Headlines

De definitie van chaos? Die kan ik je, na het beluisteren van dit debuut, Omnia Mors Aequat, gewoon kortweg geven: Ulveblod. Misschien niet vreemd als je weet dat meesterbrein achter deze band Vitriol heet die samen met M. nog in Nihill speelde. Dit debuut komt uit via het Belgische…Lees verder ›

Ergens diep verscholen, diep en verborgen in de ondoorgrondelijkste spleten en spelonken van de onderwereld, zit één iemand verborgen. Eén iemand die misschien niet eens als iemand maar beter als een wezen kan beschreven worden. Dit wezen draagt de naam Lalartu en heeft in zijn meest toegankelijke vorm, Titaan,…Lees verder ›

King Dude is een kleurrijk en tegelijk pekzwart figuur. Zijn echte naam is Thomas Jefferson Cowgill, want zijn ouders noemden hem uiteraard niet King Dude. Nee, ze noemden hem naar een Amerikaanse president, want waarom ook niet? Sommige mensen krijgen meer coole namen dan ze aankunnen en ik werd opgezadeld met een vrouwelijke voornaam.Lees verder ›

Vandaag worden we één met de natuur en onszelf. Hammer to the Sky heeft namelijk zijn eerste EP uitgrebacht. ‘Ambient folk’ is het label wat ik hier op zou plakken. Ditmaal klinken er dus geen bombastische drums en scheurende gitaren, maar traditionele instrumenten die ik allemaal niet bij naam kan noemen en rituele keelklanken.Lees verder ›

Driemaal Nederlandse vetzakkerij op een rij. Negentien nieuwe nummers, goed voor net iets minder dan negentien minuten "muziek". Fijne zaak. Goregrind à gogo, met de doorwinterde drinkebroers van Rectal Smegma, gevolgd door de cliteraire hoogstandjes van Cliteater en het iconische Last Days of Humanity (al dan niet terug samen - ik weet het op den duur niet meer).Lees verder ›

Oké, dit wordt een grote. Of is het al een grote? Het Belgische Psychonaut katapulteert zichzelf bijzonder snel naar de top van de Belgische metalberg. Een schitterend optreden op Alcatraz 2019, debuteren in de Zwaarste Lijst van StuBru in 2020, internationale erkenning sprokkelen ... niet slecht voor een trio dat sinds 2013 aan de weg timmert met zijn post-metal.Lees verder ›

Het Zweedse Tribulation heeft door de jaren heen een stevige stap gemaakt in de gespeelde muziekstijl. Op het debuut The Horror (2009) speelde de band nog vrij woeste death metal, op de laatste twee platen eerder een vorm van gesofisticeerde gothic death rock. Zet nu even denkbeeldig nog zo’n stap - en misschien zelfs wel twee - en je komt tot de muziek die Tribulation-gitarist Jonathan Hultén op zijn solodebuut brengt.Lees verder ›

Okee! Het coronavirus heeft er voor gezorgd dat ik ieder subgenre nog eens wat aandacht kon geven, dus ook goregrind krijg nog eens een beurt. De laatste keer dat een goregrindplaat mijn jaarlijst bereikte was in 2017, toen Testicular Cancer het album Testicular Cancer uitbracht. Smerige en stompzinnige goregrind uit Zweden. Mr Poo is nog steeds actief bezig met het maken van nieuwe troep en heeft een tweede "langspeler" uit. In 2019 zomaar vrijgegeven, nu opnieuw gemixt en gemasterd.Lees verder ›

Duivel is, gekscherend, de zoveelste band met een link naar een oude bekende band als Fluisterwoud én een contract bij Ván Records. Wederganger, Kwade Droes, Urfaust en The Spirit Cabinet zijn Duivel voorgegaan, de één wat succesvoller dan de andere. Tirades uit de Hel is het debuut en smaakt…Lees verder ›

In deze vreemde tijden slaan de corona-nieuwsbulletins je als een natte krant om de oren. Toegegeven: ik heb mij hier, in mijn vorige recensies, ook schuldig aan gemaakt. Vandaag kom ik er echter écht niet omheen. Het album dat hier voor me ligt presenteert namelijk een double-whammy van coronatermen.…Lees verder ›

Serious Black: serieuze metal, maar niet zwart! Mijn slechte humor terzijde (ik bedoel, die slogan… damn), de Duitse powermetallers presenteren dit jaar album nummer vijf, Suite 226. Een album waarbij het verhaal draait om een patiënt die opgesloten zit in een psychiatrische inrichting en steeds wat verder afzakt. En…Lees verder ›

Hahaha, wat krijgen we nou zeg. Inherently Lost is inderdaad totaal, maar dan ook totaal de weg kwijt. Symfonische death metal vinden ze dat ze maken, in het straatje van bands die ik hier niet ga noemen, want die hebben ook een naam hoog te houden. Heeft niemand deze…Lees verder ›

Malfet uit de Verenigde Staten is een dungeon synth-project, dat ik al eens de hemel in heb geprezen. Maar het is echt waar mensen: wat een fantastische avontuurlijke ambient creëert dit heerschap. Pastorale dungeon synth noemt hij het zelf, waar pastoraal vertaalt als ‘landelijk’. U snapt dat ik zijn…Lees verder ›

Uit de vruchtbare bodem van Texas schieten wel vaker brutal deathmetalchampignons uit de grond. Weinigen daarvan mogen debuteren bij Comatose, dus dat Architectural Genocide dat wel mag, wil iets zeggen. Cordyceptisch wil dan weer zeggen dat er cordyceptine inzit: een hallucinogeen goedje dat chemici winnen uit…champignons! Lees verder ›

Durbatuluk is een éénsmansblackmetalproject van de Duitser Frank Busch, beter bekend als Farvann. Onder deze naam weet hij heel wat content op YouTube te creëren, waarin hij komedie vermengt met zijn liefde voor black metal (en bier), iets wat hem gaandeweg steeds meer terugkerende kijkers is gaan opleveren. Humor en black metal, een combinatie die gezien het oerimago van het genre niet te vermengen zou moeten zijn, maar door grootheden als Abbath en Fenriz al lange tijd niet meer wordt geschuwd.Lees verder ›

Soms stel je je wel eens vragen bij het genre dat een bepaalde band speelt. Wat denk je bijvoorbeeld van de combinatie speed metal/classic rock/brutal punk. Maak me gek! Deze Brusselse heren komen fris uit de underground om deze punky (garage) rock 'n roll tegen uw neus aan te slaan. Sons of Disaster noemen de mannen zichzelf. De albumnaam is Cursed, en daar moeten we het maar mee doen blijkbaar. Wat de filosofie is achter dit album wordt door de band niet verder toegelicht. Tracks die langer dan 3:30 minuten duren, daar doen de heren niet aan. De band brengt snelle energie, als een blikje Redbull met een lijntje coke erin. Dit is overigens het tweede album na het in 2013 uitgebrachte debuut genaamd Death and Destruction.Lees verder ›

Lome doom uit het land van de duizend meren: Caskets Open uit Finland is hier met Concrete Realms of Pain. In 2007 startte de band met het maken van kale doom met een zeer open productie. Omdat de mannen niet konden kiezen topten zij de muziek af met een laag hardcore/punk. Doe maar ruig! Na heel wat (live)ervaring te hebben opgedaan is het in 2020 tijd voor album nummer vier. De band staat voor een heel nuchter geluid en doet niet aan tierelantijnen. 'Gewoontjes' noemen ze dat in Nederland.Lees verder ›