Mutilatred – Determined To Rot

Geschreven door op 12-05-2022 om 20:10.

Ik voer in mijn huidige baan dagelijks sollicitatiegesprekken. Je zult je niet verbazen als ik vertel dat er regelmatig memorabele ontmoetingen plaatsvinden. In het kader van de privacy mogen er uiteraard geen details gelekt worden van al deze bijeenkomsten, maar één recent gesprek wil ik toch graag met jullie delen. Zo kwamen er onlangs vier neanderthaler-achtige types langs genaamd Patrick, Eli, Clay en Drew. Die waren ons op het spoor gekomen via het uitzendbureau Redefining Darkness Records, waarvan we dit soort Dixie-duikers vaker aan tafel krijgen. Zonder vooroordelen van mijn kant ging het gesprek van start, maar geheel zonder spanning zat bovengetekende niet. De ploeg van licht en donker ging namelijk onder de noemer van Mutilatred door het leven. Of we voor referenties even contact op wilde nemen met Mortician, Incantation, Devourment en Sanguisugabogg. Nee bedankt, ik sterf liever op een christelijke manier.

Gelukkig had het meurende viertal een CV op kladje aangeleverd, want van het oergegrom dat Patrick McDonagh continu uitroggelde viel weinig te maken gedurende ons gesprek. Zijn aanwezigheid viel vooral op vanwege het trage voorkomen, de lange, lage vocale uithalen en zijn smerige strotgeluid. Alsof er een overvolle asbak klem zat in zijn huig, maar alsnog het hoogste woord willen voeren hé! Wat een baasje. Enfin, het haantjes gedrag van Patrick werd regelmatig de kop ingedrukt door houthakker Clay. Vermoedelijk was deze heer ooit drummer, want de zenuwachtige claymore zat continu met zijn lompe kolenschoppen van handen op de tafel te rossen. Dat ging dan vooral met harde, gortdroge en trage stoten, of met gruwelijk snelle blastbeats die ervoor zorgden dat de overige tafelgasten het zwijgen werd opgelegd. Clay wees mij er bovendien geregeld (en terecht) op dat zijn aandeel in onder andere Blood Machine, Fuck Everyone en Sickened To Death toch wel bepalend was voor de groepsdynamiek van Mutilatred. De gouden tijd die het viertal had beleefd met de eerste prestatie Determined To Rot was dan ook vooral zijn paradepaardje, maar die uitspraak zorgde ervoor dat er twee andere primitieve oesterzwammen aan de tafel begonnen tegen te sputteren.

Drew had op zijn beurt flinke kloven in zijn vingers staan en zodra hij begon met ijlen werd duidelijk dat zijn band met de woordvoerder Patrick verdacht goed was. Het tweetal vulde elkaar goed aan en wist samen een krachtige stempel op het gesprek te drukken met statische, oerdegelijke inbreng. En Eli? Die vond het eigenlijk allemaal wel prima met zijn vierkante onderarmen. Die gespierde boomstammen waren natuurlijk van al dat getrek aan die vier dikke snaren van zijn favoriete muziekinstrument. Zijn rustige voorkomen deed al vermoeden dat het een stille kracht was die zijn graantje wel continu bijdroeg, maar daar niet expliciet voor in de belangstelling wilde staan. Door de akoestiek van onze spreekkamer en het non-stop geblubber van zijn collega’s viel zijn aandeel ook een beetje in het niet. Af en toe hoorde ik wat woorden voorbij komen waar wel iets van te maken was zoals Fuck You, Smashed By A Slab Of Concrete en Everyone’s Doing Shitty, maar de balans in wie het woord had bleef nagenoeg stabiel en gelijk. Na ongeveer zesentwintig minuten werd het ineens stil en bleven de met bont beklede patjakkers wat apathisch voor zich uitstaren. Geen van de vier gaf nog antwoord op mijn vragen, om vervolgens na een paar minuten weer ineens te vervallen in wat stuiptrekkingen. Dat gebeurde overigens niet één keer, maar twee keer. Geen heel sterk eind en wat ongepast.

Wat nog ongepaster was, waren de vier dampende bolussen die de mannen als toetje nog even op mijn gloednieuwe bureautafel deponeerden. De bilpartijen werden afgeveegd met mijn eveneens nieuwe gordijnen, waarna het bonte gezelschap de ruimte verliet zonder een begroeting. Ja, het was een bijzondere kennismaking met de ploeg van Mutilatred. De plotselinge stiltes midden in het gesprek en het bij tijd en wijlen overdreven haantjesgedrag was zonder meer opmerkelijk te noemen. Alsof er een oerdrang opspeelde bij het viertal die ervoor zorgde dat je als tegenluisteraar alleen achterover kon leunen en al ja-knikkend maar vrede nam met de onverstaanbare woordenkots. Zo dwingend ook. Pas toen ik het CV aan het opvouwen was, zag ik de titel Determind To Rot met bloed besmeurd op de voorzijde staan. Met rillingen op mijn rug wil ik al mijn collega’s bij deze dus graag waarschuwen.

Score:

79/100

Label:

Redefining Darkness Records, 2022

Tracklisting:

  1. Everyone’s Doing Shitty
  2. Veins Kind Of Clogged
  3. Smashed By A Slab Of Concrete
  4. In And Out Of The Grave
  5. Eroded Brain
  6. Blood Machine
  7. All The Way Dead
  8. Fuck Everyone
  9. Waste Of The Mind
  10. Sickened To Death
  11. Shitted (Out)
  12. Determined To Rot
  13. Outro

Line-up:

  • Patrick McDonagh – Vocalen, gitaar
  • Drew Arnold – Gitaar
  • Eli Fakes – Basgitaar
  • Clay Lowe – Drums

Links: