dat het iets met death metal te maken heeft. Veel weet ik niet van Chicago. Het enige wat ik daarover weet is het bestaan van de Chicago Bulls. Daar komt nu de Chicago Bones bij. Met Vomit. Klinkt niet als iets wat al te smakelijk is. De death/crust van dit gezelschap is net zo vreugdevol en primitief als je zou verwachten. Bones is een band zonder poespas.Lees verder ›

Dit bijzonder eigenaardige Poolse Königreichssaal komt nu, enkele jaren na hun debuutplaat Witnessing The Dearth, op de proppen met een EP van pak hem beet, hoop en al, twintig minuten. De titel van dit werkstuk is Loewen (Podróż Przez Dziesiąty Krąg Piekła). Ook nu krijg je weer intrigerende, bezwerende, beklijvende eerder rudimentaire en rurale Poolse black metal te horen van toch een bijzondere kwaliteit. Je voelt, merkt en leest dat er toch behoorlijk wat achter deze band zit. Daarmee doel ik op het feit dat er een heel verhaal, concept zou moeten achtersteken. Ook nu, net als bij de debuutplaat, kan je dat halen uit de foto's, prenten en meegeleverde informatie. Nu, om eerlijk te zijn: verder dan een gevoel opwekken of een droge observatie afleveren kom ik niet. Alles is in het Pools en laat net dat één van de Europese talen zijn die ik niet machtig ben. Dus één ieder die niet Google Translate heet, mag me contacteren want ik ben bijzonder benieuwd wat hier achter steekt. En mijn interesse wordt nog meer geprikkeld als ik ergens lees dat een gedeelte van de teksten ook achterstevoren worden gedeclareerd, iets wat ik natuurlijk niet kan controleren.Lees verder ›

Het Oostenrijkse thrashblackgezelschap van Irdorath bracht in 2020 zijn meer dan geslaagde vijfde album uit: The Final Sin. De culminatie van vijftien jaar (ondertussen zijn het er al zeventien) hard werken, hard schreeuwen, hard meppen en verpletterend uithalen met hun melodisch gestemde gitaren. Hoewel The Final Sin een zeer aangenaam en energiek luisterstuk was (met twee geweldige hoogtepunten in de buik van het album: The Anthem of the Final Sin en The Plague, I Am), moesten we echter wel concluderen dat het niveau van dit nieuwe werk dat van het oudere (vooral vóór Denial of Creation) aanzienlijk oversteeg. De kritiek op de eerste drie albums had vooral te maken met een gebrek aan afwisseling (in instrumentgebruik, ritme, tempo en vocalen) en transparantie (in de opbouw) van de nummers. Teveel rechttoe rechtaan, te weinig uitdieping.Lees verder ›

Een blik op het artwork deed vermoeden dat het een elektronische blackmetalband of vage stonerband zou zijn. Het ding belandde onder op de stapel nog te schrijven recensies. Toen het echt tijd werd om aan Death, Where Is Your Sting te beginnen, werd de nieuwsgierigheid echter gewekt: Avatarium is tien jaar geleden opgericht door de bassist van Candlemass (Leif Edling). Dat trekt natuurlijk de aandacht. Maar er is natuurlijk meer nodig om te zien of de gewekte nieuwsgierigheid positief uitpakt. Uiteindelijk werd de tijd en energie gevonden om het album een eerste spin te geven.Lees verder ›

Het Noorse Kampfar behoeft geen introductie. De heren trotseren de branding al sinds 28 jaar en brengen telkenmale erg sterke platen uit. De vorige, Ofidians Manifest uit 2019, herbergde een heel arsenaal aan bijzonder sterke blackmetalnummers. Het machtige Dominans is daarvan maar een sober voorbeeld. We weten allemaal dat Dolk en zijn vrienden andere prachtplaten geschreven hebben, maar laten we ons vooral concentreren op die plaat die nu voor ons ligt. Til Klovers Takt, plaat nummer negen in de rij, als we alleen maar de volwaardige albums tellen natuurlijk.Lees verder ›

Corpus Christii, één van de bekendere namen uit de Portugese blackmetalscene, bracht eerder dit jaar een nieuw album uit. Ik luisterde vroeger wel eens naar het album The Fire God, dat bol stond van de Noorse en Zweedse blackmetalinvloeden uit de eerste helft van de jaren negentig. Beetje melodisch, snel, grimmig, matige productie... Dat ging er goed in. Gaandeweg werd het wat professioneler en minder extreem, zoals tijdens Delusion duidelijk werd. De heren Nocturnus Horrendus en J. Goat doen echter gewoon verder met hun ding, wat de meningen ook mogen zijn.Lees verder ›