Rotzak – Step Back, Gushing Eggheads

Ze komen uit Diest, een stadje in de uithoek van Vlaams-Brabant, vlak naast Belgisch-Limburg. Diest heeft stadsrechten sinds de Middeleeuwen en heeft blijkbaar een historische band met het huis van Nassau. Dank u Wikipedia, want ik wist anders niets te zeggen over deze stad. Wat (nog) niet op de Wikipediapagina staat is dat dit kleine stadje de heimat is van een hardcore rock ’n roll-band genaamd Rotzak.

Rotzak – want de bandnaam poezelig lief ventje was waarschijnlijk al bezet – is goed op weg om naam te maken. Dit doet de band door geheel tegen de stroom in vol voor punkmuziek te gaan. Zware metalen, dat hoeven niet altijd metalbands te zijn. Zware metalen, dat slaat soms ook op punk- en hardcorebands. Dit is waar Rotzak ten tonele verschijnt. De band absorbeert naar eigen zeggen zes decennia van rockmuziek, spuwt het hierna weer uit en geeft er zijn eigen melodische twist aan. De bandleden schrijven de muziek in pijn en vreugde tegelijk. Niet mijn woorden. Ik kan dit niet zo mooi omschrijven.

Hoe klinkt dat dan in de praktijk hoor ik je denken? Wel, klik maar eens op de video hierboven. The Big Leap deed dienst als eerste single en geeft prachtig weer waar de band voor staat. Geen stierenkak producerende muziek, maar een in het gezicht spugende sound waar menig metalband alleen maar kan van dromen. Je hoort dat ze hardcore zijn, een muziekgenre dat al decennia meedraait en steeds weer een nieuwe generatie weet aan te spreken. Hardcore, dat is het neefje van de punkmuziek die te veel met heavy metal heeft opgetrokken. Daar kan nooit iets goed van komen. De slechte invloed van metal. Bah.

Geheel volgens de stijlregels van het genre zijn de nummers uiterst kort, althans in vergelijking met je doorsnee metalsong. In die twee tot drie minuten dat de meeste songs duren schudt de band zijn luisteraar echter meer door elkaar dan de gemiddelde wasmachine. In Loser Goes Lethal hoor ik bijvoorbeeld een The Hickey Underworld op steroïden! Het is een leuk nummer waarvan ik hoop dat de band deze opneemt in zijn setlijst.

Ik had uiteraard graag nog wat nummers naar voren geschoven als luistertips. Op Drifting In Empty Parking Lots lijkt de band zowaar te experimenteren met invloeden van sludge metal. Wat is het ontzettend jammer dat deze song nog geen twee minuten duurt zeg. Bij The Wicked & The Bold smijt de band op heerlijke wijze een zware gitaar in de strijd en All We Are lijkt hardcore te vermengen met dark country en thrash metal. Het is zonder enige twijfel mijn favoriete track op de hele plaat. Het is toevallig ook het langste nummer op de plaat. Met zijn vier minuten is dit bijna een hardcore EP op zichzelf.

Wat mij bij de meeste punk- en soms ook hardcorebands kan storen is dat de songs onderling vrij makkelijk inwisselbaar zijn. Met een paar akkoorden snel even een minuut of twee een nummer brengen, een paar seconden op adem komen en hoppa, het volgende nummer komt er al aan. Helaas klinkt dit dan vaak net als diens voorganger, althans voor mijn ongetrainde oren. Ik ben geen punker. Op mijn twaalf jaar scheerde een kapper-in-opleiding eens per ongeluk een hele zijkant van mijn haar af. Dat is het dichtste dat ik ooit bij een punkkapsel ben gekomen. Het heeft dus geen zin dat ik hier doe alsof ik er heel veel verstand van heb. Wat ik wel kan zeggen is dat ik deze plaat meermaals heb opgelegd omdat ik hem oprecht leuk vond om te beluisteren. Dit is de eerlijke waarheid. Die verdomde pop punk heeft misschien mijn liefde voor punkmuziek vanaf het begin morsdood geknepen, maar het zijn bands zoals deze die mij hoop geven dat pop punk nooit de kans meer zal krijgen om onschuldige pubers voor het leven te tekenen. Hardcore punk verdient meer liefde en aandacht, ook van die foute kameraad heavy metal.

Score:

78/100

Label:

White Russian Records, 2020

Tracklisting:

  1. All Icarus
  2. The Big Leap
  3. Wrong Side Of The Evening
  4. A Machine So Vulnerable
  5. Loser Goes Lethal
  6. Drifting In Empty Parkinglots
  7. Sassy Frass
  8. The Wicked & The Bold (ft. Maarten Albrechts)
  9. Time Bomb
  10. All We Are
  11. Passenger Refund Denied
  12. Misery Tree

Line-up:

  • Niels Schuyten – Drums
  • Jo Sente – Gitaar
  • Niel Hendrickx – Zang
  • Jody Croes – Basgitaar

Links: