Theotoxin – Fragment : Erhabenheit

Geschreven door op 11-09-2020 om 18:55.

Black metal uit Oostenrijk? Jazeker! Theotoxin is de naam en het derde studioalbum, getiteld Fragment : Erhabenheit, is het bewijs dat ook Oostenrijk de meer grimmige stijl der zware metalen goed begrijpt en omarmt. Tijd om te ontdekken wat dit nu precies inhoudt.

Zeven tracks met een totale speelduur van nèt geen drie kwartier. Als er al één ding duidelijk moge zijn vanaf de start, is dat het album niet lang genoeg kan duren. Het klapt er in met bruut geweld, zonder intro, als de drummer een dubbele kickdrum er uit rost om vervolgens over te gaan in allesvernietigende blastbeats. De naam Ragnar doet misschien denken aan de Vikingen, maar is dit verre van in deze context. De zang is puur kwaad en duivels, genoeg om de jongere generatie te doen beven van angst. High-pitched screams gaan gepaard met kwelzang, terwijl de gitaren de ene dissonantie na de ander opzoeken. Dit alles terwijl de atmosfeer met elke minuut meer bedwelmend wordt.

Dan een track die de atheïsten doen twijfelen of de hemel en de hel nu wel of niet bestaat: Obscure Divinations. Het ultiem sinistere nummer laat niets over van de zelfverzekerdheid van de mensheid als Ragnar extreem venijnig zijn teksten uitspuugt en Flo een verdraaid lekkere blastbeat wegtikt. Huiveringwekkend en verdomd lekker! Bij uitstek nu al mijn favoriet. Bidden heeft geen zin als de track Prayer aan bod komt. Wat begint als een blackened deathmetaltrack (een beetje in de stijl van Behemoth) gaat na twee minuten over in het oh zo duistere zwarte metaal. Wil je atmosfeer, grimmigheid, een beetje death en vooral heel veel black? Dan zal deze track jou wel bevallen.

Het is niet alleen maar dood, verderf en ellende. Er zijn ook genoeg epische momenten aanwezig op dit album. Through Hundreds of Years lijkt aan het begin een track vol gruwel en ellende te worden, maar al na de eerste minuut wordt er een melancholische atmosfeer en melodie geïntroduceerd die daarna nog een paar keer terugkomt. Een fijne afwisseling. Bij Philosopher is het weer even terug gaan naar de zwartgeblakerde stijl waar we verschillende invloeden horen van bands als Naglfar en Behemoth. De daaropvolgende track is een soort ‘blackmetalballad’ en dusdanig neergezet dat ik sterk het gevoel krijg dat ik naar een moderne en eigentijdse versie van Dunkelheit (Burzum) aan het luisteren ben. Maar dan een heel stuk beter. Het tot nu toe zeer sterke album eindigt met Sanatory Silence: een wederom krachtig en duister stukje metaal met de nodige lettergrepen en klinkergroepen in de zang (lees: oeh, aah). Vooral de klaagzang in deze track is erg sterk, maar ook het epische refrein dat een sterke melodie heeft draagt bij aan een zeer succesvolle afsluiter.

Heilige Satan op een stokje, wat een plaat! Slechts vier jaar actief, maar een absoluut sinistere kracht die een gigantisch goede indruk maakt. Theotoxin is aanwezig en overstijgt alle verwachtingen met Fragment : Erhabenheit. Dit is er één om in de gaten te houden. Maak kennis met deze geweldenaars en verzadig je zwartgeblakerde hart.

Score:

83/100

Label:

AOP Records, 2020

Tracklisting:

  1. Golden Tomb
  2. Obscure Divinations
  3. Prayer
  4. Through Hundreds of Years
  5. Philosopher
  6. Two Ancient Spirits
  7. Sanatory Silence

Line-up:

  • Ragnar – Zang
  • Fabian Rauter – Gitaar
  • Martin Frick – Gitaar
  • Joachim Tischler – Basgitaar
  • Flo “Plaguebringer” Musil – Drums

Links: