Headlines

Wauw, bijna een uur aan losgeslagen Finse folkblack. Verikalpa gaat niet over één nacht ijs en laat op dit nieuwe album, met de titel Tuomio, een twaalftal epische nummers voorbij komen. De folkinvloeden horen we door het gebruik van wat vreemdsoortige klanken, wellicht uit het keyboard getoverd. Denk vooral aan Finntroll, maar ook aan wat noten van Korpiklaani. Prima, al heeft laatstgenoemde nooit echt volledig op mijn goedkeuring kunnen rekenen, waarschijnlijk door de net iets te opgewekte inslag. Dat valt op dit Tuomio dan gelukkig reuze mee. We horen wel de ritmische, drijvende melodieën, die eerder aanschuren tegen power metal dan tegen black, doch voegt de grove vocaal er genoeg peper aan toe. Althans voor mij voldoende om het serieus te nemen.Lees verder ›

Dit Artificial Language is een nieuwe progressieve band uit California. Distant Glow is al de derde EP van het zestal. Qua muzikale richting moet u denken aan Haken, maar vooral heel erg veel Leprous. Misschien is het op instrumentaal gebied net even iets minder indrukwekkend, maar wel vrij technisch en progressief van aard. De nummers tijdens deze ruim twintig minuten durende EP lopen mooi in elkaar over. De muziek zelf kent in de basis een heel lekkere flow, waarvoor grotendeels de toetsenpartijen en het fijne gitaarwerk verantwoordelijk zijn. Het stemgeluid van de vocalist ligt schrikbarend dicht bij de mooie vocalen van Einar Solberg (Leprous) en dat alleen al is een noemenswaardig feit.Lees verder ›

Holdlajtorja is wederom een nieuwe Hongaarse ster onder de horizon, of beter gezegd een "maanpoort", aangezien dat de Nederlandse vertaling is van de bandnaam. Arcana Et Tenebrae is het debuutalbum en komt uit via het Roemeense label Sun & Moon Records. Verwacht progressieve black, met een behoorlijk doomnuance.Lees verder ›

De inspiratie die deze Oekraïense band vormt is afkomstig van bands als Wiegedood en Yellow Eyes, gecombineerd met de nodige folk, film en invloeden uit games. Het opnameproces van het anonieme drietal achter de band They Came From Visions was een bijzondere, doch angstige ervaring, omdat dit plaatsvond tijdens het voortdurende conflict waarover al zoveel is geschreven. Alle emotie, woede, pijn en bijbehorende sentimenten zijn daardoor onderdeel geworden van deze tweede volwaardige plaat The Twilight Robes. Het debuut uit 2020 met de titel Cloak of Darkness, Dagger of Night is voor mij om onduidelijke redenen niet op de burelen van Zware Metalen terecht gekomen.Lees verder ›

Eerder dit jaar schreef ik over Drowned, een band die zijn album Procul His onder het label Sepulchral Productions uitbracht. Het hier te bespreken Veneration van het Ierse Vircolac is tevens afkomstig van dit label. In tegenstelling tot het eerder aangehaalde Drowned is deze Ierse band nog een relatief jonge band en is dit Veneration pas het tweede volwaardige plaatwerk. Over de EP The Cursed Travails of the Demeter (2016) voorafgaand aan het onbesproken debuut Masque (2019) werd een positief stuk geschreven door toenmalig redacteur Usurperofthetyrants. Laten we hopen dat de Ieren dezelfde lijn hebben doorgetrokken als acht jaar geleden.Lees verder ›

In de bijgesloten promo van het negende album van het Franse Worhs lees ik: voor fans van Hypno5e, Liturgy, Deathspell Omega en Celeste. La Grande Poisseuse is het eerste album van de band, bestaande uit het duo Willow en Nijmaa, dat op Zware Metalen ter recensie verschijnt. Als omschrijving lees ik extreme avant-garde metal en in die zin kloppen de referenties wel vrij aardig.Lees verder ›

Aesthus en Sieluhaaska zijn twee ultrasmerige Finse blackmetalbands die reeds eerder hun vunzige viezigheid uitbrachten via het Duitse Purity Through Fire Records. De twee bands vonden dat de tijd gekomen was om eens iets samen uit te brengen, en zo geschiedde. Alzo kwam de vier tracks tellende EP Kaksi Liekkiä Saatanelle tot stand. Deze is verkrijgbaar als digipack cd en fraaie vinyl. Er is dus behoorlijk werk van gemaakt. Waarom toch? Voor hoop en al twintig minuten blackmetalmuziek? Waarom toch al die moeite? Ik zal het je vertellen: omdat alle vunzige, smerige, ruwe, rauwe Finse black metal gewoon thuishoort op een blinkend draaiding, zwarte of gekleurde vinyl of zelfs iets wat we ook wel een tapeje plegen te noemen.Lees verder ›

Het Russische blackmetallandschap is enorm uitgestrekt. Niet onlogisch als je kijkt hoe groot het land is. Nu en dan sijpelt er wel eens een band uit die contreien binnen waar ik nog nooit van gehoord heb, zo ook dit Drevorod. Het is een band die, dit Anthems Of Soil And Stars uitgebracht via het Nederlandse Heidens Hart Records meegeteld, drie platen uitbracht. Wie er achter dit paganblackmetalgezelschap zit, is me niet helemaal duidelijk, maar misschien is dit ook niet eens zo belangrijk.Lees verder ›

In Canada lijken de metalbands wel als paddenstoelen uit de grond te schieten. Nu is het weer de beurt aan een nog onbekende band met een debuut EP die geschikt zou zijn voor fans van Jinjer, Polaris, Periphery, ofwel hard materiaal uit de meer progressieve hoek met ook wel wat rustigere, bezwerende passages. De bijgesloten promo grossiert zoals gebruikelijk in de nodige superlatieven: Metaphora is een kracht die erkend moet worden en waar we rekening mee moeten houden in de toekomst. Het lijkt wel alsof er een verschuiving in het metalenlandschap zit aan te komen. Nou, het zal mij benieuwen, aangezien de drie bands ter referentie nu niet bepaald kinderachtige muzikanten in de gelederen hebben.Lees verder ›

Sinds 2001 spuugt en kotst Wrath, de man achter dit Griekse Dødsferd, op alles en iedereen. Er zijn maar weinigen die aan zijn vloek en toorn ontkomen, wij althans niet. Het Portugese Hypnotic Dirge Records brengt plaat nummer twaalf van dit bonte gezelschap uit in verschillende aantrekkelijke formats. De titel, ah ja, niet moeilijk doen, dat is gewoon Wrath.Lees verder ›

In 1998 en dat is inderdaad al een hele poos geleden, kreeg ik de debuutplaat van het Noorse Trail Of Tears in handen: Disclosure In Red. Het bleek een plaat te zijn met hoogtes en laagtes. Een muzikaal hoogtepunt afkomstig van die plaat is me tot op de dag van vandaag nog altijd bijgebleven. Zoek nog maar eens het nummer When Silence Cries... op en laat je beroeren door de interactie tussen scream/grunt en opera-achtige vrouwelijke vocalen.Lees verder ›

We kunnen 2024 gerust het jaar van de Iron Maiden zangers noemen. Bruce Dickinson bracht na 19 jaar weer eens een soloplaat uit met het sterke The Mandrake Project en  Blaze Bayley kwam met zijn elfde solo langspeler op de proppen sinds de scheiding. Hij leverde met Circle Of Stone alweer het vijfde album af met de mannen van Absolva als zijn backingband. Tot slot kunnen wij ons ook opmaken voor een nieuw album van Paul Di'Anno.Lees verder ›

Eind januari kwam de zelfgetitelde split-EP van Lotus Thief en Forlesen uit via I, Voidhanger Records. Ik mag wel stellen dat dit een label is dat voornamelijk vreemdsoortige muziek op de markt brengt. Zo kwam het eerder door mij gerecenseerde Vampiric Spiritual Drain van Unsouling ook uit via dit Italiaanse label. Alles wat de boer niet kent, dat vreet hij niet, is op mij als redacteur van dienst echter zeker niet van toepassing. Zo kan ik het dan ook niet over mijn hart verkrijgen om deze split onbesproken te laten.Lees verder ›

In 2018 geeft Knoll een eerste teken van leven in de vorm van een livedemo. Nu, zes jaar na dato, ziet een inmiddels derde langspeler het licht. Het schijfje is As Spoken gedoopt. Hoewel ‘dopen’ in deze context misschien niet de meest passende term is. ‘Het licht zien’ trouwens evenmin, gezien de allesverzengende duisternis die As Spoken ademt. Blackened grind, zo wordt de muziek van Knoll getypeerd. Nou, daar is geen woord van gelogen!Lees verder ›

Uit het Verenigd Koninkrijk komt het redelijk verse deathmetalcombo Vaticinal Rites. Opgepikt door het Italiaanse Everlasting Spew Records, na een EP uit 2021, komt de band met het debuut Cascading Memories of Immortality. Vaticinal is een woord dat ik nog niet kende en het betekent vooruitziend/voorspellend. Voorspellende rituelen. Oké. Het kwintet haalt zijn inspiratie uit de vervlogen 90-er jaren toen de Florida Tampa Bay Area nog als deathmetalhoofdstad werd gezien. Het is voor mij een eerste kennismaking met deze band en ik ben benieuwd of Everlasting Spew Records wederom een kwaliteitsvisje aan de haak heeft geslagen.Lees verder ›

The Prophecy of Karnifor is het verhaal van de Enkari een eeuwenoud volk althans dat kan ik opmaken uit de schrijfsels die me werden toegezonden door de Canadese band, Necht. Band? De vier leden noemen zich eerder een tempel, de Tempel Van Necht. Hun epische, op Scandinavische leest geschoeide black metal, baseert zich dus op verhalen rond de Enkari; één van de eerste menselijke beschavingen. Hun werk werd geïnspireerd door vaststellingen gemaakt door de Duitse ontdekkingsreiziger en filosoof dr. Karl von Mecklenburg die leefde vanaf 1801. Heel zijn werk werd nogmaals samengevat en becommentarieerd door dr. Birgitta Olsson. Tja, en laat ik nu over deze vrolijke dame en bijzondere man op het wereldwijde web maar bitter weinig kunnen vinden. Eveneens over de zogenaamde Enkari Ba'ah rollen waarin heel wat zou neergeschreven staan, krijg ik maar weinig informatie opgediept. Voor hetzelfde geld hebben deze Canadese vrienden heel het boeltje zelf bij elkaar gepend.Lees verder ›

Freedom Call vond het tijd voor nieuw werk. Voor wie de band niet kent, pak uw tandenborstel erbij want het glazuur gaat door deze zoetigheid zeker aangetast worden. Silver Romance heet deze plaat en dat klinkt natuurlijk net zo fout als de muziek zal zijn. Is dit een verwijzing naar het bekende geurtje van Ralph Lauren? Het zou me niks verbazen! Het artwork laat weinig aan de verbeelding over. Het is weer een of ander figuur dat in de verte staart in een vallei van draken, regenbogen en kristallen. Alles is uiteraard weer retestrak en glad geproduceerd, zoals je verwacht bij deze power metal.Lees verder ›