Headlines

Three Eyes Of The Void is een Oekraïense band die nu vanuit Polen opereert. Met The Atheist brengen ze voor het eerst een volwaardige plaat uit. Nochtans bestaat dit viertal onder deze naam, Three Eyes Of The Void, al sinds 2017. Naast een EP, The Moment Of Storm, in 2017 uitgebracht, vind ik alleen maar een trits singles terug. Veelschrijvers zijn deze vier vrienden dus niet. De heren werkten samen met Oleg Olgerd Rubanov, die we kennen van zijn werk in Kroda en al behoorlijk wat knoppenwerk heeft gedaan voor 1914. Maar voor deze plaat werden de opnames en de mixing gedaan door David Deutsch van 1408-Productions.Lees verder ›

Het Zwitserse Impalement komt met zijn tweede schijf. In de metalen archieven vinden we maar liefst negen bands met dezelfde naam terug. Dit is de band die draait om heerschap Beliath en op drums (sessie) bijstand krijgt van Torturer. Verder is er een line-up actief die de live optredens voor zijn rekening neemt. Collega Joris schreef eerder een recensie over het debuut The Impalement en wist zijn enthousiasme nauwelijks te verbergen. Is dit The Dawn Of Blackened Death een waardige opvolger?Lees verder ›

Finse melodische black metal met een zanger afkomstig uit Nederland, genaamd Lafawijn. De band? Iku-Turso. Dit Ikuinen Kirous, dat als een EP staat aangekondigd, is de eerste release op het Duitse Purity Through Fire label. Ruim 35 minuten muziek: dat kan je natuurlijk moeilijk een EP noemen, maar kom. In ieder geval kon deze band één van mijn collega's met hun vorige plaat Into Dawnless Realms, niet helemaal overtuigen. Nochtans kan het toch niet slecht zijn, zo een potje melodische Finse black metal? Of vergissen we ons?Lees verder ›

Een EP van het Finse Kalmo die in eigen beheer wordt uitgebracht. De eenmansband bestaat sinds 2017 en dit Dominus Meus volgt het debuutalbum Gehinnom uit 2021 op. Dit is tevens het eerste werk dat we bij Zware Metalen bespreken. Een mengeling van doom, black en heavy volgens de promo, waarbij de menselijke psyche het hoofdthema is. Verder lezen we dat de band koud en meedogenloos is en zijn inspiratie uit het werk van bands als Slayer, Celtic Frost en Black Sabbath haalt. Goddomme, deze elf minuten aan muziek kunnen zowaar een feest voor de oren worden!Lees verder ›

Een Poolse blackmetalband die het op zijn Duits doet, maar zich niet enkel tot die taal beperkt. Pakt mit dem Teufel is zogenaamde true underground black metal, en tevens een aanklacht jegens (te) moderne black. Hiervoor haalt de band, waarvan de entiteiten anoniem blijven -want dat is obscuur- ,de oude Poolse esthetische grondbeginselen van stal. Joost mag weten wat dat allemaal behelst, voor een pact met de duivel zijn we altijd wel te porren. Het debuut Ordre du Diable werd (uiteraard) door collega Joris in 2022 opgepikt. En de split met Minnesjord in 2021 door collega Tafkads. Positief zoals beiden redacteuren waren, ben ik nu ook verheugd om dit tweede volwaardige gebroed van Duivelse makelij te beoordelen. Tja het is en blijft natuurlijk Signal Rex-materiaal.Lees verder ›

Ach soms moeten we ook niet te moeilijk doen hè, beetje moshen, biertje erbij en leuk omgaan met vrienden in de metalscene... O ja, een goede bak ouderwetse death metal moet er ook bij natuurlijk. Dat is ook de gedachte van het viertal Zweden die hier met Farsoth de tweede langspeler laten horen. Het debuut The Plague stamt uit 2022 en dus kunnen we al snel concluderen dat de band productief genoeg is. Morbid Symphonies is hopelijk morbide genoeg om te overtuigen. Farsoth trekt er vierenveertig minuten voor uit om de luisteraars omver te blazen.Lees verder ›

Het Finse Aegrus is nog niet eerder gepasseerd terwijl de band nochtans al sinds 2006 verwoestende black metal op de wereld loslaat. Tekstuele inspiratie vindt de band in het Satanistische gedachtegoed. Heel veel Lucifer en dood dus. De zeven nummers op Invoking the Abysmal Night zijn aan alle vuile onheiligheid opgedragen, en zo hoort dat ook wat mij betreft. Zeker als het gaat om echte Finse black metal waar ik zelf misschien nog wel een grotere voorkeur voor heb dan de Noorse oerblackmetalbands. Maar dat is eigenlijk "not done" om te zeggen. Ach, dikke schijt toch.Lees verder ›

K., een jongedame uit Ierland, brengt met Chimeric een erg persoonlijke plaat uit met haar geesteskind Spectral Temper. Een plaat die een verpersoonlijking of een muzikale reis moet zijn van alle miserie die zijzelf en velen rond haar hebben moeten doorstaan. Volgens de dame in kwestie, die voor deze plaat bovendien alles in eigen handen nam, is het kantelpunt op deze plaat het nummer Empyrean Ice. Met dit nummer wordt het album om een voor mij nog onbekende reden in twee gesneden. Of het dan twee gelijke stukken zijn, dat moet ik nog even uitmaken maar in ieder geval is het zo dat met dit nummer gedoken wordt in wat oudere opnames. De nummers die op dit Chimeric verzameld staan, kwamen immers ergens tussen 2021 en 2023 tot stand.Lees verder ›

Cutthroat LA uit, jawel, Los Angeles bestaat uit bandleden die al enige jaren actief zijn in de hardcorescene. Zo hebben enkele leden een verleden in Downset, een band die niet ver weg is als je de debuutplaat Fear By Design beluistert. De plaat staat namelijk vol met opzwepende nummers waarin groovende hardcore, hip hop en thrash metal gecombineerd worden. Het geluid bevindt zich pakweg tussen Downset, Hatebreed (zeker qua gitaarriffs) en Biohazard. Geen toeval dan dat Billy van Biohazard voor de productie heeft getekend. Hij zal zich helemaal thuis gevoeld hebben bij deze muziek. De beste man leent bovendien zijn stem ook nog eens aan Rat.Lees verder ›

Onlangs viel er een groot pakket op mijn deurmat met veel stickers erop die de dienstdoende postbode sommeerde vooral voorzichtig met het pakket om te gaan. Dat is blijkbaar gelukt want de inhoud was een puntgaaf exemplaar van de Frisian Metal Massacre vol. 3 - Old Dogs... New Tricks...-LP. De titel is een leuke knipoog naar de Metal Massacre-LP's die vooral in de jaren '80 populair waren en waarop je voor een zacht prijsje kennis kon maken met vaak jonge en beginnende bands. Op deze LP echter staan twee Friese bands waarvan er een al langer meegaat - hierop aangeduid als de oude honden - en een die korter bestaat en zijn nieuwe trucje mag opvoeren.Lees verder ›

The Magus! Wie kent dit heerschap niet? Wie heeft er geen weet van zijn invloed op de Griekse blackmetalondergrond? Denk aan zijn jarenlange bijdrage via bands als Necromantia, Rotting Christ en recentelijk nog Yoth Iria. Ik mocht The Magus enige tijd geleden naar aanleiding van een release van die laatste band interviewen. Intussen heeft hij zich uit Yoth Iria teruggetrokken en laat hij Jim Mutilator verder het werk doen. Hij bleef echter niet stilzitten. Hij verzamelde twee ouwe getrouwen El en Maelstrom om zich heen. Bandleden waarmee hij nog samenspeelde in Principality Of Hell bijvoorbeeld. Ken je die band nog?Lees verder ›

Ruim tachtig minuten aan symfonische black/death metal om het dertig jarig bestaan van Sangdragon te vieren.  De promo spreekt over een nalatenschap van deze band, terwijl het hier te bespreken Hierophant pas het tweede album betreft. Het debuut Requiem for Apocalypse stamt uit 2015, dus ik heb ook niet direct een idee waar die dertig jaren vandaan komen. De bijgeleverde biografie weet hier gelukkig wat helderheid in te scheppen. Oprichter en vocalist Vincent Urbain (ook bekend als Lord V.) initieerde met zijn eenmansband Daemonium, na de oprichting in 1993, een trilogie waarvan Dark Opera of the Ancient War Spirit (1994) het eerste deel was.Lees verder ›

Svalbard heeft zich de laatste tijd ontpopt tot een van de leukste bands van het moment om te volgen. Bovendien komt het gezelschap live ook nog eens uiterst sympathiek over, getuige ook de goede show op Soulcrusher vorige week. Met The Weight Of The Mask brengen de Britten hun vijfde album uit, uitgebracht op Nuclear Blast. Dat is een grote stap voorwaarts, maar ook een ietwat merkwaardige, gezien de stal van het metallabel daar. Heeft deze overstap invloed gehad op de band? Nee, niet echt. Hooguit in de productie, die iets meer metal klinkt. Wat betreft de muziek maakt dat allemaal niet uit, die ligt volledig in het verlengde van de vorige ijzersterke plaat When I Die Will It Get Better?Lees verder ›

De heer Cools is terug met één van zijn vele bands, projecten of hoe je het ook wil noemen. Ditmaal nemen we opnieuw werk van Oerheks onder de loep. De derde release kreeg de titel Valkengebed met zich mee. Eerder werk werd al getiteld Caggenvhinna en Landschapsanachronismen. Zowel collega Bart als ikzelf waren al overtuigd van de kwaliteit. Dit Oerheks is immers een blackmetalband uit de eigen regio die het vaandel zwaait van de nostalgisch priemende op oudschoolse Noorse pagan gefundeerde black metal. Tja een hele mond vol maar eigenlijk is de muziek van dit Oerheks eenvoudig. Ook nu tracht de heer Cools in amper twee lang uitgesponnen nummers zijn verhaal te vertellen. Een verhaal over cirkelende valken in de lucht die de bodem afspeuren op een prooi maar ook een vertelling over de blauwe reiger. Vogels die in de regio Kaggevinne vermoedelijk wel zijn terug te vinden.Lees verder ›

We treffen een tweetal heren aan die luisteren naar de namen Alastor en Beleth. Geen onbekenden in de ondergrondse blackmetalscene. Zo is Alastor de oprichter van het Duitse Zarathustra en Beleth het creatieve brein achter Cerberus. Deze heerschappen kennen elkaar al ruim dertig jaar en met wederzijds respect is het tot een samenwerking gekomen met de treffende bandnaam Alasteth. Hopelijk hoef ik nu niemand uit te leggen hoe de bandnaam tot stand is gekomen. Met de titel van het debuut The Nihilism of Alasteth weet u ook exact om wat voor muziek het hier gaat. Juist ja, pure nihilstische black metal, ofwel primitieve onheilige black metal die iedere geloofsovertuiging in twijfel trekt.Lees verder ›

Zelden was een bandnaam zo passend als weerspiegeling van de werkelijkheid zoals dat bij Year Of The Knife is op basis van het afgelopen half jaar. Het gezelschap was na het uitbrengen van EP Dust To Dust in eigen land aan het toeren toen het noodlot toesloeg. Men raakte eind juni betrokken bij een zwaar auto ongeluk in Salt Lake City waarbij de gifbeker vooral voor vocaliste Madison leeg moest met meerdere botbreuken en serieus hersenletsel. Middels crowdfunding werd de band hartverwarmend bijgestaan door vele collega's en fans wereldwijd en zo'n drie maanden en vele operaties later, is Year Of The Knife weer in staat om de draad enigszins op te pakken.Lees verder ›

Finland is een broedplaats voor blackmetalbands. Klinkt misschien een beetje eigenaardig maar met onderstaand voorbeeld tracht ik dit toch wat te stofferen. Nôidva bijvoorbeeld, een band waarvan ik nu Lappish Shatanism, de tweede plaat, voor me heb liggen, bestaat uit leden of ex-leden van onder meer Riivaus, Sacrifium Carmen en The Watcher. Deze laatste is ook een Finse band die nog niet eens zo lang geleden Kaosaura heruitbracht via Spread Evil Productions. Een plaat dit het levenslicht al zag in 2019. Bij het schrijven van die review stelde ik me al openlijk de vraag, zou er van die band nieuw werk aankomen?Lees verder ›