Headlines

Wanneer men het heeft over de oorsprong en vroege geschiedenis van de fameuze tweede golf (van black metal dus), dan beperkt men zich al te vaak tot de Scandinavische bands (naast evidente grondleggers als het Zwitserse Hellhammer). Maar laten we vooral niet vergeten dat diezelfde golf begin jaren ’80 al snel de oversteek maakte naar Zuid-Amerika, waar onder andere de iconische Brazilianen van Vulcano en Sarcófago meehielpen het embryonale geluid van deze nieuwe stroming vorm te geven.Lees verder ›

Ivan Gujić, beter bekend als gitarist van de Noorse deathmetalband Blood Red Throne, startte in 2015 de eenmansband Son Of A Shotgun. Na het debuutalbum Mexican Standoff volgde een tour met Cannibal Corpse en nadien ontstond er een volledige line-up. Met Be For Oss Alle levert dit collectief naar eigen zeggen 'southern death with a grind twist' voor fans van Decapitated, Vomitory en je raadt het al: Blood Red Throne.Lees verder ›

King Animal is een stoner-duo uit Italië dat nog maar sedert eind 2020 bestaat. Het duo, dat zijn Matteo en Elias. De eerste is naar eigen zeggen als drummer geboren en is een Sardiniër die in Londen woont. De andere - Elias - woont nog steeds in Sardinië en tijdens de covid lockdown vonden de twee elkaar terug. Ze deelden hun liefde voor 70’s rock, stoner en psychedelische muziek. Dit resulteerde in de vrij lange EP: King Animal. Deze is volgens mij genoemd naar de gelijknamige plaat van Soundgarden, maar om zeker te zijn zouden we het de heren moeten vragen.Lees verder ›

Het is dat we hier bij Zware Metalen niet per woord betaald krijgen, anders had ik met plezier alle bands opgenoemd waar de Zweedse gitarist/bassist/toetsenist/zanger Rogga Johansson actief in is, of actief in is geweest. We houden het op 41 actieve bands of projecten en 15 bands of projecten waar hij bij betrokken is geweest. De specialiteit van het huis: death metal. Enkele aansprekende namen: Paganizer, Revolting, Johansson & Speckmann, Massacre en The 11th Hour.Lees verder ›

Plump u primitiv, het debuutalbum van dit Zwitserse duo uit Bern, verscheen tien jaar geleden. Niemand kende deze band toen natuurlijk, maar gaandeweg scoorden de rockende blackmetalheads steeds meer zieltjes. Het gaat een stuk makkelijker met "hitjes" als Fiesä, Fulä Fettsack, te zien en horen op Tüüfuswärk. Beetje thrash, beetje black 'n roll, een dosis punk, een beetje dollen met Carpathian Forest (hetzelfde formaat van pens) en flirten met Darkmoon Warrior, je komt er een heel eind mee. Ver genoeg om je debuutplaat met twee extra nummers heruit te brengen via Folter Records.Lees verder ›

Debemur Morti, melodic black metal, industrial? Bingo! Dat klinkt als een recept voor succes zou je zeggen. Modern Rites is het project van twee muzikanten. Gitarist Berg van de Zwitserse band Aara en instrumentbeheerser Jonny Warren van de band Kuyashii uit de Verenigde Staten hebben zich op Monuments verenigd.Lees verder ›

Spirit Adrift uit Texas en Arizona, Verenigde Staten. De band speelt naar eigen zeggen een soort van mix van doom en heavy metal en bestaat reeds sinds 2015. In die periode bracht de band bijna ieder jaar een nieuw album uit. Vooral 2020 bleek een heel productief jaar te zijn. Tja, tijdens corona had iedereen tijd zeker? Voor dit jaar is deze korte EP - Forge Your Future - het eerste teken van activiteit. Het is de eerste plaat van de band bij Century Media Records na de overstap van 20 Buck Spin.Lees verder ›

Wie herinnert zich nog het jaar 2001, het eerste jaar van het nieuwe millennium, het jaar waarin we met z'n allen de Twin Towers voor het laatst aanschouwden in al hun glorie. Het is tevens in datzelfde iconisch jaar dat een tot dan toe volledig onbekende Amerikaan genaamd Andrew Wilkes-Kiers als vanuit het niets zijn hit Party Hard scoorde. Het is een aanstekelijke schijf die steevast een brede grijns op mijn smoelwerk weet te toveren en eens op een positieve manier het gevoel oproept om het kot af te breken. Heel wat jaren zijn ondertussen verstreken en het is altijd slechts bij die ene debuutplaat gebleven die mijn aandacht wist te trekken.Lees verder ›

Er zijn weinig bands die live al zo'n indruk op me gemaakt hebben als het Japanse Mono, en dit puur door de dromerige landschappen die de heren en dame weten aan te reiken. Daar zijn ze zich ook duidelijk van bewust, aangezien de heren Yoda en Taka steeds plaatsnemen op een stoel als ware het een jamsessie. Het is ideaal voor deze muziek, want buiten de ritmische bewegingen van bassiste Tamaki Kunishi heb je eigenlijk niets nodig om volledig weg te dromen bij deze band.Lees verder ›

Taskforce Toxicator is opgericht in 2017 en Reborn In Thrash is de tweede EP van dit Duitse vijftal. We hebben hier te maken met vijf ruimte-huurlingen die via de muziek hun verhalen vertellen. Ze doen dit heel verrassend door middel van thrash. Muzikaal schuurt Taskforce Toxicator tegen de oude bay-erea stijl aan, terwijl de toevoeging van de zang juist weer meer voor een cross-over geluid doet zorgen. Alsof Exodus gebruikmaakt van de zanger van Suicidal Tendencies zo ongeveer.Lees verder ›

De albumtitel waarvan je wist dat 'ie ging komen. Het Maleisische Silenced Minstrel brengt al jarenlang diarree in de vorm van cd's uit en na volume één tot vijf kon het natuurlijk niet anders dan dat Volume 666 de volgende zou zijn. Werkelijk alles, van de muziek tot de teksten tot het artwork en de productie is één grote haarbal van clichés en ongemakkelijkheid. Ik had volume 5 al besproken en alleen omdat het zo bizar slecht was, neem ik deze ook mee in de recensie lijst. Silenced Minstrel probeert een soort van black/death metal te spelen, maar ik vind beide hokjes niet echt bij de omschrijving passen. Ook het vinden van een referentie is lastig, want er zijn niet zo heel veel bands die dit spelen én bovendien heel matig zijn.Lees verder ›

Charlotte Wessels besloot tijdens de pandemie om zichzelf op te sluiten in haar thuisstudio. Of dat geheel vrijwillig is staat er niet bij, maar gezien de restricties die Covid ons heeft gebracht is dat waarschijnlijk niet het geval. Sinds maart 2020 besloot de Zwolse dame elke maand een liedje uit te brengen dat niet paste bij haar band. Charlotte Wessels kent u overigens omdat zij bij Delain zong. Ze verliet Delain in 2021 om definitief solo te gaan, en dit is het eerste probeersel in die categorie.Lees verder ›

Doom-stoner uit Brazilië. Ik ben al aan het glimlachen voor ik dit album in de stereo kan knallen. Klinkt me voortreffelijk in de oren! Deze Heretic bestaat al zo’n tien jaar en maakte in die tijd bereids negen albums en drie EP’s! Wat een bende strebers zeg! Of gewoon Brazilianen die meer van doom-stoner houden dan van voetbal. Ik geef ruiterlijk toe dat ik nog nooit van deze band hoorde, maar dit album kan alles veranderen natuurlijk.Lees verder ›

Het Nederlandse Knekelput Recordings is opgestaan uit zijn zomerslaap. We kregen al eerder bandjes te verwerken van de putbaas, waarover je alles kunt lezen via deze link. Knekelput is dus terug, met een compilatie. Niet voor het eerst, zo was er ook al de Era I-compilatie. Pesten, aanvoerder van de Italiaanse black metal formatie Tundra, nam contact op met het label en blies het ondergrondse verzet nieuw leven om de compilatie Underground Ritual Vol.1 samen te stellen.Lees verder ›

Grey Mouse is een Russische band uit Moskou die al sinds de jaren ‘90 bestaat maar nooit echt helemaal is doorgebroken. Zo bracht de band pas in 2005 een eerste album uit en een groot succes werd dit niet. ‘De volhouder wint’ zegt het spreekwoord, dus blijft de band gewoon netjes albums uitbrengen. De nieuwste heet A Moment Of Weakness en sprak me direct aan door de omschrijving die het label aan de muziek geeft: depressive-psychedelic grunge/stoner blues. Ofwel weet het label niet wat hij met deze muziek aan moet ofwel is deze band van alle markten thuis. Maakt niet uit welk van de twee het is, het spreekt me aan!Lees verder ›