Headlines

Sinoath is een gerenommeerde naam in de Italiaanse ondergrond. Dit Orphic Rites is de meest recente release van deze cultheden die bestaan sinds 1990 en komt via The Ritual Productions. Er worden invloeden gemixt van black, death en doom metal doch deze Italiaanse vrienden noemen het gewoonweg dark metal. Kan ook natuurlijk. Nu, eigenlijk is het niet helemaal een nieuwe plaat. Orphic Rites is een collectie van zes nummers die ergens tussen 2014 en 2020 live werden opgenomen in het repetitiehonk.Lees verder ›

De microtonale psyschedelische rockers van King Gizzard & The Lizard Wizard behoeven een introductie. Ondanks dat de band niet meteen thuishoort op onze zware site, is de muziek van deze heren zo grensverleggend interessant - en gewoon steengoed - dat ze vast al is gepasseerd bij de muzikale meerwaardezoeker. Zo niet, dan doet het thrashalbum Infest the Rats' Nest uit 2019 misschien wel een belletje rinkelen?Lees verder ›

Na tien jaar komt Intöxicated (de versie inclusief metalumlaut) met een nieuwe plaat. De thema's zijn poser bashing, alcohol, sex, feesten en motoren. Het lijkt mij een duidelijk verhaal! Sadistic Nightmares is de tweede plaat. Nochtans bestaat deze groep speedröckers al sinds 2009, maar veel productie is er niet. Waren ze te druk met feesten, posers bashen en neuken?Lees verder ›

Ashtar is de creatuur van de Zwitserse Witch N. Komt die naam u bekend voor? Dat zou goed kunnen, want nog niet zo lang geleden verscheen van dezelfde artiest het album Albsegen onder de naam Ernte, waarop kompaan V. Noir ook een duit in het zakje doet. Hier heeft de heer V. Noir ook wat toevoegingen in de vorm van additioneel gitaarwerk en een zogenaamde jaw's harp. De opname en de mix waren ook in zijn handen. Het is niet helemaal duidelijk wie zorgt voor de (voorgeprogrammeerde?) drums op deze plaat. Doch dienen we Ashtar echt te beschouwen als een solo aangelegenheid, waarbij we de diepste gaten en hoeken van de ziel onderzoeken. Een creatief proces waarbij ook de schoonheid van de natuur om ons heen centraal staat.Lees verder ›

Wie ooit een bezoek aan Vaticaanstad gebracht heeft, zal ongetwijfeld De schepping van Adam hebben gezien. Het is een onderdeel van het fresco op het gewelf van de Sixtijnse Kapel en is rond 1511 door Michelangelo geschilderd. Het beeldt het scheppingsverhaal uit, waarin God leven blaast in Adam. Ook als je het nooit in levenden lijve hebt gezien, zal je de twee naar elkaar reikende handen ongetwijfeld herkennen. De afbeelding zie je geregeld terug in imitaties en parodieën, wordt zo nu en dan door merken (Lego, Taco Bell) als reclame gebruikt en kom je ook als print op T-shirts en linnen tassen tegen. Toen de Nederlandse Energie Maatschappij de afbeelding zo’n tien jaar geleden gebruikte in een reclame, vond de Bond tegen vloeken het nodig een klacht in te dienen bij de Reclame Code Commissie. Overgevoelig? Kleinzerig? Gaan we dat gezeur weer krijgen nu de progressieve/technische death metal band The Zenith Passage, terugkeert met een album (Datalysium) waarbij de albumhoes een bewerking is van dit kunstwerk?Lees verder ›

Soms voel ik de behoefte om jullie mee op reis te nemen. Een reis met mooie landschappen en aangezichten vanuit een keukenraam, ergens ver weg van de bewoonde wereld. Maar omdat dit niet altijd gaat leent zich een stuk muziek hier dikwijls ook uitstekend voor. Gaat u mee op reis? Ditmaal reizen we af naar Tennengau, Salzburg, gelegen in het wonderschone Oostenrijk. Daar treffen we Vinsta: een band uit het melodische blackdeathgenre met folkinvloeden. De bandnaam is in het Austro-Bavarian dialect en laat zich vertalen als "donker". In de basis was Vinsta een solo-project van ene Christian Höll, die zich door gastmusici voor zijn creaties liet bijstaan. En zo werden de drie voorgaande albums Vinsta (2014), Vinsta wiads (2017) en Drei Deita (2019) vrij geruisloos (?) de wereld ingeslingerd. Tot op de dag van vandaag had ik nog niet eerder van deze band gehoord en op Zware Metalen zijn er ook geen eerdere recensies verschenen. Met deze recensie van Freiweitn komt daar nu een eind aan. Waar geen eind aan komt zijn de bijdragen van de gastmusici op dit album. Christian Höll doet zoveel mogelijk zelf, maar voor viool, achtergrondvocalen, basgitaar en drums is de hulp meer dan welkom.Lees verder ›

Fearless In Love, het is een titel van de romantische soort die je niet vaak zult tegenkomen op Zware Metalen. Deelnemers aan het Eurovisie Songfestival ook niet trouwens. Hoewel ..., sinds de overwinning van Lordi in 2006 flirten ook bands uit het hardere genre regelmatig met dat fleurige festijn. In 2021 nog liet Electric Callboy doorschemeren graag het thuisland te vertegenwoordigen, maar die poging werd door de Duitse selectiecommissie bruut (dat dan weer wel) de nek omgedraaid wegens “niet radiovriendelijk”.Lees verder ›

Plotseling schiet ik wakker, nog enigszins gedesoriënteerd maar volledig geprikkeld door de penetrante, zurige lucht die mijn neusvleugels direct aanvreet als zout in een open wond. Hoewel er geen hand voor ogen te zien is, weet ik vrijwel zeker dat het aardedonker hol waar ik vastgeketend zit aan de muur het domein en speelweide is van een maniakaal gezelschap dat in geen enkele GGZ-instelling nog te redden is. Zodra mijn ogen gewend zijn aan de barre omstandigheden, krijgen mijn vermoedens een pijnlijke bevestiging.Lees verder ›

Suicide Silence. Klinkende naam, lange geschiedenis. Pionierswerk, zoveel is zeker, toen ze met The Cleansing en No Time To Bleed deathcore op de kaart zetten. Sindsdien is er van alles en nog wat gebeurd en gaat het richting metalcore, hardcore, en death metal, zonder dat de oorspronkelijke deathcore herkauwd wordt. Niet erg/wel erg, hangt er vanaf wanneer je met de band in contact gekomen bent vermoed ik.Lees verder ›

Als jonge band een album in eigen beheer uitbrengen en zo proberen de weg naar succes te vinden in het grote moeras der rockmuziek: ik blijf er respect voor hebben. Dat is net wat Crimson River, een kwartet uit Eindhoven, doet met zijn eerste worp: Here’s To The End … Again. Al even uit maar de band was zo vriendelijk ons het album niet alleen digitaal maar ook als cd te bezorgen, met de nodige promo erbij. Dat verdient al een pluspunt.Lees verder ›

We schrijven 1999 en het welbekende project Judas Iscariot presenteert langspeler nummer vijf, Heaven in Flames. Moeilijk voor mij om te zeggen dat het achteraf gebleken het beste album is van Akhenaten, de man achter de band. In elk geval wordt het vaak gelauwerd als zijnde de grootste cvltplaat van het heerschap of zelfs binnen de blackmetalwereld. Het was tevens de periode waarin ook het optreden op Under The Black Sun van de band de geschiedenisboeken in ging.Lees verder ›

Naast de heruitgave van de Amerikaanse blackmetalband Judas Iscariot Heaven in Flames uit 1999, brengt Moribund Records dit jaar ook de drie jaar jongeren opvolger To Embrace The Corpses Bleeding uit. Mogelijk is een voorname reden dat ook van dit album geen exemplaren meer voorhanden waren, maar naast die commerciële reden vind ik dit ook gewoon de beste plaat die de Amerikaanse blackmetalmagnaat Akhenaten uitbracht. 'Magnaat' op vlak van invloed dan, want van enig bandlid Akhenaten was bekend dat hij een afkeer had van 'kapitalistische' praktijken. In elk geval is het fijn om tien jaar na het heengaan van het project wat nostalgie gepresenteerd te krijgen.Lees verder ›

Een nieuw album van Burnt Offering heeft vandaag de dag eigenlijk onbedoeld een heel gevoelige politieke lading. Een politiek statement zelfs, maar dan wel één met een positieve boodschap. Bassist Blind Idiot God (speelt ook basgitaar in Darkestrah trouwens) is namelijk afkomstig van het Russische Sint-Petersburg, terwijl gitarist Nameless Enemy geboren is in Charkov, de tweede grootste stad van Oekraïne. Ook drummer Svargavid, nieuw in de band, is afkomstig van Oekraïne. Hoewel elke band altijd politiek neutraal wenst te blijven (muziek is namelijk een globaal gegeven, onafhankelijk van nationalisme en/of ideologie), is dat in de huidige omstandigheden uiteraard niet meer mogelijk/wenselijk. Op zijn Facebook-pagina sprak Burnt Offering vorig jaar dan ook zijn steun uit voor de Oekraïense zaak. Zo werden sindsdien alle inkomsten van de Bandcamppagina doorgesluisd naar een fonds ter ondersteuning van het Oekraïense volk, in hun oorlog tegen de Russische indringers. Anderzijds is de samenwerking tussen een Rus en twee Oekraïners mijns inziens een nog veel krachtiger signaal dan enkel geldelijke steun. Maar goed: alle beetjes helpen natuurlijk.Lees verder ›

Danava. Alweer een “oude” band die ik blijk gemist te hebben. Twintig jaar carrière heeft het kwartet uit het Amerikaanse Portland al op de teller. Maar het heeft wel twaalf jaar geduurd om nog eens een volledig album op de mensheid los te laten. Misschien daarom dat ze niet echt in de picture hebben gestaan.Lees verder ›