De Deense taal heeft een bijzondere tongval. Persoonlijk ben ik er erg van gecharmeerd, maar misschien komt dat door mijn alcoholische *ahum* studie-avonturen in dit Scandinavische land. Voor zuiperijen en feesten ben je bij Natskygge (vertaald: ‘Nachtschaduw’) echter aan het verkeerde adres. Met het zelfgetitelde debuutalbum verkent de band ze namelijk de rustige, dromerige wereld van de ruimte en de sterrenstelsels.
Het album kabbelt prettig voort. De nummers vloeien goed in elkaar over en van rauwe randjes is totaal geen sprake. Natskygge is daarmee echt een album wat je zou kunnen opzetten als je ouders wat smørrebrød komen eten. De vocalen liggen duidelijk op de voorgrond. Zanger Thomas Iversen klinkt een beetje als het ingetogen broertje van Sólstafir; emotioneel en zuiver maar zonder de dramatische, haast smekende stembuigingen. De Denen noemen de band (maar misschien ook wel de drug) Baby Woordrose als inspiratiebron. Hier stem ik volledig mee in. De heren hebben duidelijk veel lering getrokken uit de op de jaren ’70 geïnspireerde psychedelica. Ook zijn elementen van Graveyard en The 13th Floor Elevators te horen. Toch wordt er toch gezorgd voor voldoende eigen input. Zo zijn er veel tempowisselingen en onaardse spacegeluiden geluiden te horen. In På Hjørnet af Galaksen (‘Op de Hoek van de Melkweg’) komt dit het beste naar voren. In het nummer Oceaner laat Natskygge zelfs zien dat ze ook een prima lightvariant van doom kunnen produceren.
Natskygge presenteert hier een prima, toegankelijk album waar je lekker mee kunt wegdromen. Vernieuwend is het allemaal niet. Maar sinds wanneer is dat een vereiste?
Score:
77/100
Label:
Kozmik Artifactz, 2020
Tracklisting:
- Filmmer
- Kaptajnen
- Dromme Falde
- Silhuetter af Liv
- Pa Hjornet af Galaksen
- Oceaner
- Rogslor
- Livets Kulor
Line-up:
- Thomas Iversen – Vocalen, Gitaar
- Martin Lykkegaard – Gitaar
- Dan Kunstmann – Bass
- Thomas Sørensen – Drum
Links: