Headlines

Lamentari is een zestal, afkomstig uit Kopenhagen (Denemarken) en werd vijf jaar geleden, in 2019, opgericht. De band heeft de naam uit het Latijn gehaald. Dit laat zich letterlijk vertalen tot klaagliederen, maar - als ik een collega Latijn mag geloven - betekent het zoveel als: een gepassioneerde uiting van verdriet en droefheid. Een eerste single (Dies Irea, 2020) liet niet lang op zich wachten, waarna twee weken later de EP Missa Pro Defunctis volgde. Nihilitatis volgde een jaar later; weliswaar gepresenteerd als EP was het niets meer dan één nummer, met een orkestrale versie ervan eraan gekoppeld. Een jaar later volgde de EP Clavis Aurea (2022).Lees verder ›

Hij heeft hier lang op de rooster gelegen, voor de review tot stand kwam. Het Belgische Omicron kreeg in Coronatijden behoorlijk wat aandacht omwille van de naam, dat lees je hier na, maar ook muzikaal mocht de band wat faam opstrijken. De band uit Aalst heeft na twee singles zijn debuutalbum uitgebracht, waarop het vijftal drie kwartier lang technische deathmetal etaleert met de nodige sfeer en body. Entrophic Entity, lekker allitererend zoals het mensen uit Suske en Wiske-land betaamt.Lees verder ›

Uit IJsland komt deze illustere combo die zich Pthumulhu noemt. Tungumál Svarthola het eerste album kwam tot stand met de hulp van D.G. die we natuurlijk kennen van onder andere Mysthyrming. Wie de heren zijn achter deze band is een waar mysterie tenzij je natuurlijk de IJslandse ondergrond goed kent. In ieder geval is het zo dat de black/doom metal die op dit schijfje verzameld staat in staat moet zijn de aarde open te splijten. Iets wat in IJsland de laatste tijd wel eens vaker voorvalt als ik zo het nieuws bekijk. Nochtans ligt daar wel wat inspiratie denk ik.Lees verder ›

Dubbel zo duister, dubbel zo verwoestend, dubbel zo blasfemisch. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een nieuwe, langverwachte plaat, die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Deze keer behandelen we Pro Xristou van Rotting Christ. Marleen (favoriete genre: black) en haar partner Sander (favoriete genre: melodic death) zijn deze keer de gelukkigen.Lees verder ›

De Nederlandse crossover-thrashformatie Bladecrusher bracht in 2022 zijn debuut-langspeler Tempest uit. Deze release bleef toen helaas bij ons onder de radar. Nu, in 2024, is de plaat eindelijk op vinyl uitgebracht. Hoog tijd voor een review dus! Onder de naam Tempest heeft dit genootschap overigens wel al een album uitgebracht. Dit album droeg ook de naam Tempest. Over dit album verscheen er al eerder een review op deze website. De band Tempest veranderde echter zijn naam in Bladecrusher en bracht dus onder deze bandnaam wederom het album Tempest uit. Het betreft echter een volledige remaster van het eerder verschenen album.Lees verder ›

Dit vierkoppige gezelschap kwam op onze geliefde webstek jammer genoeg nog niet ter sprake. MNHG heeft naast deze nieuwste Necare toch al wel één plaat uit, Mundare. Die kwam in februari 2021 uit via het label van waarop deze Duitsers nog altijd opereren, met name het Belgische Immortal Frost Productions. Het acronym MNHG zou een soort van samenstelling zijn en verwijzen naar het woord leider. Nu, of deze Duitse band een leidinggevende rol zal spelen in de black 'n' roll scene, dat moet straks nog even blijkenLees verder ›

Geen idee hoe je er als band opkomt om jezelf The Last Of Lucy te noemen. Maar wanneer ik "brutal death" en Transcending Obscurity Records zie staan in de Zware Lijst ben ik sowieso al direct bij de les. De uitgaves van het betreffende label zijn vaak gewaagd en kwalitatief goed tot uitstekend te noemen. Alsof die gasten daar een neus voor hebben. Tja, ieder zijn vak, zal ik maar zeggen dan. Ik ben zelf toch wel in de bevoorrechte positie om er een recensie over te schrijven.Lees verder ›

Gelukkig houden de vijf heren het relatief simpel. Ze musiceren dan wel in hun moedertaal, het Pools, maar voor één keer worden we niet om de oren geslagen met ellenlange, moeilijk te begrijpen songtitels. De mannen van Halny leveren gewoon zes blackmetalnummers af met een korte en droge titel. Zo staat hun debuutalbum, Zawrat, dat uitkomt via Via Nocturna Records, direct vol. De band, noch de bandleden, zijn me bekend. Vaak is het zo dat er hier en daar wel wat bijgeklust wordt in andere bands of projecten, maar de bands waarin de heren nog wat bijdrages leveren zeggen me helemaal niks. Geen erg natuurlijk, het is goed nieuwe bands en dito bandleden te leren kennen. Zeker wanneer het gaat over black metal uit de Poolse school: die hebben toch vaak in mijn oren een streepje voor.Lees verder ›

Aversio Humanitatis is een Spaanse blackmetalband met A.M. als voorman binnen de gelederen. Kennelijk had deze gast ook eens zin om wat sludge en doom op de wereld los te laten, want The Oldest House is zijn solo-entiteit. A Worm Through Time is de titel van zijn eerste EP. Een werk dat zich vooral kenmerkt door een behoorlijk beklemmende, uitzinnige sfeer, waarnaast we ook diverse invloeden terug vinden uit andere genres. Ik noem bijvoorbeeld de vinnige death metal obscuriteit gedurende het nummer The Oldest House als voorbeeld.Lees verder ›

Fragmentum bestaat sinds 2015 en werd opgericht in Lokeren, België door de heren Bruggeman - Nopens. Pas later werden er Van Wauwe en Macaré, deze laatste enkel in sessieverband, aan vastgeklikt. Corn Ritual is een EP geworden en ik zou me diep moeten schamen maar van deze medelandgenoten had ik in deze constellatie nog nooit gehoord. Of toch? Jawel! Argh... toch niet helemaal. Bellator is de vorige band van de heer Nopens. Ik vermoed dat ik met deze brave man toch al wel op een podium heb gestaan met één van mijn vorige bands. Maar dat moet dan toch al erg lang geleden zijn en dateren van voor 2010.Lees verder ›

Op het bord van het leven schaken we soms om in leven te blijven. Dat is de conclusie die ik trek na het aanschouwen van de hoes van het nieuwste werk, Ametron, van het Griekse Waves Idle Symmetry. Deze ietwat speciale blackmetalband beluisterde ik al eerder middels zijn EP Thalassa. Ook nu vinden deze Grieken ons weer en werd ons via mail de nieuwe plaat bezorgd. Waar op de EP deze band nog een éénmansband bleek te zijn, is dit nu toch wel anders. Vast op de drumkruk zit nu de heer C.D. Verder kan ik buiten het feit dat het geheel werd opgenomen in de Griekse hoofdstad Athene in de Hell Studios weinig of niks toevoegen simpelweg omdat er niet meer informatie werd meegestuurd. Dat moet natuurlijk ook geen probleem zijn.Lees verder ›

Sinds 2003 maakt dit onbekende Portugese gezelschap Mons Veneris de blackmetalwereld onveilig. Met Ascent Into Draconian Abyss komen ze op de proppen met een opvolger voor de smerige EP, Excess Of Perpetual Gloom. Die EP met één of ander uitgeteld figuur op de voorkant niet geheel verstopt onder de muziekinstrumenten en wat blikjes alcohol. Hoop en al vier nummers staan er op deze zoveelste release van deze band. Ik daag je uit al de releases van deze band eens op te sommen. Je gaat vingers, tenen, handen, voeten, buurvrouwen en - mannen, ei- en zaadcellen tekort komen. Veelschrijverij is in mijn ogen net zo schadelijk voor kwaliteit als veelwijverij maar kom dat is maar een overpeinzing. We gaan zien wat het onze Portugese vrienden heeft opgeleverd, dat veelschrijverij.Lees verder ›

Heel veel gaan we niet vinden over deze gehoornde mannen uit Polen. De band met de voor de hand liggende naam Horns is, naar het zich zo laat aanzien, een obscuur gezelschap. De twee voorgaande albums Śmierć nie jest granicą en Czerń zijn bij Zware Metalen niet ter tafel gekomen. Een blik op de albumhoes vertelt mij alvast dat hier geen christelijke liederen ten gehore worden gebracht. Een blik op de tracklist zegt mij dan weer dat alles in de Poolse taal wordt voorgedragen. Hoe dan ook, op het derde album met de titel Oświecenie (Verlichting) krijgen we twee-en-veertig minuten vrij traditionele black te horen. Het materiaal heeft wel een typisch Pools karakter, wat eigenlijk haast altijd wel een indicatie is voor een appetijtelijke luisterervaring. En dat is fijn, want ik blijf niet graag op mijn honger zitten.Lees verder ›

We landen in Chicago en komen daar het duo Ossilegium tegen. Zelf ben ik nog nooit fysiek in de Verenigde Staten van Amerika geweest, op muzikale wijze echter al behoorlijk veel, velen van jullie waarschijnlijk ook. Het is een enorm land met dientengevolge ook behoorlijk wat cultuurhistorische verschillen en dit resulteert in evenveel muzikale insteken en invloeden. The Gods Below is de eerste plaat van dit duo dat zich laat bijstaan door Personal Records. Buiten een EP vind ik van deze gasten geen andere muziek terug. Of het moet muziek zijn van de andere bands waarin de beide heren spelen. Nochtans zeggen die bands me helemaal niks. Ik woon dan ook niet in Chicago en omstreken natuurlijk.Lees verder ›

Met Dark Superstition is de Amerikaanse deathmetalband Gatecreeper alweer toe aan album nummer vier en als we het promoblad mogen geloven, levert men hiermee het antwoord op Entombed's Left Hand Path en Dismember's Massive Killing Capacity. Het hoge woord kan er maar vast uit zijn lijkt me dan. Nog niet eerder verscheen er een albumreview van de heren op Zware Metalen en dat is wel bijzonder. Gatecreeper mogen we namelijk - samen met onder andere Frozen Soul, Tombstoner en Venom Prison - zeker zien als een van de belangrijkere bands binnen de nieuwe lichting van death metal. Een extra goede reden om deze nieuwe plaat van een review te voorzien. Dark Superstition verschijnt via Nuclear Blast Records, daar waar het eerder werk nog uitkwam via Relapse Records.Lees verder ›

Een nieuw luistertevredenheidsonderzoek vanwege de onderzoeksspecialisten van Zware Getalen! Na positieve resultaten en heldere aanbevelingen tijdens de nulmeting (Last Days Of Light uit 2021) en de 1-meting (Where The Silence Reigns uit 2022) is het nu tijd voor de 2-meting met de laatste uiting Kaamos. Eerst een stukje achtergrond. As The Sun Falls is een melodische deathmetalband uit Nummela, in het zuiden van Finland. De band werd door gitarist Jani Roger Berney Mikkänen echter opgericht in het Zwitserse Zürich. Uit die periode stamt het debuutalbum Last Days Of Light. In 2022 werd het hoofdkantoor naar Scandinavië verplaatst en de voltallige bandopstelling ingewisseld voor een nieuwe troep mistroostige makkers. Samen brachten zij in datzelfde jaar de EP Where The Silence Reigns uit. Beide releases werden van een ijskoud onderzoek voorzien. Ook nu stuurde de band het verzoek om een luistertevredenheidsonderzoek uit te voeren onder haar kerndoelgroep. In de komende alinea’s worden de belangrijkste inzichten uit dit onderzoek met u gedeeld.Lees verder ›