Headlines

Goddomme wat heb ik hier nou weer voor zwarte duisternis aan mijn fiets hangen? Een Nigrum Tenebris die een bende geesten aanroept, Miasmal Spirits welteverstaan. Dit is het tweede album van deze Duitse band uit Kassel. Een uitgave onder het eveneens Duitse label Northern Fog Records. En waar de band tijdens het eerder uitgebrachte debuut I Am The Serpent nog bestond uit een duo, lijkt het er nu op dat er sprake is van een vierkoppige bezetting. Het debuut werd door collega-redacteur Joris overigens als wat monotoon en saai bestempeld. Niettemin spreekt hij wel over rauwe pure black metal met een aantal goed uitgewerkte ideeën, iets met de pijn des levens en een slang ofzo.Lees verder ›

Dubbel zo bruut, dubbel zo doods, dubbel zo leuk. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een nieuwe, zwaar geanticipeerde, loodzware plaat, die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het gouden lot in handen krijgt. Deze keer behandelen we Cursed Mortality van Carnation. MrJingles (favoriete genre: alle verschijningsvormen van death) en MaartenO (favoriete genre: metalcore/deathcore) gaan deze keer aan de haal met deze rubriek.Lees verder ›

Het spreekwoord ‘blaffende honden bijten niet’ betekent zoveel als ‘wie dreigt, is ongevaarlijk’. Maar durf jij een hond die diep grommend zijn tanden ontbloot helemaal te vertrouwen? Ondanks dat het - zo heb ik me laten influisteren door connaisseurs als Martin Gaus en Cesar Millan - veel verschillende redenen kan hebben waarom een hond besluit zijn tanden te laten zien, wordt het in de meeste gevallen toch vaak als een overduidelijke waarschuwing gezien. ‘Ik zet mijn tanden in je, als je niet achteruit gaat.’Lees verder ›

Op 20 oktober zag het nieuwe album van de Amerikaanse band Afterbirth het licht, uitgebracht via Willowtop Records. De band heeft hier op Zware Metalen, naast de bespreking van de 2014 Demo, nog weinig aandacht gekregen en daar moet verandering in gebracht worden!Lees verder ›

Despite The Rise Of The Sun is de tweede plaat van het Amerikaanse, uit New York City afkomstige, jeugdige combo dat zich Solemn Vision noemt en perfect op stal zit bij het Zweedse Black Lion Records daar het melodische death metal speelt. Als je kijkt op de webstek van deze band alwaar het per bandlid weergeeft welke bands en welke muzikanten een invloed op hen hadden, dan mag je gerust stellen dat de groten der Aarde worden vermeldt. De vraag is wat hoor je hiervan terug in de muziek? Ik ben dan altijd streng, want klakkeloos kopiëren, overschrijven, overtekenen dat kunnen we natuurlijk allemaal. Het is dan de kunst om er toch een eigen kleurtje, randje of kantje aan te geven.Lees verder ›

Ergens ten noordoosten van de hoofdstad Ljubljana, en dan zitten we in Slovenië, liggen in een brede perimeter Domžale, Šoštanj en Celje. Uit deze brede regio in het prachtige Sloveense land, komt de blackmetalband Cvinger. Ruim zeven jaar na Embodied in Incense komt hij met Doctrines By The Figures Of Črnobog. De vorige plaat waarvan sprake bereikte onze schrijftafel niet maar de plaat daarvoor The Enthronement ov Diabolical Souls wél. Collega Yves vond het een zielloos, te herkenbaar klinkend schijfje. Je kan dan ook terecht de vraag stellen wat jaren van contemplatie met de band en de muziek gedaan heeft. In ieder geval gaan we het zo weten. Het Poolse Via Nocturna-label was wel eventjes vergeten ons een digitaalpromootje te sturen, vandaar dat het toch even duurde alvorens de plaat die al in augustus van dit jaar uitkwam, van een zinnig tekstje kon voorzien worden.Lees verder ›

Als de hitte het land weer verlaat en de blaadjes weer van de bomen dreigen te vallen dan is de tijd weer aangebroken om wat meer van neerslachtige muziek te genieten. Dat lukt immers bij achtendertig graden in de schaduw toch wat minder goed. Ik begin dan altijd met het zoeken naar nieuw creatief talent op het gebied van muziek met een melancholische of/en depressieve insteek. Heerlijk om in te zwelgen wanneer u over genoeg zelfmedelijden beschikt. Iets in de trant van "het leven is kut en daarna gaat u dood". Er zijn nog voldoende bands over die dit soort "mooie" muziek maken. Zo tref ik tijdens mijn zoektocht het Italiaanse Notturno. Aangezien het Italiaans een eenvoudig taal is, heeft u vast begrepen dat de Nederlandse vertaling "nachtelijk" is. Het tweede album Inside is het hier te bespreken werk. Het debuut Obsessions bleef op Zware Metalen onbesproken en ik maak nu ook voor het eerst kennis.Lees verder ›

Pénitence Onirique uit Frankrijk neemt ons met zijn derde album Nature Morte mee naar de krochten van de menselijke ziel, naar die plaatsen waar bij de man "het verlangen tot" ontstaat. Elk album maakt deze band er een soort themaplaat van ook nu dus weer. De vorige twee platen zijn me toch gedeeltelijk ontgaan. De heer Bart pikte in 2016 nog wel V.I.T.R.I.O.L op maar Vestige uit 2019 bleef onaangeroerd. Melodische black metal uit de Franse school kan je natuurlijk moeilijk laten liggen, ook als je weet dat het Les Acteurs De L'Ombre label achter de band staat, is dit een extra reden om deze nieuwe plaat te beluisteren.Lees verder ›

De schemering is het moment waarop het licht overgaat in de donkerte (of andersom). Dag wordt nacht en nacht wordt weer dag. Vaak kleurt de hemel tijdens de schemering naar de meest intense, fraaie tinten, om uiteindelijk helemaal over te gaan in pikkedonker. We spreken immers niet voor niets over zo zwart als de nacht. Nu we de kortere dagen ingaan, komt de schemering steeds vroeger. De schemering blijkt voor veel mensen ook een moment te zijn waarop mijmeren de overhand neemt, een moment waarop de gedachten ontspannen gaan dwalen en ingevingen plotsklaps binnenkomen. Maar is het fijne daar niet van is dat je er helemaal niets mee moet; het is immers maar mijmeren, toch? De nieuwe EP Songs Of The Dusk van de Finse grootmeester van de melancholische, melodieuze death Insomnium heeft eenzelfde effect op me.Lees verder ›

We moeten diep in de archieven van Zware Metalen om de allereerste recensie van het Oostenrijkse Serenity terug te halen. Het debuut Words Untold & Dreams Unlived werd in 2007 beschreven. Het was de start van een band die eigenlijk nooit volledig bij het grote publiek is doorgebroken. Het kritisch besproken Fallen Sanctuary uit 2008 was de opvolger. Hierop neemt de band deels afscheid van zijn avontuurlijke inborst, om zo in de grijze massa op te gaan, volgens de toenmalige redacteur.Lees verder ›

De kleur van regen is natuurlijk paars. Dat weten we al sinds Prince daar in 1984 een liedje mee vol kermde. Maar Prince is dood en de Nederlandse extreme metalscene leeft. Muzikanten duikelen over elkaar heen om van het ene bandje naar het andere project te hoppen en The Color of Rain is daar het nieuwste voorbeeld van. Dit gezelschap komt voort uit Zwotte Kring: een klein collectief aan ondergrondse muzikanten die elkaar gevonden hebben in een voorliefde voor doorgaans zwartgeblakerd (post-) metaal. Daarom treffen we nu aan: Floris Velthuis (bas, drums en toetsen) van Asgrauw, Schavot, Meslamtaea en Sagenland en zanger Devi Hisgen (Cthuluminati, Teitan). Geestelijk vader van The Color of Rain is evenwel Gerhans Meulenbeld (Sad State of Decay, ex-Incission, ex-As Empires Fall), die als gitarist verantwoordelijk is voor de muziek en teksten.Lees verder ›

Het theater opent haar deuren. Terwijl de rode gordijnen langzaam opengaan worden de donkere gestaltes zichtbaar die uit de zee lijken te zijn opgestaan. Deze geesten uit de verloren, gezonken stad brengen een ervaring van grootse allure. Een heuse metalopera, zo zou je het kunnen stellen. Verhalend, bombastisch en meeslepend. Voorganger 3.6.4.2 toonde al de grote potentie van dit vijftal uit Suffolk, Engeland. Na dit kunststukje werd de oude broodheer Black Lion Records (overigens een zeer bekwaam label in het vinden van ruw talent) ingewisseld voor het grotere Hammerheart Records. Terecht of niet, dat is hier de vraag. Hier behandelen we in ieder geval geen raadsels, maar bedrijven we keiharde muzikale journalistiek. Dit is Riddles Of The Sycophants.Lees verder ›

De heren P. en J. kennen elkaar uit de lokale scene en vonden elkaar in Shagor en Weerzin. Er was blijkbaar nog wat tijd en inspiratie over en daarom werd Suol in het leven geroepen. De bandnaam verraadt waar de heren vandaan komen want dit is de ouderwetse schrijfvorm van wat tegenwoordig Zwolle heet. Inspiratie werd gevonden in oude, lokale mythen en sagen. En om het lokale karakter verder te benadrukken werden gastmuzikanten die uit de buurt komen aangetrokken. Op drums is dat Elshschappij Tovenaere (Terdor) en de dames H&S die eerder ook achtergrondvocalen deden bij (of all people!) Ellie en Rikkert.Lees verder ›