Takatak – Acrophase

Geschreven door op 10-09-2020 om 18:35.

Pakistan en metal, twee dingen die ik niet meteen met elkaar associeer, maar wel zeer toejuich. Het is altijd interessant om bands uit een compleet andere regio van de wereld dan het gros van de metalbands te horen en welke (lokale) invloeden zij in hun muziek verwerken. Met extra interesse beluisterde ik daarom het debuutalbum Acrophase van Takatak.

Om op dit laatste maar gelijk terug te komen: verwacht absoluut geen album met Zuid-Aziatische invloeden. Takatak is een gepolijste metalband die evengoed uit je eigen woonplaats zou kunnen komen. Iets waar overigens niks mis mee is. De band beschrijft zichzelf alsof Gojira, Periphery en Tool een baby hebben gekregen en dit het resultaat is. Een gewaagde uitspraak, maar het is duidelijk waar ze het vandaan halen. Met name de vreemde maatsoorten en breakdowns die we van deze bands kennen vallen direct op als je het album aanzet. Tel daarbij op dat het album is gemasterd door Ermin Hamidovoc die eerder met onder meer Haken en Periphery gewerkt heeft en je weet in welke hoek je moet denken.

Net zoals bij deze bands is ook veelzijdigheid een woord dat bij Takatak boven komt drijven. Allereerst is het interessant dat de band twee zangers en twee drummers heeft. De wisselwerking tussen de twee zangers werkt goed op bijvoorbeeld Fault Lines. Het is geen Lacuna Coil met een duidelijke mannelijke en vrouwelijke stem, maar de tweedeling zit hem in heldere en gruntende/ruigere vocalen. Daarbij is de cleane zang soms iets teveel van het aanstellerige ‘de hele wereld is tegen me’-zang van bands als Panic! At the disco. Vooral bij de introductie van de vocalen in Volition was het even wennen. Zeker niet slecht, maar toch. Het gebruik van twee drummers valt niet direct op en pas als je het weet en er op gaat letten hoor je de polyritmiek die er daardoor in de muziek komt, zoals in Phantom. Het is een leuke atypische toevoeging aan de band, maar niet perse iets waar de band het van moet hebben. Waar de grote kracht van Takatak ligt is de technische begaafdheid zonder het geheel te zwaar op de maag te laten liggen. Het album staat bol van de complexe riffs, maatsoorten-en-wisselingen die je doen terugdenken aan je wiskundelessen en vuige breakdowns. Het geheel luistert echter bijzonder makkelijk weg en ik zou Fault lines, Flash your Bones en Whales zelfs als catchy durven te omschrijven.

Takatak heeft met dit album een fantastisch technisch metaldebuut afgeleverd en is een band om rekening mee te houden in het genre. Ik ben zeer benieuwd wat de toekomst voor de heren (en daarmee ook voor ons) in petto heeft.

Score:

83/100

Label:

Eigen beheer, 2020

Tracklisting:

1. Far Away
2. Volition
3. Fault lines
4. Voyager
5. The Whale
6. Acrophase
7. Phantom
8. Flash Your Bones

Line-up:

  • Ali Sohail – Zang
  • Altamash Sever  – Zang
  • Zain Peerzada – Gitaar
  • Luke Azariah – Gitaar
  • Isa Najam – Basgitaar
  • Daud Ramay – Drums
  • Yusuf Ramay – Drums

Links: