Bij het beluisteren van From Nothing van Benthos komt er telkens één bandnaam naar boven drijven: Tesseract. Het is lastig om die vergelijking niet te maken. De composities en vooral de zang van Gabriela Landillo roepen spontaan deze associaties op. Niet alleen heeft zijn stem eenzelfde klankkleur als Daniel Tompkins, maar ook de plaatsing van zijn zanglijnen en de zanglijnen zelf vertonen grote overeenkomsten. Als je het niet zou weten, zou je denken dat Tompkins hier zelf aan zingen is, wat natuurlijk ook een compliment is. Dit begint al bij opener From Nothing, dat met enkele vrij zoetsappige zanglijnen de plaat opent, om vervolgens door te schakelen naar een kamerbreed refrein, een formule die het grote voorbeeld ook vaak hanteert.
Maar als je wat verder luistert naar de muziek, merk je wel wat verschillen. Zo is Benthos bij vlagen nog chaotischer dan Tesseract en verwerkt de band bovendien tal van andere invloeden in hun muziek. Het is veel, erg veel allemaal. Wat dat betreft is Fossil exemplarisch. Het nummer kent vele passages, vreemde overgangen en springt voortdurend van de hak op te tak. Gepriegel, breed uitwaaierende zanglijnen, tergend gekrijs… Het is nogal wat om op je afgevuurd te krijgen. Dit is voer voor liefhebbers van mathcore. Deze band kun je het beste luisteren als je een rekenmachine bij de hand hebt. As A Cordycpes is nog zo’n nummer dat alle kanten op gaat.
Er duiken regelmatig bloedmooie zanglijnen op en dat voelt dan soms als een beloning tussen alle notenbrij heen. De band etaleert dat bijvoorbeeld in Let Me Plunge, een wat vreemd nummer met breekbare vocalen over een opvallend lichtvoetig gitaargeluid. Dat laatste valt vooral op omdat de band regelmatig fel uithaalt, maar in zijn geheel nergens topzwaar klinkt. Er is een zekere en zeer welkome luchtigheid in het geluid gehouden, wat heel welkom is omdat je aandacht immers al volop gevraagd wordt door de andere elementen.
Net als Dillinger voegt Benthos geregeld jazzloopjes in de muziek toe, en het drumspel is soms onnavolgbaar. Het voelt, zeker tijdens de eerste luisterbeurten, aan als een ongestructureerde eenheid. Kun je nog zo’n vet groovende riff in Pure toevoegen, het geheel is te onsamenhangend. En dat geldt ook een beetje voor de zang. Gabriela zingt loepzuiver en beheerst meerdere zangtechnieken, maar de zanglijnen kennen te weinig momenten die me bij de keel grijpen of emoties losmaken. Soms gebeurt dat wel, zoals in The Giant Child, maar over het algemeen kan Benthos nog wel een groei doormaken.
Spelen kunnen deze Italianen zonder enige twijfel, en ik denk ook echt dat deze band hoge ogen zou kunnen gooien bij de mathliefhebber, maar de nummers mogen best wat meer beklijven. Als je een band als Mr. Bungle kan waarderen, kun je ook wel wat met Benthos, en ik denk dat liefhebbers van complexe djentmuziek dit ook wel kunnen smaken. Bij vlagen aardig, niet wereldschokkend.
Score:
60/100
Label:
Inside Out Records, 2025
Tracklisting:
- It Starts
- From Nothing
- Let Me Plunge
- As A Cordyceps
- Fossil
- Recompose
- The Giant Child
- Pure
- Athletic Worms
- Perpetual Drone Monkeys
- To Everything
- It Ends
Line-up:
- Gabriele Landillo – Zang
- Gabriele Papagni – Gitaar
- Enrico Tripodi – Gitaar
- Alberto Fiorani – Basgitaar
- Alessandro Tagliani – Drums
Links: