Headlines

Girls in Synthesis is een band uit Londen die DIY/Hardcore maakt. Op een heel verfrissende manier is dit debuut een soort experimentele mix van klassieke punk, jazz (ja echt) en hardcore. Een aanrader om dit album eens erbij te pakken en een kans te geven. Een debuut dat zowel liefhebbers van Queens of the Stone Age als Crass aan kan spreken. Iemand zei nog: 'Sleaford Mods'. Die persoon had gelijk, want ook hier tref je dat soort minimalisme aan.Lees verder ›

De Surinaamse formatie Asylum is terug met een nieuwe EP. Twee jaar na het verschijnen van het verrassende Domination is de band verder gegaan met de sterke koers die het vaarde, want The Empire staat nu voor ons klaar. Na een gigantische ervaring rijker te zijn met hun optreden…Lees verder ›

Al vijf jaar lang draait Kaiserschnitt, het tweede album van het Duitse (destijds) blackmetalduo Porta Nigra, zijn rondjes in mijn afspeelapparatuur. Het album is pakkender en plakkender dan een jaarvoorraad Hubba Bubba en dat komt vooral door de avantgardistische afwisseling die wordt gebracht binnen de black metal.Lees verder ›

De Deense taal heeft een bijzondere tongval. Persoonlijk ben ik er erg van gecharmeerd, maar misschien komt dat door mijn alcoholische *ahum* studie-avonturen in dit Scandinavische land. Voor zuiperijen en feesten ben je bij Natskygge (vertaald: ‘Nachtschaduw’) echter aan het verkeerde adres. Met het zelfgetitelde debuutalbum verkent de band…Lees verder ›

Black metal uit Oostenrijk? Ja zeker! Theotoxin is de naam en het derde studioalbum, getiteld Fragment : Erhabenheit, is het bewijs dat ook Oostenrijk de meer grimmige stijl der zware metalen goed begrijpt en omarmt. Tijd om te ontdekken wat dit nu precies inhoudt.Lees verder ›

Er zijn van die woorden die in het Duits beter klinken dan in onze eigen taal. Eisregen vind ik zo'n woord. Het drukt iets kouds en onheilspellends uit en past daarmee en passant prima bij de muziek van dit Duitse gezelschap. De band bestaat dit jaar 25 jaar en is toe aan haar veertiende album. Leblos verschijnt in verschillende formats; daarover later meer.Lees verder ›

Als je de metalwereld een beetje volgt, dan heb je ongetwijfeld wel gehoord of gelezen over metalbands uit het Midden-Oosten die worden gearresteerd of moeten vluchten. En dat allemaal, omdat de muziek die zij maken tegen de haren in strijken van religie of van de samenleving. Van je reinste…Lees verder ›

Reeds in een interview in februari van 2020, liet Ihsahn weten dat er een vervolg zou komen op de Telemark EP. Een EP die hem dichter bij huis bracht, terug naar zijn persoonlijke en muzikale roots. Die opvolger zou eveneens een EP zijn om te breken met een vastgeroeste traditie, nameliijk, om de twee jaar een full album uitbrengen. Gekoppeld aan de release van deze EP's zou er ook een op maat gemaakte concertreeks volgen.Lees verder ›

Pakistan en metal, twee dingen die ik niet meteen met elkaar associeer, maar wel zeer toejuich. Het is altijd interessant om bands uit een compleet andere regio van de wereld dan het gros van de metalbands te horen en welke (lokale) invloeden zij in hun muziek verwerken. Met extra interesse beluisterde ik daarom het debuutalbum Acrophase van Takatak.Lees verder ›

Ga er maar eens lekker onbevangen voor zitten. De nieuwe schijf van Meslamtaea ziet het levenslicht. Of moet ik zeggen, de schaduw van het levenslicht. De albumtitel Getekend in de schaduw van het leven, laat geen misverstand bestaan over de intenties van de heren. De wereld gaat naar de klote en dood en verderf is wat de mensheid nog te wachten staat. De black metal is onorthodox van aard met veelal progressieve invloeden, iets wat we steeds vaker terugvinden in zwartgeblakerd materiaal van eigen bodem. Het lijkt haast wel een soort handelsmerk te worden van de Nederlandse blackmetalscene. Er is echter één gevaar voor wat betreft de uitvoering: de progressieve elementen kunnen er ver over zijn, waardoor de essentie verloren gaat. Het is en blijft immers wel black metal.Lees verder ›

Gekke dingen in muziek. Altijd een geliefd onderwerp voor discussie. Persoonlijk ben ik er een groot liefhebber van. Shining uit Noorwegen dat met zijn saxofoon zogenaamde ‘blackjazz’ maakt? Of vreemde instrumentale stukken in Dream Theater? Kom maar door. Niet alleen zorgt het voor interessante, verrassende muziek, maar het kan ook nog eens pionierswerk betekenen voor anderen en het genre verder brengen. Het Italiaanse Ottone Pesante zoekt de absolute grenzen van de metal op  met wat zij noemen brass metal. Een genre waarin de (blijkbaar) sterk verouderde opvatting dat metal gitaren moet hebben overboord wordt gegooid. De bezetting van de band bestaat namelijk uit een drummer, een trompettist en een trombonist. Iets dergelijks heb ik alleen eerder gezien bij een optreden van Heavy Hoempa tijdens carnaval: een hoempaband die metalcovers verzorgd. Iets wat bijzonder goed uitpakt in de feesttent, maar de vraag is of brass ook werkt op een serieuze metalplaat. Met die vraag in mijn hoofd zette ik het album aan.Lees verder ›

Sommige releases lenen zich al beter tot een uitgebreide recensie dan andere. En dat heeft dan niet altijd met de muziek te maken. Achter sommige bands zit namelijk een heel verhaal. Soms zelfs in die mate dat ze in feite de helft van de recensie al zelf geschreven hebben, gewoon door hun biografie mee te leveren bij de promo. Voor de meeste releases krijgen we van het label namelijk een bio van de band in kwestie meegestuurd. Zo ook bij Black Goat. Ik vermoed echter dat deze specifieke bio door de band zelf is geschreven (en duidelijk niet nagelezen door het label), want hij staat propvol taalfouten. Maar wat een verhaal zeg. Men is hier bijzonder openhartig over en net daarom krijgen we een zeer gedetailleerd beeld van de historiek achter Black Goat. Laat ik toch even beginnen met een korte bloemlezing:Lees verder ›

Unsound Despair is de tweede EP van deze éénmansband genaamd Mørk Hest. Mørk is de grondlegger, of de oervader als je dat liever hoort, en is afkomstig uit de Verenigde Staten van Amerika, the Ozarks om meer precies te zijn. Een bergachtige regio op het grensgebied van de staten Missouri en Arkansas. Als je naar de titels van de nummers op deze EP gaat kijken moet dit toch een intrieste regio zijn. Ook de eerste EP van dit gezelschap kreeg eveneens de vrolijke titel Somber Tears mee. Ik zoek alvast mijn stoffen zakdoek want papieren zakdoekjes dienen voor iets anders.Lees verder ›

Als je geen moeite hebt met een halve bak, eieren voor je geld of een kat in de zak, dan is de EP The Octagonal Stairway een goede aanwinst. Dat deze plakken vinyl nu alweer in prijs verdrievoudigd te koop op het wereldwijde web staan zul je dan wel op de koop moeten toenemen. We zijn beter gewend van dit vijftal en met Head Cage (2018) nog vers in het geheugen, is het geen schande om The Octagonal Stairway in de bakken te laten staan. De nummers The Octagonal Stairway, The Cavalry en Cameraman kunnen we gelukkig wel weer gewoon apart hangen.Lees verder ›