Ga er maar eens lekker onbevangen voor zitten. De nieuwe schijf van Meslamtaea ziet het levenslicht. Of moet ik zeggen, de schaduw van het levenslicht. De albumtitel Geketend in de schaduw van het leven, laat geen misverstand bestaan over de intenties van de heren. De wereld gaat naar de klote en dood en verderf is wat de mensheid nog te wachten staat. De black metal is onorthodox van aard met veelal progressieve invloeden, iets wat we steeds vaker terugvinden in zwartgeblakerd materiaal van eigen bodem. Het lijkt haast wel een soort handelsmerk te worden van de Nederlandse blackmetalscene. Er is echter één gevaar voor wat betreft de uitvoering: de progressieve elementen kunnen er ver over zijn, waardoor de essentie verloren gaat. Het is en blijft immers wel black metal.
En black metal is het! Zij het niet voor de nihilisten onder ons, die zullen dit vermoedelijk terzijde schuiven, vanwege de eerder genoemde progressieve trukendoos. De liefhebbers zullen dit wel een niet te versmaden verassing vinden, want er is op alle nummers een coherente balans gevonden. En mag men stellen dat het progressieve echt niet alleen als aanvulling dient, je hoort zeker wel dat hier goed over is nagedacht. Er is zoveel ruimte voor gelaagdheid, diepgang en detail, waardoor ik meermaals met de oren zit te klapperen. Een veertig minuten durend avontuur waarbij de oren gespitst zullen blijven, van verslapping of een relaxerende ambiance is hier geen sprake.
Met gastbijdrages van Fraukje van Burg (Doodswens), Kevin Kentie (Verbum Verus, Ibex Angel Order, Abysmal Darkening) en Otto Kokke (Dead Neanderthals) op saxofoon, stijgt dit album naar grote hoogte. Het gehele album is een luisterbeurt meer dan waard, maar er zijn enkele nummers die er net ietwat bovenuit stijgen.
Neem nu bijvoorbeeld het nummer Ontwricht wat uitermate rustig opent om al snel uit te monden in een stuk chaos en hysterie. Hierbij kan de band met zeer sfeervol riffwerk het contrast opzoeken om vervolgens weer pijlsnel te schakelen naar het meer emotioneel, haast transcedent gitaarwerk. Her en der voorzien van gesproken woorden, waarbij een aansprekende dialect duidelijk hoorbaar is, ademt dit een welkome vleug authenticiteit die evengoed toch vernieuwend klinkt. Knap!
En dan hebben we nog Schemerdal wat op volle kracht een bijna Emperor-achtige intensiteit neerzet. Al blijft Meslamtaea heel nadrukkelijk een eigen stempel drukken door te spelen met elektronica (een handjeklap) en interessant, naargeestig stemgebruik. Sowieso is het veelzijdige gebruik van stemmen een lust voor het oor op dit album, geen monotone grunts hier. Krijsen, spreken, articuleren, zingen, schreeuwen meanderen gezamenlijk door het album heen.
Deze extreme cocktail komt dan nog eens tot uiting tijdens het nummer Illusie waarop Fraukje en Otto hun kwaliteiten mede etaleren. Fraukje met haar desolaat klinkende stem die al snel overgaat richting een snerpende krijs. En Otto die op zijn beurt de saxofoon weet te beroeren tot een climax met op de achtergrond een meeslepend en uiterst hypnotiserend hoorspel. En het mooie is dat de saxofoon tevens nog even te horen is aan het begin van het opvolgende nummer Bitter. Alle nummers volgen zich naadloos op, waardoor dit album ook echt als één geheel klinkt. Tijdens Bitter haalt het gezelschap dan ook nog eens de vocoder van stal, om de sfeer nog eens te versterken.
De schitterende albumhoes is getekend door Maya Kurkhuli en vult de gebrachte thematiek op deze plaat uitstekend aan. Geniet van het laatste restje zuurstof voordat de wereld vergaat. Geketend in de schaduw van het leven is een uiterst interessante en avontuurlijke uitgave die vooral boeiend lijkt te zijn voor de meer open-minded luisteraar. Maar laat u hier zeker niet door weerhouden en gun het een luisterbeurt. Het zou zomaar eens de verassing van het jaar kunnen zijn.
Score:
87/100
Label:
Babylon Doom Cult Records, 2020
Tracklisting:
1. Inktzwart
2. Ontwricht
3. Verdomde wereld
4. Schemerdal
5. Illusie
6. Bitter
7. Vuilnis
Line-up:
- Floris Velthuis – Alle instrumenten / zang
- Kaos – Zang
Links: