Een tweetal Duitse bands die de handen ineen slaan om zo samen een split aan de man te brengen. Zowel Urza als Calliophis begeven zich op muzikaal gebied in het deathdoomgenre. Urza weet hier dan aan zijn death ook nog wat funeral toe te voegen. Calliophis is wellicht de meest traditionele van dit tweetal bands, al zegt dit in essentie helemaal niets over de kwaliteit of inhoud van het gebodene.Lees verder ›
CHVE is het soloproject van Colin H. Van Eeckhout, de frontman van Amenra. Toch ligt dit project mijlenver verwijderd van de muziek van onze tweevoudige jaarlijstwinnaar, waarmee ik nergens een uitspraak doe over de kwaliteit hiervan. Van Eeckhout mikt al enkele releases op het brengen van donkere, rituele neofolk en drones. Kalvarie past perfect in het rijtje van de drie voorgangers. Dit keer ontdekte ook Relapse Records de meerwaarde van dit project.Lees verder ›
Zwaar, lomp, bruut en levensgevaarlijk. Vier dingen die een nijlpaard en een landbouwwerktuig met elkaar gemeen hebben. Beiden zitten ook vaak onder de modder, maar dat daargelaten. Laten we echter niet in herhaling vallen, zie daarvoor de recensie over het uitstekende vorige album Meridian. Met Stasis brengt het Vlaamse Hippotraktor wederom een sonische representatie van de onrust der menselijke natuur. Dat lijkt me inleiding genoeg.Lees verder ›
De powermetalband met de meest roerige geschiedenis is terug! Challenge The Wind mag het nieuwe album heten. Ooit een pionier in het genre, vandaag de dag maakt Rhapsody of Fire een toegankelijke soort powermetal. Mijn collega Bart noemde het zelfs gezapig. Zelf zie ik Rhapsody of Fire als een andere band dan Rhapsody. Een band die geïnspireerd is op Rhapsody. Dat is niet vrijwillig, maar een poging tot coping. Ik heb een hele bijbel geschreven als review dus hou je vast.Lees verder ›
Nog niet eens zo lang geleden raakte ik volledig overspoeld door de melodische black metal van de nog jonge Franse vijfmaster Houle. Aan het roer staat de indrukwekkende vocaliste Adsagsona. De band graaft diep in de geschiedenis, over gebeurtenissen rond het water, de zee en werkte daar een heel concept rond uit, iets wat hij nu opnieuw doet. De zelfgetitelde EP maakte al een overweldigende indruk.Lees verder ›
Hoewel de Portugese oudgedienden van Moonspell al jaren een gevestigde waarde zijn in de metalwereld in het algemeen en de gothicmetalscene in het bijzonder, is het feit dat deze veelzijdige Iberische pioniers begonnen zijn als extreme blackmetalband misschien iets minder gekend. Dé grote doorbraak kwam er uiteraard in 1995 met het iconische Wolfheart, maar tussen 1993 en 1995 maakte Moonspell een heel ander soort muziek: zwoele, zuiderse, folk-getinte black metal.Lees verder ›
In 2018 verscheen het overweldigende debuut The Ones Who Came Back van het Belgische Storm Upon The Masses. De plaat werd toen hartstochtelijk beschreven door collega Kris. De gehele scene reageerde over het algemeen even positief en dus kun je spreken over een geslaagd debuut. Ik denk dat de mannen zich vervolgens het succes wellustig hebben doen smaken en zich volledig te buiten moeten zijn gegaan aan drugs, vrouwen en feesten want het heeft maar liefst zes jaar geduurd eer we de opvolger Crusher Of Souls mogen aanschouwen.Lees verder ›
Kennelijk zijn er verschillende gradaties in martelen en is Severe Torture daar één van. Maar het is natuurlijk vooral de bandnaam van een stel geharde veteranen in de brutal deathmetaloorlog die nu eenmaal gestreden moet worden. De band uit Boxtel (fijne beginrijm!) werd al in 1997 opgericht en heeft, naar wij weten, nooit de hellebaard erbij neer gegooid. Wel werd het na een reeks van vijf albums - die in 2001 begon met het verbijsterende Feasting On Blood en in 2010 eindigde met het ook niet misse Slaughtered - lange tijd stil.Lees verder ›
In eerste instantie vroeg ik mij af hoe je in godsnaam op een bandnaam als Swelling Repulsion komt voor je progressieve deathmetalband. Transcending Obscurity Records is echter een label dat bekend staat om het feit dat hij de ietwat vreemdsoortige bands in het hardere of/en obscuurdere genre oppikt. Dit Swelling Repulsion past naadloos binnen deze definitie.Lees verder ›
Terwijl er in Amsterdam meer dan 50.000 liefhebbers van rock en metal zich verzamelen voor een concert van AC/DC, neem ik op woensdagavond 7 juni een paar afslagen eerder op de A2. Op het programma namelijk Asinhell: deathmetalband en zijproject van zanger en gitarist Michael Poulsen die menigeen zal (her)kennen van Volbeat. Tijdens deze eerste tour van het gezelschap ooit doet men vanavond TivoliVredenburg in Utrecht aan. Uitverkocht geraakt het niet, maar naar schatting verzamelen zich zo'n driehonderd personen om een avondje death metal te beleven.Lees verder ›
Een nieuwe locatie, een nieuw motto. Graveland Festival verhuisde een grasveld verderop van Hollandscheveld terug naar Hoogeveen, 'Realm of the Symphonies of Sickness' werd 'Where Darkness meets Death'. Wat bleef: één podium met daarop de betere bands uit de extreme genres. Zware Metalen was op vrijdag present met Joris Meeuwissen (JM), Clemens Schaap (CS) en John the Savage (JS) die de pen hanteerden. Frido Stolte (FT) had een camera paraat.Lees verder ›
Hier hebben we de tweede volwaardige LP van het Amerikaanse Tombstoner, genaamd Rot Stink Rip. Wederom uitgebracht door het prima label Redefining Darkness Records. Het debuut Victims Of Vile Torture is al eerder door collega Maarten O. besproken en stamt uit 2021. Tombstoner is een band dat bestaat uit twee setjes broers. Bijzonder feitje, ik denk niet dat er veel bands zijn met een soortgelijke samenstelling.Lees verder ›
Solus Grief is het geesteskind van de heer Peregrinus en Altertum dit van Lord Ggatzshriiegk. Beide bands en dus ook beide heren komen uit Noorwegen. Nu nog niet eens zo lang geleden maakten de heren ook een splitalbum met elkaar maar dan met hun andere éénmansbands of -projecten Unholy Craft en Vorgfang. In deze context vind ik het toch rare snuiters. Nochtans, de muziek van deze heren is black metal in zijn puurste vorm, iets wat de platenbaas van Purity Through Fire Records ook al lang doorheeft. Hij brengt immers bijna alles wat ontstaat uit de geesten van deze heren prompt op plaat uit. Maar is alles wat blinkt ook goud? Dat vraag ik me dan weer af.Lees verder ›
Bij een bandnaam als Wormwood moet ik al snel aan het gelijknamige album van het Zweedse Marduk denken. U toch ook zeker? Deze landgenoten maken ook black metal, maar tappen uit een ander vaatje dan het bikkelharde Marduk. Dit is het type black waarbij lang uitgesponnen melodie centraal staat. Eerder schreef collega redacteur Bart een positieve recensie over debuutplaat Ghostlands: Wounds from a Bleeding Earth uit 2017. Hij noemde het werk van de band een sterke mix tussen ontroerende Finse melodoomdeath en Noorse meloblack en dat zorgt bij mij voor gespitste oren.Lees verder ›
Herrezen uit de dood: AC/DC. Hoewel het aantal originele leden met één vinger van één hand te tellen is, trekt de band gewoon weer de wereld over. Voor de eerste keer sinds 2016. 5 juni stonden de mannen in Amsterdam, 9 augustus wordt Dessel aangedaan. Alle redenen voor een thema-uitzending van Teloorgang, het radioprogramma van Zware Metalen op themazender KINK Distortion. Lees verder ›
15 nieuwe video’s vandaag, om je helemaal in de stemming te brengen. Hier zijn de clips van Leprous, True Black Dawn, Alleviate, Kvaen, Nanowar of Steel, Bridear, Blame Me!, A Night in Texas, Ende, March Funèbre, Citizen Soldier, Dagoba, Bad Omens, Comaniac en In Hearts Wake. Lees verder ›
Dool is op Graveland muzikaal gezien de vreemde eend in de bijt. Maar omdat we een recensie plaatsten van het nieuwe album en we een Nederlandse band graag in de spotlight zetten, besloot Zware Metalen een interview aan te vragen. De zeer sympathieke manager liet binnen no-time weten dat dit geen probleem was. Als ik me op het afgesproken tijdstip backstage meld, is alleen vocalist Raven van Dorst in de backstageruimte. Die stelt voor om samen op zoek te gaan naar de manager en we hebben hem snel gevonden. Het interview kan worden afgenomen maar de band en het festival zitten letterlijk in zwaar weer: er dreigt een enorme hagelbui neer te storten boven Hoogeveen waarbij er kans is op zwaar onweer.Lees verder ›
Op 2 juni 2024 staat de Nieuw-Zeelandse band Alien Weaponry in de Nobel in Leiden. Als voorprogramma is de Londense stonermetalband Urne daar ook bij op deze zondagavond. De zaal is al aardig vol wanneer deze band het podium betreedt en er wordt al volop geheadbangd. Alien Weaponry opent met wat oude nummers en daarna komt het nieuwe album Tangaroa aan bod. Eindigen doen de drie jongemannen met het bekende Kai Tangata die ervoor zorgt dat het hele publiek in de Nieuw-Zeelandse taal Te Reo Maori meezingt. De avond brengt een goede sfeer en leuke, kleine moshpitjes. Onze fotograaf Mellow was erbij om wat foto's te maken.Lees verder ›
Wanneer Profound Lore een nieuwe plaat uitbrengt ben ik altijd alert. Deze maatschappij heeft er een handje van om prima releases uit te brengen waarbij kwaliteit van de bands voorop staat en het gebodene vaak net wat afwijkt van de gangbare genres. Deze keer bespreken we de nieuwe plaat van het Amerikaanse Apparition, genaamd Disgraced Emanations From a Tranquil State. Dit is de opvolger van de eveneens op Profound Lore verschenen Feel. De vraag rijst of deze release past in de kenmerken van het label zoals ik eerder beschreef. Lees verder ›
Indien u een trouwe lezer bent op onze website - en dat bent u natuurlijk - weet u dat de Griekse metalscene allerminst onbesproken bij ons blijft. Zo verschijnt er met enige regelmaat een recensie van nieuwe plaatwerk van bands als Rotting Christ, Varathron, Necromantia, Acherontas en Kawir. Laatstgenoemde was zelfs recentelijk nog aan de beurt met het album Kydoimos. In tegenstelling tot die andere grote namen, waaraan ook in de promotekst wordt gerefereerd, is het hier te bespreken Five Stages of Grief van Dark Affliction een debuutplaat.Lees verder ›
