Headlines

De jongeman achter dit project groeide op in een gezellige Christelijke sekte zoals we die in Nederland wel meer kennen. Lekker op de heide samen demonen uitdrijven en geluiden maken die in je opkomen, om vervolgens te stellen dat de Heilige Geest je tong heeft overgenomen. De beste man was al dat gehuppel om een kruis beu, en besloot het heft in eigen handen te nemen. Until The Northern Light Takes Us is daarmee een kusje op de kont van de duivel.Lees verder ›

Veertien jaar na The Nightmarish Compositions is The Bishop Of Hexen nog maar eens terug, op een nieuw label (Dusktone) en met een nieuwe bassist. Keyboardspeler Dimrost is het enige originele lid dat is overgebleven en zanger Lord Koder neemt nu ook de drums voor zijn rekening. Die veertien jaar had de band duidelijk nodig om hun muziek te perfectioneren tot wat de geschiedenis zal ingaan als het magnum opus. Ik ben enorm onder de indruk van dit werk en zal dat dan ook moeilijk onder stoelen of banken kunnen steken. Waarvoor nu al mijn excuses.Lees verder ›

Heerlijk rauwe, lofi blackmetal uit het VK dat is waar The Suns Journey Through The Night voor staat. Goed doordachte bandnaam als je het mij vraagt, het is immers een reflectie van één van de zovele vragen die in je opkomen op een druilerige, vochtige herfstochtend eind november. Dit Crawling Nebula Of Dismal Light is de snelle opvolger van het debuut, Eternal Black Transmissions. The Godless Tyrant is, volgens de summiere info de ik bij deze release ontving, het enige bandlid. Voor bijkomende vocale prestaties kan deze brave man beroepen op de inbreng van RM van Revenant Marquis, Tom Hubbard van Crimson Throne en A/V van het eveneens Britse Abduction. Met andere woorden, een lekker zootje blackmetalongeregeld uit eigen streek.Lees verder ›

Hoe kan het toch allemaal lopen in de wereld. Stel je immers eens voor dat heel de aardbol voorzien zou zijn van ijs en bloed? Misschien nog niet zo slecht, alle kinkels en nitwits zouden zo van de aarde afglijden. Als je het mij vraagt, iets om over na te denken.Lees verder ›

Rusland: het land van de negen tijdzones, het land dat groter is dan de planeet Pluto en het land van deze melodische deathmetalband, Arcanum Sanctum. Dit jaar presenteren zij album nummer drie: Ad Astra.Lees verder ›

De jongste telg waarover ik jullie hier wil berichten kreeg bij de geboorte de naam Pothamus mee. Of de naam van de band een onderliggende betekenis heeft kan ik niet zeggen, maar het klinkt alvast als de naam van mythisch wezen van kolossale omvang. Kunnen we hiermee een eerste, voorzichtige verwachting scheppen dat het muzikaal dan ook als een dreigend monster zal klinken?Lees verder ›

Liefhebbers van wijdbeense poses en ouderwets gebeuk: haal je gescheurde jeansbroek en die vest met 80s patches uit de kast, want The Cult Of Destiny grossiert in stoere riffgedreven hardrock die je ondanks een modern geluid toch regelrecht terug naar de 70s en 80s katapulteert.Lees verder ›

Laten we meteen met de huis vallen. Deze nieuwe EP van het Finse Dö is een driedubbele portie mokerhard, overdonderend muzikaal vuurwerk. Rauwer dan een entrecote die net uit een buitenaards offerdier is gesneden en logger dan gortepap. In deze nieuwe tracks hebben de heren het kosmische doomthema helemaal omarmd.Lees verder ›

Armed Cloud. Een Nederlandse rock band uit Nijmegen. Geen metalband? Dan moet ik bij Wikipedia te rade gaan. Aldus sprak Wiki: Het initiatief voor de band kwam in 2011 van gitarist Wouter van der Veen en bassist Boris Suvee; het jaar erna kwam de formatie rond. Aan het begin van 2014 was er nog een wisseling van drummer (Noijen verving Brandts). De band is afkomstig uit Nijmegen. Inspiratie wordt gehaald uit de muziek van bands als Dream Theater, Queensrÿche, Rainbow, Iron Maiden en Sonata Arctica. Nou, best wel wat metal dus. Het is dan ook wel degelijk een metalband.Lees verder ›

Er is geen tijd voor een rustige opbouw. De heren van Décembre Noir klappen er op het vierde album The Renaissance Of Hope meteen vol in met zwaar en dik aangezet gitaarwerk. De buldergrunt van Lars drukt al gelijk een stempel bovenop het instrumentale fundament. Af en toe neemt de band wat gas terug om de dynamiek haar werk te laten doen. Er is dan ook ruimte voor een bedachtzame en meevoelende onderlaag. Uitgekiende gitaarcapriolen die statig maar enigszins bescheiden aanvoelen. Totdat je weer weggerukt wordt door de grunt van Lars die er ook nog eens een wanhopige schreeuw eruit kan persen.Lees verder ›

Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat ik het debuut van Warpath (When War Begins… Truth Disappears) in handen kreeg. Het was 1992 en de cd zat tussen de allereerste zending cd’s die ik als promo kreeg voor mijn radioprogramma. Ik was onder de indruk van de pakkende thrashriffs en ook van de manier waarop zanger Dirk Weiss melodie probeerde te leggen in een grunt. Het album vindt nog regelmatig de weg naar mijn cd-speler.Lees verder ›

In de wereld van de zware metalen wagen niet heel veel bands zich aan volledige instrumentale albums, maar ze bestaan. Animals As Leaders en Apocalyptica zijn wellicht de bekendste maar, Russian Circles en Pelican genieten ook de nodige successen. In Canada is de groep Intervals in 2011 opgericht en hoewel het in eerste instantie de bedoeling was om een vocale band op te zetten, lukte het bandleider Aaron Marshall niet om de juiste mensen bij elkaar te krijgen en lange tijd werd er alleen instrumentaal gespeeld.Lees verder ›

Black metal uit Quebec, Canada! Voor wie de scene daar kan waarderen is de aanschaf van deze EP zonder risico. Verglas Sanglant - bloederig ijs in het Nederlands - brengt met Tempête de Tourments een verkapt debuut uit, want met bijna een half uur aan speeltijd is het toch amper een EP te noemen. Aan de andere kant, er staat een intro en een interlude op, dus in feite zijn het vier volwaardige nummers. De band kiest er voor om het wiel niet opnieuw uit te vinden, maar het zo goed als mogelijk een eigen twist te geven. Dat laatste lukt niet helemaal: bandnamen die als referentie genoemd kunnen worden schieten constant door mijn hoofd.Lees verder ›

Uit Portugal komen niet alleen visjes uit blik - sardientjes genaamd - er komt ook wel degelijk meer dan kwaliteitsvol metaal uit dit Zuid-Europees land. Denk maar aan de grootmeesters zelf: Moonspell of neem nu de recente releases van het majesteuze Gaerea. Ik vergeet waarschijnlijk een hele blik anderen, waarvoor alvast mijn welgemeende excuses.Lees verder ›

Achttien jaar geleden bracht het Duitse Pest het tweede album Ad Se Ipsum uit. Nu, zovele jaren later, brengt Ketzer Records dit album nogmaals onder de aandacht en lanceert de plaat opnieuw compleet met wat extra nummers, beter gezegd: een paar dezelfde nummers in een andere versie. Ik moet meteen wel zeggen, heerlijke grauwe, ruwe productie die hierdoor de muziek volledig tot zijn recht laat komen. Dit komt natuurlijk omdat alle nummers werden opgenomen in het repetitiehok. Mrok, de drummer, kwam te overlijden ten gevolge van een auto-ongeluk in 2011 en alzo luidde dit het einde in van de band. De re-release van deze plaat zou je dan ook nog kunnen zien als een posthuum eerbetoon.Lees verder ›