Floating – Hesitating Lights

Geschreven door op 27-06-2025 om 21:24.

Het Zweedse Floating kan gerust als een vreemde eend in de muzikale bijt worden weggezet. Want zeg nou zelf: welke band is het gegeven om chaotische old school death metal op een verregaande manier te verweven met bewogen post-punk? Zeg maar: een allogamie tussen Obituary, Gorguts en The Cure? Hoe afwijkend, contrasterend en eigenaardig wil je het hebben? Het Zweedse duo kreeg het op het debuutalbum The Waves Have Teeth uit 2022 voor elkaar de schijnbare tegenstelling te vertalen naar een experimenteel en emotioneel beladen album.

Ook op het nieuwe album Hesitating Lights wordt deze experimentele lijn doorgetrokken en worden de ogenschijnlijk zo botsende stijlen aan elkaar gehecht en tot een eenheid versmolten. Dat gebeurt op een verfijndere manier: death metal mag weliswaar de bovenliggende klanktoon bepalen, het wordt nergens te overheersend. Alles is dusdanig geraffineerd en uitgebalanceerd verenigd, dat op Hesitating Lights probleemloos bijvoeglijke naamwoorden als samenhangend en zorgvuldig kunnen worden geplakt. Vooruit, voeg daar eigen, harmonieus en onconventioneel ook maar aan toe.

De eigenzinnige, progressieve death metal is wederom vooral primitief van aard, beladen met bezwerende melodieën, groezelige riffs en verpletterende leads. Het heeft een onbevangen rauwheid over zich en kent zijn delicate, meanderende texturen. Het album ademt een benauwde, donkere en lugubere sfeer uit. De nummers kennen veelal een tempo dat hoog is; door de toevoeging van wat meer gematigde, stemmige momenten (Cough Choir, Still Dark Enough, The Wrong Body) kent het album niet alleen een gelaagde opbouw, maar wint het ook aan dynamiek. De vocalen bestaan vooral uit een typische death metal knauw en liggen ietsje verscholen in de muziek; ze klinken verbeten en lomp maar kennen ook een eenduidige, en daarmee vrij kleurloze, invulling.

Met het aanbrengen van melodieuze, contrasterende post-punk gitaarlijnen – die rechtstreeks bij jaren tachtig post-punk bands zoals Siouxsie and the Banshees, The Sisters of Mercy of The Cure vandaan hadden kunnen komen – voorkomt het tweetal dat de grimmige nummers een kille ambiance over zich krijgen. Het versterkt de melancholische melodieën en voegt daarmee meer kwetsbaarheid en gevoeligheid aan de nummers toe. Dit geeft composities als bijvoorbeeld Cough Choir, Exit Bag Song en The Wrong Body net even een lichter, toegankelijker tintje, net even meer kleur op de bleke wangen. En dat intrigeert, maar kan ook wel een beetje zijn waar de schoen wringt. Het maakt nummers als Cough Choir en Exit Bag Song meer benaderbaar, maar het haalt ook de echt venijnige randjes, de tomeloze furie en zwaarwichtige densiteit ervan af. Of het album daarmee juist wint of inboet aan charme, is ongetwijfeld een kwestie van persoonlijke voorkeur.

Hesitating Lights van Floating vertoont misschien wel de nodige gelijkenissen met arthouse films. Die bieden veelal diepgang, complexiteit en onconventionele verhaalstructuren. Ze worden vaak gekenmerkt worden door ongewone patronen, zijn veel minder gericht op een breed publiek en kennen een hoge artistieke inslag. Er zijn niet aflatende bewonderaars voor te vinden, maar ondanks de hoge mate van creativiteit en oorspronkelijkheid, zal het er niet voor zorgen dat het publiek massaal naar de bioscoop gaat. En dat gaat misschien ook wel op voor Hesitating Lights. Het album zal zijn gedreven liefhebbers kennen, maar op anderen kan dit zomaar te buitenissig, te curieus en/of te eigenzinnig overkomen om echt aan te spreken. Tot welke groep reken jij jezelf?

Score:

78/100

Label:

Transcending Obscurity Records, 2025

Tracklisting:

  1. I Reached the Mew
  2. Grave Dog
  3. Cough Choir
  4. Exit Bag Song
  5. Hesitating Lights / Harmless Fires
  6. Still Dark Enough
  7. The Wrong Body
  8. The Waking

Line-up:

  • Arvid Sjödin – Gitaar, zang, synthesizers
  • Andreas Hörmark – Basgitaar, synthesizers

Links: