Headlines

Ter voorbereiding op deze review luisterde ik eerst een paar keer naar het vorige album van Machine Head, Of Kingdom and Crown uit 2022. Dan pakte ik er mijn review even bij. In retroperspectief was ik misschien een tikkeltje te scheutig met mijn 80 punten van toen: anno 2025 valt het me op dat zanger/gitarist/bandleider Robb Flynn een tikkeltje te pathetisch zijn boosheid etaleert terwijl hij zijn microfoon onder spuugt. Omdat het nieuwe album in de lijn van het vorige ligt, zou het zomaar kunnen dat ik over drie jaar anders naar mijn schrijfsel kijk dan nu.Lees verder ›

Sodeju, wat knalt Warhead, de openingstrack van het nieuwe album van The Haunted er hard in. Rap, vol vuur, met afgemeten riffs, pissige vocalen en Lombardiaans hamerwerk in een lekker vol geluid. Als deze intensiteit de volle veertig minuten wordt vastgehouden, is hier al de thrashplaat van het jaar, Dark Angel of niet. We hebben alvast goede hoop, want het promovel vertelt ons dat Songs Of The Last Resort “utterly viscious” en “uncompromising” is.Lees verder ›

Sun After Dark, het studioproject of de band van Benjamin König combineert black/dark metal met moderne donkere tonen en levert zo, althans volgens de bekende platenboer Hammerheart Records, een unieke mix van stijlen. De heer König kennen we nog van zijn werk in Lunar Aurora bijvoorbeeld. Nu komt hij terug met een album dat Tatkraft heet, wat vrij vertaald daadkracht zou moeten betekenen denk ik dan. Iets waaraan het je in het dagelijkse leven best niet ontbreekt.Lees verder ›

Met Silver Dust zitten we bij een niet-alledaags geval in metalland. De Zwitserse band bestaat al sinds 2013 en gooit met Symphony Of Chaos een vijfde album op de markt. Heel bekend zijn ze niet in onze contreien, ondanks touren met grote namen als Lordi, Moonspell of Rotting Christ (en dat zijn nochtans geen gelijkaardige bands). Misschien omdat er volgens mij geen middenweg is: je houdt van de muziek en het imago, of je moet er helemaal niet van weten.Lees verder ›

Je komt uit Italië, meer specifiek Rome en speelt black metal. Waar haal je dan de broodnodige inspiratie voor je bandnaam en voor de titel van je tweede plaat? Juist in Noorwegen en Zweden en dit om zo direct de link te leggen met de black metal uit de mid jaren '90 die je als persoon zo graag hoort en speelt. Zo simpel kan het zijn, moet dit Svart Vinter gedacht hebben. Zo noemde de band prompt de plaat Isvind.Lees verder ›

Drama in het kamp van Katatonia. Althans, zo laten de online metalen roddelkranten ons maar al te graag geloven. Creatieve verschillen zorgden in ieder geval voor een onoverbrugbare kloof tussen oprichters van het eerste uur Jonas Renkse en Anders Nyström, waarbij de laatstgenoemde gitarist besloot de band te verlaten. Wat er écht speelt achter de coulissen blijft natuurlijk enigszins gissen, maar daar besteden we dan ook het liefst zo min mogelijk aandacht aan. Wel kan gezegd worden dat de invloeden van Renkse op de laatste twee albums al zeer sterk door de muziek naar buiten kwamen en hij steeds meer het enige creatieve brein achter de muziek was.Lees verder ›

Ah, album nummer drie van deze Death-fanaten. Als groot fan van het betreurde muzikale brein Chuck Schuldiner heb ik natuurlijk al lang een oog op Gruesome, opgericht om zijn oeuvre in ere te houden. En toch ging ik nog niet volledig om. Tweede album Twisted Prayers staat hier wel in de cd-kast te “shinen” maar veel meer doet het ding ook niet. Kwestie dat Gruesome op die plaat – met alle goede bedoelingen die eraan ten grondslag liggen – simpelweg te dicht bij het origineel blijft. Bij sommige riffs kun je gewoon aanwijzen welke van Death als basis is genomen en hoe die op Twisted Prayers net even anders worden afgebogen. Tsja, en dan zet ik toch net iets liever het origineel op.Lees verder ›

De Finse blackmetalband Iätön werd in 2022 opgericht door de heren Woewrb and Penetreichtus I en dat is nog niet eens zo gek lang geleden. Het laastgenoemde heerschap  kennen we natuurlijk van Hatespirit en Serpentfyre. Er volgden al snel twee demo's via het Altare en Korpituli label en nu levert deze band, die intussen is uitgegroeid tot een viertal, via het Portugese Signal Rex de eerste langspeler aan, Portit Pohjolan. Wat niet meer dan de Poorten tot het Noorden zou moeten betekenen. Ik lees dat deze plaat onder handen werd genomen door Penetreichtus I zelf en dat hij hierbij, voor het masteringproces dan welteverstaan, werd bijgestaan door de heer Henri Sorvalli (Moonsorrow).Lees verder ›

Gatekeepers, slijp de hooivorken, ontvlam die lont en zeg een weesgegroetje achterstevoren. We gaan het nieuwste werpsel, Even In Arcadia, van uw favoriete Engelse slaapverwekkers Sleep Token bespreken. Staat het zweet al in je voorhoofdrimpels? Vast wel als ik zeg dat we het over een flinke dosis pop, trip-hop, trapbeats, weidse intro's en dan een streepje - dunner dan de lijntjes die ze tegenwoordig in Antwerpen uitdelen - stevige gitaren gaan hebben. Dus haast je naar de commentsectie om te smaden. Jouw smaak is natuurlijk ultiem superieur. De rest van ons gaat vereren. Het is onvermijdelijk.Lees verder ›

Vrienden, vriendinnen en al wie tot een andere kring behoort: luister! Er zijn maar weinig blackmetalbands die het label cult op zich mogen kleven in mijn ogen. Uit Finland komt dit Sargeist en dat is toch wel zo een band. Kijk maar eens wie er in de line-up zit en je weet genoeg. Dit Flame Within Flame komt na wat verzamelde werken, een EP, Death Veneration, en een volwaardig album Unbound dat intussen al wel weer jaren geleden werd uitgebracht. Intussen hebben Shatraug, Spellgoth en trawanten niet stilgezeten. Niet binnen dit Sargeist, maar ook niet binnen andere bands; denk dan aan Horna of Night Shall Drape Us of ik weet niet wat nog allemaal.Lees verder ›

Opia is een gloednieuwe vijfkoppige Britse atmosferische gothic doomband. Alhoewel Brits, met de toevoeging van de oorspronkelijk Tsjechische zangeres Tereza Rohelova en Spaanse toetsenist Jorge Afonso Rodriguez (Scandelion) kun je ook prima spreken van een internationaal gezelschap. Nou denk je bij Britse doom al gauw aan My Dying Bride, Paradise Lost en oude Anathema en laten die legendarische namen nou inderdaad mede aan de basis staan van Opia’s sound. Maar er is meer...Lees verder ›