Geschreven door Remco Faasen op 11-05-2022 om 23:55.
De paden van Spartan en uw recensent kruisten zich voor het eerst in 2017, toen de band uitstekend voor de dag kwam in P60 in Amstelveen. Debuutplaat The Fall of Olympus was toen ruim een jaar uit en ik heb de Haarlemmers sindsdien altijd met een schuin oog in de gaten gehouden, wachtend op nieuw materiaal. Dat is er nu pas! De Oude Grieken hadden in die tussentijd allang tientallen heldenverhalen over hun goden geschreven, maar vijf muzikanten uit Nederland laten doodleuk zeseneenhalf jaar op zich wachten om een plaatje vol verwijzingen naar die tijd uit te brengen.
Het is ze direct vergeven als Of Kings and Gods zijn eerste rondje begint te draaien. Al in intro The Fires of Helios kan ik een grijns niet onderdrukken als het gitaarwerk komt opzetten en dat wordt in Promotheus alleen maar erger. Spartan is een gitaarband in de zin dat het de kunst verstaat uiterst smaakvolle riffs en solo’s te brengen. Bijzonder melodieus, maar dat maakt het juist zo verfrissend. Officieel maakt Spartan namelijk melodieuze death metal, maar in de praktijk is het gewoon epische heavy metal. Met grunts wel te verstaan, want Jeff heeft een fijne strot. En als drummer Frank Bos de versnelling erin gooit komen de nekspieren ook aan hun trekken en ontpopt de band zich plots tot een pompende deathmetalmachine.
Luister maar eens naar Birth of a God (Alexander Part 1): stilzitten lukt alleen mensen zonder benen. Dit nummer gaat de boel slopen als Spartan weer op veldtocht door zalen en tenten gaat. Alles halen de mannen hier uit de kast om ons, gewone stervelingen 4:22 minuten genot te geven. En dan gaat A Siren Song (Odysseus Part 2) daar nog gewoon dunnetjes overheen. En dan The Trial: wát een monster van een nummer is dat zeg!
Na een interlude (met een boodschap) met Son of Kronos (Interlude) gaat het geweld gewoon nog eventjes door. Spartan maakt veel drukte: de band staat altijd ‘aan’ en dat vergt wat van de luisteraar. Maar het klinkt allemaal zó spontaan en zó lekker dat dat helemaal niet erg is. Of Kings and Gods vliegt er doorheen. Dat het album nog geen veertig minuten aantikt is dan ook geen enkel probleem: na het beluisteren ervan waardeer je de stilte. Voor even natuurlijk, want daarna schiet je vinger alweer naar de repeat-knop. Wát een lekkere plaat en wát fijn dat Spartan er weer is!
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
