Tomorrow’s Rain – Hollow

Geschreven door op 10-09-2020 om 19:40.

Als je de metalwereld een beetje volgt, dan heb je ongetwijfeld wel gehoord of gelezen over metalbands uit het Midden-Oosten die worden gearresteerd of moeten vluchten. En dat allemaal, omdat de muziek die zij maken tegen de haren in strijken van religie of van de samenleving. Van je reinste onzin, als je het mij vraagt! Deze bands hebben net zoveel recht op artistieke vrijheid als ieder ander. Uiteraard hebben deze verhalen mij nieuwsgierig gemaakt en ben ik bewust op zoek gegaan naar een aankomende release van een band uit het Midden-Oosten.

Zo kwam ik uit bij het Israëlische Tomorrow’s Rain en het debuutalbum, getiteld Hollow. Doom metal met een hoop gastartiesten! En dan echt wel het groffe geschut: Aaron Stainthorpe (My Dying Bride), Greg Mackintosh (Paradise Lost), Jeff Loomis (Arch Enemy, Nevermore), Fernando Ribeiro (Moonspell), Spiros Antoniou (Septicflesh), Sakis Tolis (Rotting Christ), Mikko Kotamaki (Swallow The Sun), Kobi Farhi (Orphaned Land), Anders Jacobsson (Draconian), Shlomi Bracha (Mashina) en Lisa Cuthbert (sessie, live-zangeres bij The Sisters Of Mercy). Dat is me toch even een indrukwekkende lijst! Hoe krijgen zij dat voor elkaar? Gauw luisteren die plaat.

Wat een start! Waar de opener Trees ons op een zeer fijne wijze introduceert met spelende kinderen aan het begin van het nummer en dan later ons meesleept in een melancholische doch prachtig melodieuze track, komt Fear nog even twee keer zo hard binnen. Track nummer twee draagt een zeer krachtige melodie en atmosfeer. Weemoedig, maar toch ook weer niet. My Dying Bride komt hier sterk naar boven en dat is ook niet zo gek, gezien Aaron Staintorphe meezingt. De toetsen en de akoestische gitaren klinken magistraal en warm, terwijl de ‘distorted’ stukken zwaar en beladen klinken.

De enige track waar geen gastartiesten aanwezig zijn, is A Year I Would Like To Forget. Hoe toepasselijk is deze titel voor het jaar waar wij ons in bevinden! Het is tevens de meest korte track op het album en het draagt een melancholische toon van begin tot eind. De coupletten zijn half gesproken en de zang is hier neergezet alsof Yishai door een megafoon praat. Tof gedaan en dat draagt bij aan het ietwat ongemakkelijke gevoel dat het nummer geeft. De solo in deze track is tevens uitmuntend! Eén van de betere tot dusverre. In The Corner Of A Dead End Street heeft een indrukwekkende bijdrage van gitarist Greg Mackintosh (Paradise Lost), zanger Sakis Tolis (Rotting Christ) en zanger Kobi Farhi (Orphaned Land). Combineer dit met de zang van Yishai en je hebt een zeer divers nummer te pakken. Mogelijk is deze track daardoor ook het langst durende track van dit album.

Misery Rain pakt door op het tot nu toe zeer hoge en machtige niveau van de voorgaande nummers. Maar liefst drie soorten deathgrowls zijn aanwezig in deze track. Er zijn ook een paar unieke elementen die er uit springen, zoals bijvoorbeeld de korte onderbreking halverwege het nummer. Hier spelen enkel de bassist en de drummer en samen brengen zij het geluid terug naar het minimale. Des te indrukwekkender komt het nummer binnen als de gitaren, de toetsen en de zang bij drie minuten weer terug komen. Into The Mouth Of Madness begint wat krachtiger met een dubbele kickdrumpatroon en een gitaarsolo al vroeg aan het begin, die hoogstwaarschijnlijk is ingespeeld door Jeff Loomis (Arch Enemy, Nevermore). Later volgt nog een gitaarsolo waar je stijl van achterover slaat.

De titeltrack is naar mijn inziens het meest melancholisch en weemoedig. Een haast spookachtig begin slaat al gauw over naar een zwaar beladen atmosfeer. Zanger Spiros Antoniou (Septicflesh) draagt enorm aan bij aan dit unheimische gevoel. De vrouwenzang in dit nummer (Lisa Cuthbert?) draagt bij aan de weemoedigheid. De grote verrassing in deze track echter, is het haast blackmetal-achtige stuk dat net na drie minuten plaatsvindt. Dit doet mij sterk denken aan de stijl van Enslaved, een band waar ik groot fan van ben. Dit maakt Hollow dan ook mijn favoriet van het album. De laatste track, The Weeping Song, heeft opnieuw een fijne diversiteit en de samenzang met Lisa Cuthbert is hier het unieke element dat er bovenuit springt.

Hoewel ik nog een ‘rookie’ ben als het aankomt op doom metal, ben ik echt regelrecht weggeblazen door deze release. Natuurlijk, elke band kan indrukwekkend zijn of lijken met zoveel gastartiesten. Maar zelfs als je de bijdragen van deze artiesten weghaalt en puur kijkt naar de compositie, dan blijft er nog steeds ijzersterk materiaal over. Iets wat ook evident wordt in de enige track waar geen gastartiesten mee doen.

Puntje bij paaltje heeft Tomorrow’s Rain met het album Hollow een ontzettend goed debuut te pakken. Een debuut van wereldniveau. Doomliefhebbers mogen deze plaat absoluut niet missen en metalliefhebbers in het algemeen doen er ook geen kwaad aan deze plaat aan te slingeren. En laten wij met zijn allen in de metal community de bands uit het Midden-Oosten blijven steunen. Ze verdienen het om gehoord te worden, zeker als men dit soort kwaliteit weet af te leveren!

Score:

86/100

Label:

AOP Records, 2020

Tracklisting:

  1. Trees
  2. Fear
  3. A Year I Would Like To Forget
  4. In The Corner Of A Dead End Street
  5. Misery Rain
  6. Into The Mouth Of Madness
  7. Hollow
  8. The Weeping Song

Line-up:

  • Yishai Sweartz – zang
  • Raffael Mor – gitaar
  • Yoni Biton – gitaar
  • Yaggel Cohen – basgitaar
  • Shiraz Weiss – keyboard
  • Nir Nakav – drums

Links: