Headlines

Deze Amerikanen uit de zonnige staat Californië verbaasde mij en mijn toen tienjarige dochter met hun album Artificial Intelligence in 2018. Een magistrale plaat volgestopt met magische, magnifieke mathcore, post-hardcore of experimentele, progressieve emo-rock. Ik kan het niet beschrijven welke stijl deze kerels brengen maar het is beklijvend. Nummers…Lees verder ›

Een woudmens en een zeemens had Nemus al. Daar baart de Duitse Einzelgänger nu een Stein-Mensch bij. Allemaal mensenrassen vervaardigd uit een element, zo zegt het concept. Onder die thematische koepel, vertelt het album een verhaal van een bergbeklimmer die in een grot belandt en daar een vloek oploopt. Hij wordt deel van de berg en is gedoemd zich eenzaam te voelen en te voeden met de zielen van andere bergbeklimmers. Je zou voor minder stenen kloten krijgen!Lees verder ›

De New Wave of British Heavy Metal stuurde begin jaren ’80 een schokgolf doorheen het metallandschap. Bands als Saxon, Diamond Head en het machtige Iron Maiden fungeerden als vaandeldragers voor deze nieuwe metalstroming, maar in hun slipstroom volgden tal van talentvolle bands die helaas door de tijd vergeten werden en tegenwoordig amper nog een belletje doen rinkelen bij de modale metalhead. Ik denk hier dan vooral aan bands als Samson, Angel Witch, Grim Reaper en deze Cloven Hoof.Lees verder ›

Bezette Stad brengt bijna religieuze hardcore/punk. Een EP met een duur van ongeveer 10 minuten is het eerste wapenfeit van deze Belgische muzikanten uit Mechelen. Dit werk wordt in eigen beheer uitgegeven, maar heeft wel een degelijke mixing ondergaan. Deze klinkt redelijk organisch, een beetje bedrukt, met een dikke basgitaar en heldere vocalen. Wel heeft het een wat 'keurig' en braaf randje. Muzikaal is dit in de trant van Anti Cimex.Lees verder ›

Whoop, whoop, that's the sound of da... disease. De Zweedse grindcoreband SKAM vond het tijd voor een album genaamd Sounds of a Disease. Wat een timing, of niet? Hoewel u nu wellicht gelijk rochels en gehoest hoort, heeft de band niet veel anders dan naargeestige grindcore in de aanbieding. Een beetje d-beat en punk, maar verder een vrij net geproduceerde in-je-gezicht aanpak. Het geheel wordt consistent in de vorm van een solide geluidsmuur op de luisteraar afgevuurd. Muzikaal gezien is het lang niet slecht wat deze band presteert. Het doel van de band is het kwijtraken van stress. Dit onderwijl men 's werelds afnemende mentale gezondheid en het toenemende aantal zelfmoorden berouwt. Een soort conceptalbum over mentale pijn en stress dus. Het werkje moet voor verlichting zorgen bij hen die onder die mentale pijn leiden. De muziek ligt in het verlengde van bands als Anaal Nathrakh, Terrorizer en The Berzerker. Verder is geen muziek van deze band mij bekend, dus volgens mij is het een debuut. Dit zijn echter wel doorwinterde muzikanten, dus het lijkt eerder een side-project.Lees verder ›

Iemand bij Nuclear Blast heeft Vader na afloop van een optreden even op de schouders getikt. "Zeg mannen, is het niet tijd voor een nieuwe plaat? Laat eens even horen waarom jullie ook alweer een van de toppers uit het genre zijn." Vader pakte de handschoen op en knalt er schijnbaar moeiteloos even een dijk van een plaat uit. Solitude in Madness is de, in deze tijd toepasselijke, titel van het twaalfde album van de Poolse deathmetalveteranen. Lees verder ›

De bandnaam Witchcraft is een populaire. Even invoeren op The Metal Archives geeft maar liefst vijftien treffers. Hier hebben we het over de Pentagram-vereerder(s) uit Zweden. Opgericht in 2000 heeft de band vijf eerdere albums vol occulte doom en psychedelische hardrock uitgebracht, geïnspireerd door de band van Bobby Liebling. Inmiddels is het even stil rond Witchcraft maar vier jaar na het laatste album Nucleus is de band terug.Lees verder ›

Wie mij goed kent, weet het al langer. Ik verkies old school metal uit de jaren ’80 boven negentig procent van het hedendaagse aanbod aan zware metalen. Toen ik vernam dat Cirith Ungol eindelijk eens met een nieuwe plaat kwam aanzetten, viel Pasen dan ook vroeg op het jaar voor mij!Lees verder ›

We weten wat je denkt, maar je denkt verkeerd. Hasswut komt niet uit een Germaanse natie. Het zijn drie Spanjaarden en met Atomkrieg brengen ze hun elpeecollectie eveneens op drie. Het genre heb je wel goed ingeschat: Neue Deutsche Härte. Inderdaad, drie woorden. Drie keer raden of het de moeite is om ermee ten oorlog te trekken!Lees verder ›

Het is alweer twee jaar geleden dat Terrorvision op vele jaarlijsten was terug te vinden. Het tiende album van Aborted had weinig verrassingen in petto maar stond wel bol van alles vermorzelende deathgrind. In februari kwam het nieuws dat vocalist Sven De Caluwé, na het vertrek van gitarist Mendel Bij De Leij, de enige overgebleven Belg is in de band. Niet dat het enige invloed heeft op het geluid, getuige de nieuwe EP die traditioneel volgt na een full length in de discografie van Aborted. Een nieuw album is dus aanstaande, want ook dat is de route die het gezelschap de laatste jaren bewandeld. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.Lees verder ›

2020 lijkt net als 2019 - los van alle andere gekke dingen die in de wereld gebeuren - in ieder geval voor thrash een fijn jaar te worden. Albums van Testament, Sepultura, Hazzerd, Warbringer en nieuwkomer Bonded zorgen al voor een goede eerste helft van dit jaar. Hoogste tijd om te kijken of we het vijfde album van Havok, getiteld V, aan dat lijstje mogen toevoegen.Lees verder ›

Uit Duitsland komen de ongure heren van Hyems. Deze vijf spelen melodische black metal en met Anatomie Des Scheiterns mag je komen proeven van hun derde full length. Een band die niet al te productief is, als je het mij vraagt. Hij bestaat immers al sinds 1997. Hyems zocht eerst zijn heil in het uitbrengen van een viertal demo's alvorens naar officiële releases over te stappen. Als deze voorgaande releases eveneens van zo een hoge kwaliteit zijn als deze laatste langspeler, dan dienen we als echte blackmetalliefhebber toch nog eens een duik te maken in het niet zo nabije verleden.Lees verder ›

Een nieuwe Nightwish is toch wel hetgeen waar je naar aftelt in het lentezonnetje, zeker in een tijd als deze. Twee weken geleden verscheen de plaat en elke keer geef ik een release van deze Finnen/Nederlandse een tijd om te laten zinken. Het is wel vaker zo dat hun muziek niet meteen klinkt zoals het moet klinken, al hoor je meteen waar het potentieel schuilt. Tijd voor Human. :||: Nature. dus, de negende langspeler.Lees verder ›

De naam is Billy Clubs, niet te verwarren met hardcoreband Billyclub. Strange Driving is een EP'tje met twintig minuten speeltijd. "Snelle muziek voor boze mensen" maakt de band naar eigen zeggen. Hardcore/punk 'n roll met melodieus schreeuwerige vocalen zoals Kvelertak. Niets nieuws onder de zon dus, en het klinkt toegankelijk en populair. Muzikaal is het enthousiast, melodieus en rockend, zoals het hoort.Lees verder ›

'Zware Metalen Minotaurus op betonnen sokkel' is het antwoord van Google op mijn vraag: hebben wij eerder werk van deze band gerecenseerd op Zware Metalen? Nee dus. Nochtans treffen wij hier het zesde album aan van deze Keltische folkmetalband uit het stichtingsjaar 1994. Duitsers zijn het, zeven stuks maar liefst. Niet dat de band ook maar één meer dan middelmatig album heeft uitgebracht overigens.Lees verder ›

Zitten we niet allemaal vast of gevangen? Hebben we niet allemaal te weinig bewegingsvrijheid? Hangen we niet te vast aan wat er zich nu en hier op de wereldbol afspeelt en zich aan ons presenteert al dan niet tastbaar? Ik ben nooit een grote filosoof geweest, maar de nieuwe plaat van deze Russen van Cage Of Creation levert wel stof tot dieper nadenken.Lees verder ›