Imposter – Oblivion Opens

Geschreven door op 10-08-2024 om 17:01.

Bathory, de kans is zeer aannemelijk dat u er wel eens van heeft gehoord. Ik niet, zo eerlijk durf ik wel zijn, ondanks mijn functie bij Zware Metalen. Toch heb ik mij opgegeven om Imposter te voorzien van een objectief schrijfsel. In het begeleidend schrijven van de promo wordt de Zweedse blackmetalband (heb ik opgezocht) namelijk in één adem met hardcoreband Cold As Life genoemd als inspiratie voor dit album. Meer heb ik niet nodig! Kom maar op met je smerige, koude en negatieve hardcore. Verder had ik nog nooit van de uit Brighton afkomstige band gehoord dus kon met het recenseren blanco worden aangevangen. Uit wat kort archiefonderzoek blijkt dat Oblivion Opens zich naast enkele demo’s voegt die band eerder heeft uitgebracht. Voor de fysieke uitgave is Quality Control HQ het label van dienst. Degenen die dat Engelse label inmiddels al kennen, weten dat het dan allemaal wel snor zit met de kwaliteit en productie. Evil Greed uit Duitsland zorgt voor een helpende hand om die vervelende importheffing te omzeilen.

Kings Uncrowned begint direct gewelddadig en stompend. De eerste kennismaking met de gruwelgrunt van zanger Rory klinkt alsof je ChatGPT hebt gevraagd om de perfecte versie van een prehistorische holbewoner. Mijn vrouw, die toevallig hoorde wat ik luisterde, vroeg mij: is dat oude Surge Of Fury? Daar had ik zelf nog niet aan gedacht, maar toen ze het zo zei, begreep ik die opmerking wel. Het heeft wel wat weg van de vocalen op het uit 2003 afkomstige It’s Gonna Be. Verdere vergelijking tussen deze twee bands gaat vervolgens volledig mank. Tomb Chamber gaat op dezelfde rammende wijze verder. Ik blijf inmiddels volledig in de greep van die gorgelende kikkerstem en de wijze waarop die de stompende hardcore tot een smerig geheel tovert. Elk nummer heeft zo zijn eigen interessante invalshoeken maar geen moment wijken de Engelsen teveel van het gekozen pad af. Infernal Reign, The Cell Bound, Grave Mistake, het kan allemaal worden samengevat als negatief en duister hardcorepunkgeweld. De bezongen thema’s behelzen eigenlijk allemaal depressie, zelfmoord en het verlies van naasten.

U mag zelf concluderen of de stelling dat Oblivion Opens een ‘lovechild’ is van Bathory en Cold As Life juist is. Tekstueel komt het in elk geval sterk overeen met de negatieve teksten die zo kenmerkend zijn voor de beruchte hardcoreband uit Detroit. Met overtuiging kan de conclusie worden getrokken dat Imposter een ontzettend pakkend debuut de wereld in heeft gespuugd. Regelmatig laat ik na het afronden van een recensie een album een tijdje liggen. In het geval van Oblivion Opens merk ik dat dit niet het geval is. Continu wil ik dat verslavende hardcoregebeuk in combinatie met dat rauwe geblaf horen. Bathory schijnt trouwens nooit live te hebben opgetreden. Het is vooral te hopen dat Imposter uit zulk gedrag dan weer geen inspiratie ontleent. Live is dit soort muziek een garantie voor een prettig chaotisch concertje. Voor fans van: Instructor, Sheer Terror en Next Step Up.

Score:

84/100

Label:

Quality Control HQ, 2024

Tracklisting:

  1. Kings Uncrowned
  2. Tomb Chamber
  3. Torment
  4. Infernal Reign
  5. Oblivion Opens (The First Attempt)
  6. Eulogy Of Delusion
  7. The Cell Bound
  8. Funeral March
  9. Barbaric Apparitions Of War (Interlude)
  10. Grave Mistake
  11. Only The Few Remain

Line-up:

  • Rory O’Neill – Zang
  • Idris Mirza – Gitaar
  • Lucas Burtenshaw  – Gitaar
  • Sammy Hellride – Basgitaar
  • Joe Mcmahon – Drums

Links: