De jaren ‘80 kenden de walkman, Margaret Thatcher, de laatste stuiptrekkingen van de Sovjetunie, de val van de Berlijnse muur en de geboorte van deze recensent. Allemaal zaken – met uitzondering van dat laatste – die de wereld hebben veranderd. Iets wat toen ook de wereld veranderde maar tegenwoordig nog amper van invloed is, was hair metal. Jullie kennen dat wel. Enkele meisjes in kleurrijke kledij met indrukwekkende kapsels waar verschillende stylisten uren van hun leven aan verloren zijn. Mötley Crüe, Poison, het vroegere Bon Jovi, Cinderella… allemaal bands die het allemaal leken te hebben, tot ze het gewoon niet meer hadden en de wereld bijna unaniem besloot om te doen alsof deze bands nooit bestaan hadden. Bijna unaniem, want er zijn vandaag nog steeds mensen die hoog oplopen met deze muziek. Dat is hun goed recht natuurlijk, maar al te vaak dienen deze fans dezelfde platen op repeat af te spelen omdat het zelden gebeurt dat een (goede) nieuwe hairmetalband de kop opsteekt. Midnite City doet in ieder geval een dappere poging om deze verloren tijden te doen herleven. Met deze Itch You Can’t Scatch levert de band alweer zijn derde album af en ik ging op zoek naar het waarom en hoe.
Midnite City werd opgericht in 2017 en je kan de bandleden er niet van beschuldigen dat ze lui zijn want zoals gezegd, dit is reeds het derde album op nauwelijks vier jaar tijd. De droom is om die jaren ’80 te doen herleven, zoveel is duidelijk. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Steel Panther lijken deze jongens het echt te menen. De eerste track heet Crawlin’ In The Dirt en bevat al direct de volgende zin “I hear my song play on the ra-diooo”. Ja, dromen mag natuurlijk. Is dit nu een goed nummer? Nee niet echt, maar het is wel leuk gedaan. De drum- en baslijn waarmee het nummer aanvat is best goed en naar het einde toe pakt zo een heerlijke gitaarsolo over waar de jaren ‘80 een patent op lijken te hebben. Dit voelt echt zeer fout aan. Maar dan op de goede manier, want dit is fraaie hair metal hoor. De tweede track Atomic heeft zelfs een zware Europe-vibe. Ik zweer het, dit kon zo op dezelfde plaat staan als Rock The Night. 1986 op zijn best. Althans voor die reactor ontplofte.
Voor de fans van hair metal of glam metal is dit album fantastisch. Een jongere generatie muzikanten die toch over de nodige ervaring beschikt – drummer Pete Newdeck was zelfs enkele jaren lid van NWOBHM-band Grim Reaper – en muzikaal hun voet kunnen zetten naast bands als Def Leppard, Danger Danger of Winger. Dit is een meer dan uitstekend hairmetalalbum. Niets innoverend, niets gewaagd en niets crossover met andere metalgenres. Gewoon pure nostalgische hair metal uit de tijd dat hiphop en Kurt Cobain nog niet bestonden en dus niet de schuld konden krijgen van de teloorgang van het genre. Mensen die niets van hair metal moeten hebben, blijven echter beter weg van dit album want het kan hun kijk op het genre enkel nog meer schade toebrengen. Maar hey, deze mensen weten dat zonder deze recensie ook wel. Deze muziek is tegenwoordig eerder voor een niche-publiek, maar dat maakt het zo leuk dat dergelijke bands nog bestaan.
Score:
70/100
Label:
Roulette Media Records, 2021
Tracklisting:
1. Crawlin’ In The Dirt
2. Atomic
3. Fire Inside
4. Darkest Before The Dawn
5. I Don’t Need Another Heartache
6. Blame It On Your Lovin’
7. They Only Come Out At Night
8. Chance Of A Lifetime
9. If It’s Over
10. Fall To Pieces
Line-up:
- Rob Wylde – Zang
- Pete Newdeck – Drum
- Miles Meakin – Gitaar
- Shawn Charvette – Keyboard
- Josh Williams – Basgitaar
Links: