Headlines

Slovenië is een Europees land waar ik persoonlijk enkel nog maar doorgereden ben met de wagen. Op één van die kleine wegeltjes, die je brengt tot aan de Kroatische grens, heeft de nood eens zo hoog gezeten dat een lege colafles een handig item bleek te zijn. Slovenië levert blijkbaar ook een topband aan als daar is Srd. We kennen deze heren van hun heerlijk moddervet debuut Smrti Sel uit 2017. Srd is gewoon keihard Sloveens voor woede en geen enkele andere vlag dekt naar behoren de muzikale lading. Hun sound is wel wat wennen: het is niet recht toe recht aan black metal. Er zit een stevige dressing black and roll bij. En het is godverdomme lekker, alsof je blaas uren gespannen en vol heeft gezeten en dan ledigt, je kent dat gevoel.Lees verder ›

Ghosts Of A Fallen Soldier was mijn eerste kennismaking met deze Amerikanen, in februari 2019. Het was een release die me wat op twee benen deed hinken. In een eerste deel van de plaat, en ik citeer mezelf even, bleek de muziek op deze plaat een intens doorleefde, goed doordachte reis. Naarmate de plaat vorderde concludeerde ik dat de release eerder leek op een mislukte weekendtrip. De Amerikanen hebben zich, gelukkig maar, door dit commentaar eerder laten inspireren dan tegenhouden en hebben een nieuwe EP gelanceerd met de titel Unearthly Creature.Lees verder ›

10 Years Gone, de zoveelste live-plaat van 2020. Op 1 juni 2010 bracht de notoire band Deafheaven uit San Francisco zijn eerste demo uit via Bandcamp. Om deze mijlpaal te vieren, was dit jaar een wereldtour gepland met een setlist die het prille begin en de ontwikkeling tot het heden viert. Door bekende redenen konden de mannen niet gaan toeren, dus besloten ze de setlist live in de studio op te nemen en uit te brengen onder de noemer 10 Years Gone.Lees verder ›

Een groot probleem in de huidige tijd is keuzestress. Met de doorheen de tijd verworven vrijheden hebben we tegenwoordig meer keuze dan ooit om ons leven in te richten zoals we willen met alle gevolgen van dien. Wat is uit het grote assortiment van mogelijke keuzes de weg naar het ultieme geluk en hoe zorgen we er voor dat we geen definitieve keuzes maken waar we later spijt van krijgen?  Het Noorse Communic lijkt ook met deze vraag te worstelen. De band noemt zichzelf een progressive power thrash trio dat ook nog wat doom en groovy invloeden in de muziek verwerkt; oftewel ‘noem een genre en we maken het’. Dat wekt interesse voor de alweer zesde plaat van de band: Hiding From The World. Grappen over de ironie van zo’n naam voor een promo laat ik achterwege.Lees verder ›

Pakjesavond is dit jaar een dag te vroeg! De stoomboot ronkt en dendert als nooit tevoren. De Sint brengt Een Vleugje van de Atlantische Oceaan mee voor alle metalfans die stout zijn geweest. Vijf cadeaus verpakt in de nieuwe EP van Zweedse melodische eindbazen Soilwork: het heerlijk avondje is gekomen! En dat terwijl het vorige werk (begin vorig jaar uitgekomen) nog lang niet in de vergetelheid is geraakt.Lees verder ›

Het is tijd voor het zevende album van de Noord-Ierse thrashmetalband Gama Bomb. Sea Savage is deze keer de titel en een ieder die een van de vorige albums heeft beluisterd kan eigenlijk al stoppen met lezen en aan de hand van zijn/haar bevinding van die ervaring dit album aanschaffen of negeren.Lees verder ›

Doom metal: het genre dat mij eind vorig jaar wist te veroveren, met dank aan de mannen van Façade. Sindsdien heb ik al menig doomplaat onder handen mogen nemen, maar blijft dit kwartaal toch een beetje achter in de aantallen. Dus waarom pakken we er dan niet nog eentje bij? Ditmaal de beurt aan het Franse Ixion, dat onlangs met L’Adieu aux Etoiles alweer album nummer vier uitbracht. Atmosferische doom met thema’s als de leegte, de ruimte, de dood en liefde.Lees verder ›

Vandaag op het menu: singer songwriter gedrenkt in een saus van blues en folk. Wudewuse is een project van twee muzikanten. SBM, oftewel Spacewülff van Spectral Haze en Skrubben (The Wolf) van Tusmørke.Lees verder ›

Ja, deze is ondertussen twee maand oud maar toch had ik het er nog moeilijk mee om de juiste woorden te vinden. Ik had het al moeilijk met Torment uit 2017, nu is er nummer zeventien, afhankelijk van welke albums je meetelt als studioalbum. Chris is er 52 ondertussen, best oud voor een chronische wietgebruiker, en heeft Jack Owen nu naast zich, zijn maatje en leeftijdsgenoot, die hij nog kent van bij Cannibal Corpse.Lees verder ›

De band is wat wars van genres en maakt een mix van sludge, crust doom, crust punk, death metal, thrash, doom, grindcore, hardcore en een klein snufje disco. Om dit nog extra kracht bij te zetten is driekwart van de groep ook zanger. Met als resultaat dat op NecroEclosion nagenoeg geen nummer hetzelfde klinkt.Lees verder ›

In een parallelle dimensie bestaat er zoiets als Zware Mories, waar alle albums van Maurice de Jong besproken worden. Geen idee hoeveel het er dit jaar al zijn, ik gok op 50. Naast The Night Specter, dat ik al eens van een review voorzag, zijn er andere namen als Gnaw Their Tongues, Caput Mortuum, Cloak of Altering, De Magia Veterum, Dodenbezweerder, Golden Ashes, Hagetisse, Mystagogue, Pyriphlegethon, Aderlating, Offerbeest, Seirom en nog vele andere die enkel en alleen door Maurice bevolkt worden. Ik hou het allemaal niet meer bij, ik neem er gewoon uit wat me bevalt. Of zoals in dit geval, wat mij enórm bevalt.Lees verder ›

Waar de gemiddelde radio luisteraar ondertussen al helemaal klaar is met elke keer dezelfde doodgedraaide kerstliedjes, is het voor liefhebbers van het hardere genre al helemaal niet vol te houden. De Duitse oldschool metal band Stallion bedacht een oplossing in de vorm van een EP met daarop, je raad het al, kerstliedjes!Lees verder ›