Headbanger's Balls Fest 2022: "Alles moet kapot"!

Op zaterdag 7 mei 2022 vond Headbanger’s Balls Fest opnieuw plaats in Cultuurhuis De Leest te Izegem. Met namen als Decapitated, Fleddy Melculy, Wiegedood en Carnation beloofde het alvast een vet feestje te worden. Dit jaar bestond de affiche vooral uit Belgische bands en slechts enkele buitenlandse, wat niet onlogisch is na heel het corona-gebeuren. Onze fotografe Tessa Verstraete en gastschrijver Dennis Alfvoet waren erbij om de sfeer op te snuiven.

Helaas konden we An Evening With Knives net niet halen maar de neef van fotografe Tessa stuurde ons enkele foto’s die we mochten gebruiken in ons verslag.

Na onze buren van An Evening With Knives was het tijd voor de eerste groep van eigen bodem: Sons Of A Wanted Man. Deze Limburgse groep had ik al vaak op affiches zien passeren maar nog niet de tijd genomen deze deftig te beluisteren, daar heb ik nu eindelijk de kans toe gekregen. De bandnaam doet vermoeden dat het een stonergroep is. Meteen bij het begin van het openingsnummer Amor Fati is het duidelijk dat dit niet het geval is. In plaats van stoner kregen we atmosferische post-black metal met een vleugje sludge. Lekker wegdromen bij sfeervolle stukken en genieten van blast beats. Zeer goede nummers trouwens! Zowel de podiumpresence van de band, de nummers alsook de sound zijn sterk. Gelukkig is er op dit vroege uur al redelijk wat volk om deze gasten aan het werk te zien. Voor mij persoonlijk een aangename verrassing en een band die ik zeker in de gaten zal houden. Ieder nummer had m’n aandacht. Zeker een aanrader om live eens te checken!

Tijd voor wat metalcore/hardcore met de tweede band van eigen bodem: Liar. Circlepits gegarandeerd, ook vandaag. Deze West-Vlaamse band is vooral gekend uit de H8000-scene van vroeger. Niet meteen mijn genre, al was ik in mijn jonge jaren wel fan van deze groep. Bij het begin van het optreden eerden de band nog Olav Watteny, een overleden vriend. Daarna geeft men er een goeie lap op en maakt de band er een heuse party van. De jongens kregen het publiek alleszins goed mee. Zelfs Andy Vuylsteke van Deconsecrate neemt even de microfoon over. Ikzelf stond op een iets rustigere plaats kortbij de bar. Hier en daar kon ik nog een nummer herkennen, zoals Battle Cries. Na een eind was het wel goed geweest voor mij. De menigte kon deze band zeker wel appreciëren.

Na Liar is het tijd voor Carnation. Hier had ik persoonlijk al meer zin in. De Belgische deathmetalband met een Zweedse sound die me terug doet denken aan Dismember. Vooral de nummers van het album Where Death Lies komen aan bod en klinken live zeer goed. Ook hier terug een feest met de nodige moshpits. Enige minpuntje voor mij is de weinige variatie, maar het blijft alsnog loodzwaar klinken en m’n hoofd ging toch goed op en neer. Wederom een geslaagd optreden.

Na het ”bloedstollende” optreden van Carnation was het tijd voor de band waar ik het meest naar uitkeek: Wiegedood. Zeker de bands laatste release There’s Always Blood At The End Of The Road is voor mij een grote kanshebber voor album van het jaar. Dit concert was vooral een voorstelling van het nieuwe werk. Openen doet de band met het nummer FN SCAR 16 en HOLY FUCK is dit lekker knallen! De nummers volgen elkaar op zonder pauze. Bij iedere luistersessie kom ik in een soort van trance terecht en dit was ook nu het geval. Gevoelens van haat en boosheid stromen terug door m’n lijf. Het is als een muzikale trip waar ik opgepept van word. De donkere sfeer die de bandleden creëren en de toepasselijke lichtshow (die helaas voor de fotografen van dienst wel een uitdaging was), zalig! Dit was voor mij het hoogtepunt van de de avond en zelfs van de dag.

Ok nu de knop omdraaien, want van Wiegedood naar Fleddy Melculy omschakelen ging voor mij niet zo makkelijk. Een feestje had ik sowieso verwacht en daar heeft band én publiek zeker voor gezorgd. Wederom enkele moshpits en een hele reeks aan crowdsurfers. Een concertganger maakt het blijkbaar wel iets te bont en wordt door de security én door ”Fleddy” zelf de deur gewezen. Chapeau trouwens voor de security die de talrijke crowdsurfers telkens terug met de voetjes op de grond terug plaatst. Vooral bij het jongere publiek lijkt de band wel populair te zijn, die zie je bijna alle nummers meezingen of laat ons maar zeggen BRULLEN. Hier en daar kan ik de humor wel appreciëren, vooral als een zanger de microfoon gebruikt zoals zanger Jeroen Camerlynck. Jammer genoeg ligt de hele show een heel eind stil door technische problemen. Of zoals Camerlynck’ het zegt: ”alles moet kapot”. Het heeft de pret alleszins niet bederft, eens alles terug in orde is gaat het feest gewoon verder. Hier en daar vliegt er ook een Bifiworst het publiek in. Alle hitjes komen dan ook aan bod. Ondanks dat ik de band niet echt volg kende ik toch alle nummers. Ook al was deze band ook opnieuw niet echt m’n genre, kon ik toch het optreden met gemak uitkijken.

Met hoge verwachtingen kan ik eindelijk na al die tijd Decapitated eens live aan het werk zien. De band vliegt er dan ook meteen strak in, afwisselend met zalige groovy stukken waarop m’n hoofd automatisch meeschudt. Jammer genoeg is er reeds een pak minder volk aanwezig in de zaal. Toch wordt er nog een moshpit in gang gezet en gaan mensen nog aan het crowdsurfen. Vooral die laatsten zijn erg actief. Ik moet na een eindje continu kijken of er niemand meer achter of bovenop me komt vliegen. De set is een mix van oud en nieuw werk en beiden klinken vet. Zelfs nummers van het eerste album klinken nog altijd even goed. Blij deze band eindelijk eens live gezien te hebben, zeer goed optreden maar ik had er nèt nog iets meer van verwacht (al kan dit ook komen door de te hoge verwachtingen vooraf). Na een hele dag optredens beginnen de benen toch wat vermoeid te geraken en de oren te suizen. Een teken dat het een geslaagde editie was, op naar de volgende!