Headlines

Als The Metal Archives niet meewerken dan worden we verwezen naar Discogs. Zo gaat dat. En dat is het geval bij Bergfried, dat vier nummers uitbrengt als EP genaamd Romantik I. Het eerste wapenfeit van de Romantic Medieval Metal garde die bestaat uit multi-instrumentalist en duizendpoot Erech Leleth (Erech III van Lotharingen), die als componist samenwerkt met zangeres Anna de Savoy.Lees verder ›

Mara vindt al langer inspiratie in alles wat met de Scandinavische cultuurhistorische achtergrond te maken heeft. Op Loko Mær is die inspiratiebron in ieder geval nog niet opgedroogd. Het is goed dat de mensheid intussen weer de dood wat meer vreest, mede door de gebeurtenissen de afgelopen jaren. Dat is wat de band ons althans wil duidelijk maken of doen geloven op zijn vierde volwaardige langspeler.Lees verder ›

Zo aan het einde van het jaar ben ik alweer met mijn laatste recensies bezig. Na wat thrash- en black metal was ik toe aan een beetje death. En onze noorderburen willen daar graag wat voor aanleveren en doen dit in de vorm van Maceration: old-school klinkende death metal van een toch wel bijzondere band. Wat maakt die zo bijzonder, dan? Nou, allereerst dat Maceration één van de eerste bands in Denemarken is die death metal begon te spelen. En dat ze ooit de openingsact waren voor Darkthrone. Maar uiteraard is er nog meer te vertellen over de heren en het nieuwe album, It Never Ends…Lees verder ›

Het derde album is het beste album. Eens zien of die eeuwenoude wijsheid ook opgaat voor Witchunter. De band bestaat sinds 2007 dus men neemt de tijd. Deze Italianen maken true heavy metal. Ik snap niet waarom het prefix 'true' wordt gebruikt. Elke heavy metal is echt en als het niet echt is, dan is het geen heavy metal.Lees verder ›

Grindcore kan gezien worden als een overtreffende trap van death metal. Alles net een tandje ruwer, vaak wat sneller en altijd met meer distortion op alle instrumenten. In het deathmetalgenre bestond al een Bolt Thrower. Logisch dus dat er in de grindcore nu ook een Civilian Thrower is. Waarom zou je immers met dode voorwerpen gooien als je immers ook met burgers kunt smijten?Lees verder ›

Het Italiaanse Sacrilegious Crown is één van die bands die ik pas de laatste jaren heb leren kennen en sindsdien ben blijven volgen. Dat doe ik in dit geval niet enkel uit interesse voor het genre en het label (ik zal het elke keer blijven herhalen: het eveneens Italiaanse Xenoglossy Productions slaagt er steevast in om uitzonderlijke en niet-conventionele talenten uit de blackmetalvijver te vissen), maar ook omdat de muziek mij iets doet.Lees verder ›

JS is de naam die schuil gaat achter de band Estrangement. Afkomstig uit Sydney, Australië brengt deze groep je een vorm van funeral doom waar je niet snel een vinger op kunt leggen. Ik zeg ‘groep’ omdat er naast het brein en multi-instrumentalist JS ook plaats is voor een violiste, een contrabassist en een fluitiste. Ja, je leest het goed. Allemaal klassieke instrumenten en deze worden in de nummers niet geschuwd.Lees verder ›

Overgeven, kotsen, vomeren, spugen, barfen, over je nek gaan … er zijn legio synoniemen voor braken te bedenken. Weet jij er nog één? Waarom ik hierover begin? Het gaat te ver om te beweren dat Markov Soroka het bestaansrecht van Tchornobog aan emesis ophangt, maar een wezenlijke rol in zijn muziek lijkt het zeker wel te spelen. Op het debuutalbum Tchornobog uit 2017 hoor je tegen het einde van het eerste nummer I: The Vomiting Tchornobog (Slithering Gods Of Cognitive Dissonance) iemand over zijn nek gaan. Op de meest recente split album met Abyssal - met de toepasselijke naam Split - wordt dit nog sterker doorgetrokken: The Vomiting Choir opent met een opname van meerdere samples van mensen die overgeven. Het zijn opnames van mensen die deze naar Soroka gestuurd hebben, zodat de naam van het nummer - het braakkoor - realiteit kon worden. Dat je het even weet…Lees verder ›

Op Unison Life laten ze een mix horen van postrock en postcore. Een boel post. Maar zelf hoor ik hoor veel invloeden terug van de jaren 90 emoscene. In het nummer Victoria bijvoorbeeld, waar de band van die kenmerkende gitaarriedeltjes laat horen. Het laat bovendien horen hoe dit trio is gegroeid als songschrijvers, want het nummer zit ongelooflijk goed in elkaar, waarbij terugkerende thema’s voor herkenning zorgen. Unison Life is een topplaat van een band die maar doorgroeit, maar vooral ook een band die steeds meer een eigen geluid heeft gevonden. Lees verder ›

Het gebeurt wel eens, zeker naar het einde van het jaar toe, dat je je de vraag stelt of je wel alle goede platen hebt beluisterd die in het afgelopen jaar zijn uitgebracht. Je struint dan wat door je collectie, je surft wat op het internet maar ook, je neemt contact op met medebewoners van deze aarde om te horen of er toch niks gepasseerd is wat de moeite waard bleek te zijn om te luisteren. Zo had medebewoner van deze aarde en mederedacteur Marko B. nog een schijfje op zijn plank liggen dat toch de moeite waard bleek.Lees verder ›

Don't bite of what you can't swallow. Een wijze spreuk. Ik had beter moeten weten. Na het zien en horen van de videoclip Swallow the Light van het Canadese Wake wist ik even niet meer waar ik het had en sprong ik veel te enthousiast bovenop de promo. Welk genre het betrof? Ik wist het niet. Ik weet het nog steeds niet. Maar het was nieuw, vernieuwend, intens en hypnotiserend. Metal Blade haalde deze band dit jaar binnen, logische keuze lijkt me.Lees verder ›

Onze oosterburen van Feuerschwanz stonden al bekend als melige sfeermakers, maar in hun recente coveralbum Todsünden doen ze hier nog een flink schepje bovenop. Dus pak je drinkhoorn, trek je dansschoenen aan en kom feesten.Lees verder ›

Jajajajaja, hij is zowaar vijftien jaar oud geworden. Deze zelfverklaarde cultplaat krijgt dit jaar een tweede druk. De nieuwe wedergeboorte zit daar zeker voor iets tussen. Je leest het goed, deze protoblackmetalzombies met net iets te weinig beharing om hun glam en heavy hardrock in de verf te zetten gaan er nog eens voor. Je vraagt je af hoeveel drank en drugs er door een muzikant zijn lijf moeten gaan eer de drang van het podium het niet meer haalt van de sofa. Alle mogelijke horror gecombineerd in een blackthrashende schijf, nu ook in digipack.Lees verder ›