In de schaduw van eigen faam: Asinhell in TivoliVredenburg

Terwijl er in Amsterdam meer dan 50.000 liefhebbers van rock en metal zich verzamelen voor een concert van AC/DC, neem ik op woensdagavond 7 juni een paar afslagen eerder op de A2. Op het programma namelijk Asinhell: deathmetalband en zijproject van zanger en gitarist Michael Poulsen die menigeen zal (her)kennen van Volbeat. Tijdens deze eerste tour van het gezelschap ooit doet men vanavond TivoliVredenburg in Utrecht aan. Uitverkocht geraakt het niet, maar naar schatting verzamelen zich zo’n driehonderd personen om een avondje death metal te beleven.

Toch begint de avond met andere muziek. Trickstate speelt vanavond een wedstrijd in eigen stad en brengt ons cross-over: we horen wat hardcore, we horen wat springerige nu-metalelementen, we horen moderne metal en soms krijgt de muziek een injectie van wat elektronische vibes. Er staan maar liefst zes man op het podium waaronder twee zangers. De vocalist die de cleane zang voor zijn rekening neemt, blijkt ingevlogen te zijn van Hell Valley High, aangezien de originele zanger niet aanwezig kon zijn. Tegen het eind van de set haakt deze ook af om vervolgens bij het laatste nummer Martyr Complex toch weer een aardige duit in het zakje te doen. Trickstate speelt bevlogen en waarschijnlijk zijn grootste show ooit, maar kan niet voorkomen dat de muziek bij tijd en wijle wat rommelig en chaotisch klinkt. Er wordt veel gespeeld met tempowisselingen die niet altijd even soepel in elkaar overlopen en dat resulteert in lastig te volgen muziek. De invloeden verschillen per nummer in enkele gevallen ook flink en die experimenteerdrang is dan wél weer te prijzen.

De Ronda – die flink geminimaliseerd is in capaciteit aangezien het balkon gesloten blijft – is inmiddels wat beter gevuld en keurig volgens planning start Asinhell om 21:00. Het zal geen man verbazen dat het hardste applaus voor Poulsen is bij de opkomst van de band, maar de gitarist neemt vanavond een opvallend bescheiden plek op het podium in. De spotlights zijn even goed bedoeld voor zijn bandkameraden, waarbij zanger Marc Grewe en de ritmesectie dat ook zeker verdienen. Met slechts één plaat op zak weten alle aanwezigen natuurlijk wat zij mogen verwachten, maar de overtuigingskracht van de muziek en het moddervette geluid maken dat het smullen met hoofdletter s is. Alle nummers van debuutplaat Impii Hora komen deze avond langs en middels het voortploegende Desert Of Doom en Trophies krijgt het concert een lekkere kickstart. Drummer Morten Toft Hansen is óf te enthousiast, óf hoort zijn bandleden niet altijd even goed want de vellenmepper zit er soms wat naast qua tempo. Niet alleen bij de openingssongs overigens, maar later ook bij Island Of The Dead Men en de overheerlijke afsluiter Fall Of The Loyal Warrior. Nu kunnen we daarover gaan liggen zaniken, maar het is juist die ongepolijstheid die het optreden zijn charme geeft. Asinhell musiceert namelijk lang niet altijd even strak, maar het enthousiasme waarmee de band op de planken staat en het heerlijke HM-2 oud schoolse deathmetalkettinggezaag doet alle smetjes als sneeuw voor de zon verdwijnen. Frontman Grewe is uitstekend bij stem en klinkt gelijk aan zijn prestatie op plaat.

Het is dan ook genieten om te horen en te zien dat de beste man de hoge uithalen in een Pyromantic Scryer en de tragere tussenstop Inner Sancticide gemakkelijk haalt. Wie vervolgens rechts op het podium kijkt ziet producer en multi-muzikant Jacob Hansen (Invocator, Pyramaze) op basgitaar zichzelf prima vermaken terwijl gitarist Flemming C. Lund (The Arcane Order) de ritmische gitaarpartijen overheerlijk wegbeukt uit zijn instrument en er tussendoor fladdert. En ja: het blijft bijzonder om links op de planken Poulsen in deze kleine setting te mogen zien, bescheiden en zelfs in de schaduw van zijn eigen faam. Soms treedt de gitarist wat meer op de voorgrond omdat hij heus wel weet dat de meeste gezichten op hem gericht zijn, maar nergens overschaduwt de Deen zijn collega’s. Als het voor ons al bijzonder is, dan zal het voor Poulsen zelf ook weer voelen als ‘thuiskomen’. Die aanname lijkt ook zichtbaar want de continu grote glimach op zijn gelaat verraadt een hoop. Om de setlist vanavond wat op te vullen én om grote inspiratiebronnen van Asinhell te eren, volgt na The Ultimate Sin een fijne cover van Bolt Thrower‘s The IVth Crusade en krijgen we na het zeer smakelijke titelnummer Impii Hora Death-cover Leprosy voor onze aardappel. Als het hart van een deathmetalliefhebber daar niet sneller van gaat kloppen, had je wellicht toch beter door kunnen rijden naar Amsterdam. Ik betrap mezelf er dan ook op dat ik meer dan de helft van de avond mijn ‘stankface’ weer in plooi moet trekken. Beste compliment dat je als band kan krijgen, toch?

Het uurtje is voorbij voor we er erg in hebben. Dan start er een medley van drie verschillende nummers (Pits Of Utumno van Morgoth, Autopsy‘s Ridden With Disease en Obituary‘s Internal Bleeding) en met Fall Of The Loyal Warrior (wat een bazensong is het toch) komt een heerlijk en vet optreden tot zijn eind. Hoe glibberig de vloer voor het podium is (waardoor een moshpit nagenoeg onmogelijk blijkt te zijn), zo stabiel en allesverwoestend is het gezelschap vanavond in zijn prestatie. Deze zomer nog te zien op andere Graspop Metal Meeting, Copenhell en Hellfest en de grote vraag die rijst na dit optreden, is of er hierna nog een nieuw album zal volgen? Zij die er nu bij waren, zagen en hoorde dat het goed zit!