Unexpected Miseries, dat is een beschrijving van het leven als redacteur. Sommige dagen krijg je namelijk regelrecht drama voorgeschoteld, terwijl de cover er nog wel zo leuk uitzag. Dat belooft dus wat, met zo'n titel. Bury Me Alive uit Feldkirch in Oostenrijk brengt zijn eerste album uit, na in 2018 te zijn opgericht. Het album dat hij uitbrengt is echter geen 'miserie' te noemen. Het zit namelijk prima in elkaar.Lees verder ›
Het Zweedse Månegarm deed dit jaar weer een glimlach op mijn gezicht verschijnen. Ik was vol lof over de vorige selftitled plaat van de heren en opvolger Fornaldarsagor zette die lijn duidelijk voort. Vanaf nu bel ik ze dus elke twee jaar op. Aan de andere kant van de lijn vond ik dit keer gitarist Markus.Lees verder ›
Uit alle hoeken van de wereld waren ze gekomen: fans van Within Temptation die het optreden van de band in de bijzondere setting van Paleis Soestdijk niet wilden missen. En ze kregen waar voor hun geld!Lees verder ›
Female fronted metalband Elusion bestaat uit ex-leden van gerenommeerde Belgische bands als daar zijn Ancient Rites, Keltgar en Axamenta. Deze nog vrij jonge band laat via het Spaanse Art Gates Records hun eerste full length album horen, nadat de band reeds in 2016 de EP Desert Of Enticement uitbracht. Ik…Lees verder ›
Bij Berlijn denken we uiteraard aan de beruchte en inmiddels grotendeels gesloopte muur en de troosteloosheid van het oostelijke deel. De naam Witch Ritual roept daarbij geen associatie op, maar deze band is toch al sinds 2012 actief, zij het dat het doomballetje pas echt is gaan rollen sinds…Lees verder ›
Derde album voor Errorgeist, de band van Scott Fuller (ex-Abysmal Dawn, ex-Havok). De debuutplaat van Errorgeist, Agendas Elite, kwam hard aan, de Anaal Nathrakh-toestanden waren wild en intens en het leverde de band relatief veel ruchtbaarheid op. Daarna werd het stil rond het project van Scott en nu is er…Lees verder ›
Hier bij Zware Metalen recenseren we in principe ieder album als er maar gitaren op staan en als het valt in de categorie rock tot vunzige black en alles er tussenin. Het Duitse Balls Gone Wild valt met haar debuut High Roller in de eerste categorie. Het feit dat…Lees verder ›
Deer Pink, het nieuwe album van ZVI, het soloproject van de New Yorkse multi-instrumentalist Ron Varod (Kayo Dot, Sabbath Assembly, Psalm Zero, So Is The Tongue) is waarschijnlijk de moeilijkste plaat die ik dit jaar al te verwerken kreeg. Ik laat even de man zelf aan het woord: “After…Lees verder ›
Na twee album uitgebracht te hebben in eigen beheer, mogen de Duitsers van Booze Control het nieuwste album Forgotten Lands, uitbrengen via het label Gates Of Hell. De platenmaatschappij doet direct haar werk want de eerste twee albums zijn op de redactie verloren gegaan in de grote stroom releases…Lees verder ›
In Finland heb je veel bizarre wedstrijden, dit is er eentje van: het WK metalbreien. Bands worden er getest op hun vaardigheid, het spelen van metal in combinatie met breien. Hier zie je enkele beelden van de competitie die uiteindelijk werd gewonnen door Manabu Kanebo. Lees verder ›
Daags nadat de Belgische media hen uitscholden voor "haatdragende neonazi's", steeg een subliem Rammstein boven zichzelf uit in het Koning Boudewijnstadion. Nu de 'kenners' hun vuurwerkplattitudes en platonische Duitse zinspelingen gemaakt hebben, zet Zware Metalen uiteen waarmee de Neue Deutsche Härte-goden scoorden, maar ook kansen misten op het speelveld van de Rode Duivels.Lees verder ›
De Franse band Stille Volk leerde ik kennen met Nueit de Sabbat, zo’n tien jaar geleden. Het was zeker niet het eerste wapenfeit van deze Fransmannen. De stijl evolueerde zich, maar nooit kwam dit ergens in de buurt van rock of metal. Keltische liederen, met heel wat Occitaanse troubadourgeest en met dus…Lees verder ›
Murg, wat een band. Zweedse topblack die alles combineert wat Scandinavië te bieden heeft aan negentiger jaren black, met een hedendaagse uitvoering. dat was zo met het debuut Varg & Björn, dat meteen in mijn jaarlijst opdook, dat was zo met het tweede album Gudatall, dat van collega Sjoerd…Lees verder ›
Het Portugese Holocausto Canibal is een alom gewaardeerde goregrind/brutaldeathmetalband die sinds 1997 vieze en vettige metal maakt. Larvas, de EP, is hier van een mooi voorbeeld. Live zijn ze absoluut te pruimen, toch wanneer je houdt van overrijpe pruimen waar schimmel op groeit en waar het sap opnieuw lijkt…Lees verder ›
Het is maandag 8 juli, de zon schijnt en het weer is fijn. De metalheads verzamelen zich voor de deur van de Baroeg in Rotterdam om te vluchten van deze prima weersomstandigheden, want daarbinnen vindt een avond vol zwartgeblakerde death-en blackmetal plaats.Lees verder ›
Neerlandsch metaal in aantocht! Cyanide Paradise bestaat uit een drietal met een metalen hart. Het proces is schijnbaar voortvarend gegaan, want de band werd in 2019 opgericht. Nu had ik deze plaat al een aantal keer geluisterd, en wilde de opmerking maken dat de drums wel belachelijk klinisch klonken.…Lees verder ›
Electro – Darksynth – Darkwave – Synthwave – Cyberpunk – 80’s beats. Dat staat er te lezen op de Facebookpagina van het Belgische Neoslave. Dat zint ons wel de laatste jaren, want synthwave is hotter dan hot, zeker in metalland. Veel metalheads groeiden op in de jaren ’80 en waren…Lees verder ›
Met zes zijn ze, de leden van Beyond Our Sight uit Gent. Misschien kennen jullie enkelen onder hen van de bands Poseydon (aan een stevige opmars bezig) en The Breathing Reflex. Misschien ook niet. Dit is de eerste EP van de band, die eerder een single uitbracht in 2018.…Lees verder ›
Na een geslaagde vrijdag, belooft de zaterdag nog grootser (en warmer) te worden. Met headliner Parkway Drive, voor wiens vuurshow het podium volledig moest worden aangepast, is de dag bijna uitverkocht en staan fans te popelen voor een spektakel. Dat visuele spektakel krijgen ze, in combinatie met een goede dosis metalcore en hardcore en ook nog eens eens een erg lekker weertje. Lees verder ›
Het is eind zeventiger jaren als Joe Satriani samen met zijn zwager besluit om een band op te richten. Joe speelt gitaar (uiteraard) en zwager, Neil Sheehan, helpt met de teksten en doet het management van de band. Ze noemen de band Squares (of The Squares, dat wisselde nog wel eens) en azen op een platencontract. Door de mengelmoes aan stijlen en invloeden blijft dat contract uit. Lees verder ›
