Apparition – Disgraced Emanations From A Tranquil State

Geschreven door op 06-06-2024 om 18:55.

Wanneer Profound Lore een nieuwe plaat uitbrengt ben ik altijd alert. Deze maatschappij heeft er een handje van om prima releases uit te brengen waarbij kwaliteit van de bands voorop staat en het gebodene vaak net wat afwijkt van de gangbare genres. Deze keer bespreken we de nieuwe plaat van het Amerikaanse Apparition, genaamd Disgraced Emanations From a Tranquil State. Dit is de opvolger van de eveneens op Profound Lore verschenen Feel. De vraag rijst of deze release past in de kenmerken van het label zoals ik eerder beschreef.

Ik zal alvast verklappen dat het debuut van Apparition me al zeer kon bekoren. Deze versie van de band Apparition had zijn weg naar de Zware Metalen redactie nog niet gevonden, er zijn nogal wat bands met deze naam overigens. Apparition speelt vuige death metal met een zeer aanwezige doom lading. En dat is ook precies hetgeen we tegenkomen op Disgraced Emanations From a Tranquil State. Als iets werkt, dan ook niets veranderen zullen de heren hebben gedacht. En ik geef ze groot gelijk! Want wat ze brengen, is gewoon meer dan prima. Uiteraard is doom/death of death/doom intussen al redelijk uitgemolken, maar Apparition weet een en ander toch behoorlijk interessant en verfrissend te houden. Ik ben op zich niet zo heel erg van de doom maar kan het uitstekend pruimen als de langzame en loodzware stukken weer worden afgestoft door het gaspedaal eens fiks in te trappen. Als men dit spel maar in goede balans weet te beheersen heb je mij al gauw voor je gewonnen. En deze mannen lijken dat klusje uitstekend te kunnen klaren.

Nu is het bedienen van het gaspedaal met een atletisch en subtiel voetje à la Max Verstappen niet het enige wat Apparition te bieden heeft. De band schrikt er ook helemaal niet voor terug om er wat excentrieke muziek doorheen te mixen. Luister eens naar het instrumentale Inner Altitudes, Light Transference. Wat een bizarre kakofonie van geluiden middels instrumentaria wat in een filharmonisch orkest niet zou misstaan. Ook tijdens het openingsnummer Asphyx Creation horen we melancholische, tikkeltje spacey wanklanken verweven door de lompe death. En tevens worden we ook nog getrakteerd op een zeer jazzy solo. Het tweede nummer Imminent Expanse of Silence and Not (or Not) eindigt met een minuut aan vreemd onheilspellend geknutsel. In het nummer Paradoxysm horen we cleane gitaar met een fikse dosis emotie overgoten, beetje in de trant van Afterbirth. Mooie wisselwerking.

Al met al kan ik concluderen dat Apparition een goede plaat heeft uitgebracht. De death/doom staat als een huis en het gebruik van de excentrieke muzikale ideeën brengt iets extra’s. Ik weet niet of het altijd evenveel toevoegt alleen. Maar ja, als je dan het album afsluit met zo’n super vet nummer als Circulacate, dan maakt het allemaal niets meer uit. Als je Artificial Brain, Incantation, Afterbirth, Blood Incantation of andere death/doombands een warm hart toedraagt, kun je deze waarschijnlijk ook waarderen en is deze plaat een mooie uitbreiding op de al prima catalogus van Profound Lore Records.

Score:

82/100

Label:

Profound Lore Records, 2024

Tracklisting:

  1. Asphyxcreation
  2. Imminent Expanse of Silence and Not (or Not)
  3. Paradoxysm
  4. Excruciating Refuge in Reoccurring Torment
  5. Inner Altitudes, Light Transference
  6. Circulacate

Line-up:

  • Andrew Morgan – Zang, drums
  • Andrew Solis – Gitaar
  • Miles McIntosh – Gitaar, synthesizer
  • Taylor Young – Basgitaar

Links: