Dark Affliction – Five Stages of Grief

Geschreven door op 06-06-2024 om 18:50.

Indien u een trouwe lezer bent op onze website – en dat bent u natuurlijk – weet u dat de Griekse metalscene allerminst onbesproken bij ons blijft. Zo verschijnt er met enige regelmaat een recensie van nieuwe plaatwerk van bands als Rotting Christ, Varathron, Necromantia, Acherontas en Kawir. Laatstgenoemde was zelfs recentelijk nog aan de beurt met het album Kydoimos. In tegenstelling tot die andere grote namen, waaraan ook in de promotekst wordt gerefereerd, is het hier te bespreken Five Stages of Grief van Dark Affliction een debuutplaat. Zoals u al heeft kunnen waarnemen na het bekijken van de tracklist is dit een conceptalbum over rouw, een thema dat wel vaker terugkomt bij metalbands vanuit alle windstreken. Zelf ben ik benieuwd of er een typerend Grieks gevoel qua toets en toon aan te pas zal komen.

Enfin, Panagiotis Christias is de bezieler en visionair van deze band. Tezamen met een keur aan sessiemuzikanten is dit eerste album dan ook tot stand gekomen. Vrij typische daadkrachtige Hellenistische black metal, inclusief mooie rustige uitgesponnen melodieën. Zoals verwacht, is het niet overal even agressief of met nadruk op de impact, maar wel met veel begeestering en gevoelswezen, volgende het concept als rode draad. Een abrupte, niets ontziende uitbarsting tijdens het nummer Hate gaat u dan ook niet horen, wel een gillend solo-moment, organische klanken en stevig drumwerk in de eindfase onder invloed van kerkelijke gezangen. En wanneer u nou denkt dat het album zo verder gaat, slaat de band u met Bargaining direct om de oren. De onderhandelingsruimte is schijnbaar vergeven, het is tijd voor actie. Op magistrale wijze slaat de vlam in de pan om even later in een soort van contemplatieve roes de rust weer even te pakken. Eindigen doet de band dan weer met de niet al te scherpe blackmetalvocaal van Panagiotis Christias – die als hoofdvocaal gedurende het gehele album beschouwd mag worden – en bijzonder eclectisch gitaarwerk. Er hangt wel degelijk een typisch Grieks luchtje aan dit verhaal, zoveel is duidelijk na het beluisteren van de eerste vier nummers.

 
Komen we al aan bij de indalingsfase van het rouwproces, ofwel Depression. De realiteit komt hard binnen en zo ook de eerste klanken van dit nummer op viool. Het is droefenis, zonder een intens gevoel van leegte, maar wel met die typische cadans en uitgesponnen leads. Heel tof ook hoe hier de basgitaar voor de nodige zwaarte zorgt, contrasterend met de gastvocaal van Anastasia Kiritsi en de fijne, spitsvondige gitaarsolo. Maar het nummer breekt pas echt open wanneer heer Christias weer om de hoek komt kijken met zijn diepe vocaal. Het afsluitende Acceptance is dan letterlijk een hoopgevend en uptempo nummer om de laatste rouwfase af te sluiten. En ondanks dat het allemaal niet slecht of afgezaagd klinkt, verlang ik al snel weer terug naar het eerdere stadium Bargaining. De uitspattingen, machteloosheid en agressie passen mij wellicht net even iets beter.

Score:

79/100

Label:

Theogonia Records, 2024

Tracklisting:

  1. Intro
  2. Denial
  3. Hate
  4. Bargaining
  5. Depression
  6. Acceptance

Line-up:

  • Panagiotis Christias – Gitaar, basgitaar, keyboard, vocalen
  • Eleni Nota – Drums (sessie)
  • Nikos Mavridis – Viool (sessie)
  • Anastasia Kiritsi – Vocalen (sessie)
  • Sakis Bastas – Piano (sessie)

Links: