Geschreven door Yves Pelgrims op 26-06-2025 om 18:55.
We moesten er zes jaar op wachten, of vier als je de EP meerekent, maar deze maand toonde Gaahl zijn nieuwe ‘gewoven verhalen’ met een tweede langspeler. Het debuut GastiR – Ghosts Invited van de Trelldom-zanger en ex-Gorgoroth frontman was een prima release, die bulkte van de diversiteit aan genres. De man wil het zelf niet in hokjes steken, maar het neemt niet weg dat de insteek nog steeds donker is en de link met black metal, zij het in een atmosferische of melodische vorm, nog steeds overheerst. Het is wel begrijpelijk dat hij niet wil verwijzen naar een beukende duisternis zoals de heren van Gorgoroth die nog steeds presenteren. Bestaat die band eigenlijk nog steeds? Gaahls Wyrd is in elk geval springlevend en van begin tot eind is het duidelijk dat satan de drijfveer is van dit alles. Dat zit in alles, beginnend met de releasedatum op 6 juni. Daarnaast is het ook donker, dreigend, ongetwijfeld allemaal geschreven met het glas rode wijn in de hand, en met spirituele diepgang gebracht.
Na de intro start Braiding The Stories meteen met een avantgardistische vorm van meloblack met een lekkere gelaagdheid en waar de diepe clean vocals van Gaahl er een spirituele boel van maken. Misschien wat eentonig gebracht, maar halverwege komt er wel een zekere opbouw waarin het samenspel van de gitaren een mooie atmosferische diepgang bereikt. Ambient speelt sowieso een belangrijke rol als bindmiddel op deze plaat. Op een nummer als Voices in My Head krijg ik eerder een oudere Shining-vibe (ten tijde van plaat IV of V), maar waarbij de horrorambient zijn eigen weg gaat en er uiteraard geen ontploffingen volgen. Die komen er pas bij Time and Timeless Timeline, dat me even een 1349-gevoel geeft, maar deze gedreven black(death) draagt het vuur niet van die band. Gaahl en zijn trawanten zetten eerder in op het voeren van een experimenteel betoog. Ik ben er niet volledig van overtuigd.
Dat begint met de laatste tracks wat te beteren. Visions and Time, met Through the Veil dat als een lange inleiding aanvoelt, kent wel wat rituele vibes die me even aan een band als Behemoth doen denken, maar hoe snel vervaagt dit gevoel en heb ik spijt van de vergelijking. Plots luister ik naar een spiritueel rustpunt met atmosferische gitaren dat weer opklimt tot warmere atmosferische black met heel wat Amerikaanse referenties. Root the Will beukt dan weer door met vrij progressieve black die misschien wel voer is voor fans van latere Enslaved om naar het eind van de track eerder over te gaan naar melancholie uit het oudere Satyricon-straatje.
Om je dan nog even helemaal iets anders te brengen, is er Flowing Starlight. Knapperige, melodische gitaar- en baslijnen zorgen voor een lekkere vibe die de diepte inbaant als ware het een Wolves In The Throneroom-nummer. Gebracht met clean vocals, waardoor het geheel een zekere gothic vibe krijgt, maar waarbij wazige tussenstukjes en ambient toch wat blijven spelen met je hoofd. In elk geval vind ik dit het supreme meesterwerk op dit nieuwe werk, want hier weet Gaahls Wyrd niet enkel zijn eigen zin te doen, maar ook veel dieper te gaan door die wisselwerking aan muzikale stijlen.
Het experimentele karakter van de band moet gewoon bewonderd worden en de mooiste ode aan de duivel is sinds LaVey nog steeds dat je je eigen wil volgt. Dat komt op deze langspeler aan bod in gewoven verhalen die bol staan van de donkere metalexperimenten en waarbij de wisselwerking tussen de geladenheid en het diepgaandere mysterie je op bepaalde momenten best bij de nek grijpen. Toch voelen sommige van deze nummers eerder aan als een opbouw naar een volgend nummer of als een interludium. Soms zitten de composities ook gewoon wat te droog of repetitief in mekaar. Gelukkig vind je er ook parels op als de titeltrack en de drie afsluiters, met in het bijzonder dus die laatste track. Goed voor een ticket naar Roadburn.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
