Headlines

“You hopeless rotten swine, you deserve to be buried alive.” De dames en heer van het Bulgaarse Gwendydd zijn boos. En niet een beetje ook.Lees verder ›

Through Mists is het geesteskind van Canadees James Aniston. Dit Kingdom Of Sky is het tweede album dat hij, helemaal eigenhandig, in elkaar gedraaid heeft. Hij heeft zich laten inspireren door In Flames, Soilwork, oude Arch Enemy (dat wil zeggen: het Johan Liiva tijdperk) vervolgens voegt hij daar geheel naar eigen smaak nog wat Canadese deathmetalinvloeden aan toe. En? Dat klinkt toch behoorlijk interessant! Maar, dat is het absoluut niet! Het is één grote kliederboel. Denk aan een jonge kleuter die met een potje vingerverf aan de slag mag gaan op de achterzijde van een grote rol behangpapier. Wat gebeurt er? De kleuter hangt helemaal vol, overal vingerverf maar niet op het behangpapier en als het er al op hangt, kan niemand van ons eruit op maken of oma ook op het zogenaamde kunstwerk staat.Lees verder ›

In coronajaar 2021 maakte Roadburn Festival er het beste van. In plaats van een ‘regulier’ festival, organiseerden zij in dat jaar een afgeslankte maar even bijzondere online variant genaamd Roadburn Redux. Op dit digitale festival stonden veel bands die ook op de geannuleerde 2020 editie zouden hebben gestaan. Zo ook Ierse psychedelicatroubadours Tau & The Drones Of Praise. Vanuit een kleurrijke studio gaven zij een meevoerend live optreden genaamd Dream Awake. Deze opvoering is nu op plaat verschenen.Lees verder ›

Een splitalbum uitgebracht door het Litouwse Inferna Profundus Records. Het label dat op één juli van dit gezegende jaar een heus black metal zomeroffensief op ons loslaat. Hij doet dit door een arsenaal aan vinyls uit te brengen van ruwe, rauwe ondergrond blackmetalbands van over zo wat de hele wereld.Lees verder ›

Zet je helm op, pak een knuppel en sla je hele woonkamer kort en klein! Van deze plaat wil je moshen, dingen kapot maken of zoals een iets beschaafder persoon zou doen: op zijn minst met een vies gezicht je hoofd goedkeurend wild heen en weer bewegen. Pak het beste van Sylosis, Kill Switch Engage en Bleed From Within, gooi dit in de blender en Malevolence is het resultaat. We krijgen in een ruim halfuur niks minder dan kwaadaardige bedoelingen. Maak je klaar voor Malicious Intent.Lees verder ›

Een kleine vier (!!!) jaar geleden kreeg ik de impuls om een deathmetalalbum te recenseren en heb ik het gelijknamige album van Jungle Rot aangepakt. Een album dat aanvankelijk moest groeien, maar ik toch wist te waarderen naarmate ik het vaker ging luisteren. De band maakt anno 2022 nog steeds brute death met scheurende gitaren, zware drums en teksten over oorlog, de dood, moord, marteling en corruptie. Daar dan ook geen verandering. Maar wat brengt A Call To Arms ons dan wel?Lees verder ›

Trek de baklava maar uit de kast, zet een glaasje ouzo neer en gooi al je serviesgoed op de grond. De Griekse goden van Septicflesh dalen na vijf jaar afwezigheid weer af van de Olympus om het volk te verblijden met de elfde langspeler Modern Primitives. Septicflesh is zo'n band die eigenlijk geen verdere introductie behoeft. Laat ik dat dan voor de verandering ook een keer niet doen.Lees verder ›

Als het ware opgestraald door een ufo was Fenice van Ufomammut even kwijt op onze redactie. Vandaar dat hij pas boven water kwam toen Ufomammut zijn tiende album daadwerkelijk uitbracht. Beter laat dan nooit luidt het gezegde, en dat geldt in het geval van Fenice zeker.Lees verder ›

We hebben het ondertussen al uitgebreid gehad over het Gelderse Erscheinung, zowel over de 8mm opnames als de nieuwe plaat genaamd Gelderse Nachtsagen. In de review van dat laatste album werd al melding gemaakt van een nog te verschijnen annex, de EP Spokerij I. Deze cassette-EP (ook beschikbaar op 10"), de tweede na Introductie in de laaglandse mysteriën, bevat vier nummers en is goed voor een kleine achttien minuten obscure black.Lees verder ›

In mijn eindeloze zoektocht naar black metal die black metal overstijgt kom ik (misschien al te) vaak bij het kraam van dezelfde platenboer(en) terecht. Het laatste jaar frequenteer ik voornamelijk de toonbank van het Italiaanse Xenoglossy Productions en het Britse Onism Productions. Beide labels hebben een neus voor onorthodox/niet-conventioneel blackmetaltalent: de buitenbeentjes, de meerwaardebrengers zeg maar. Terwijl Xenoglossy Productions zowel hondsbrute war metal als symfonische fijnzinnigheid durft aan te leveren, ligt de focus bij Onism Productions vooral op avant-garde, atmosferische post-black.Lees verder ›

Vijf nummers en toch bijna veertig minuten muziek! Knap werk van deze drie Polen, die zich verzamelen onder de bandnaam Inanes. Acedia, de debuutplaat, wordt aan de man gebracht via Via Nocturna. En zoals te verwachten valt haalt de promoboer aan dat deze heren hun black metal beïnvloed wordt door de muziek van hun landgenoten Mgła. Er zouden echter ook invloeden terug te vinden zijn afkomstig van de Amerikanen van Uada en de Duitsers van Groza. Mijn aandacht wordt hierdoor dan ook ten volle getrokken.Lees verder ›

Een Belgische avantgarde blackmetalformatie die zijn debuutplaat lanceert via het Italiaanse Brucia records. Dat is pas een binnenkomer voor de nieuwe werkweek. Dissolve Patterns is een viertal dat aan zijn klassieke bezetting, met name drum, bas en gitaar, ook de cellokunsten van mevrouw Van Eester heeft toegevoegd. De black metal van deze band heeft niet alleen een avantgardistisch kantje, ook psychedelische en jazzinvloeden infuseren de extreme metal. Het geheel krijgt alzo dan ook een moeilijker te verteren korst. Of anders geschreven, het geheel laat zich niet al te gemakkelijk vatten. Moet ook niet natuurlijk. We zijn natuurlijk niet vies van wat invloeden die het basisfundament van ons geliefde extreme genre wat verstevigen. De vraag die je dan moet stellen: hebben die invloeden ook een verstevigend effect? Kan Dissolve Patterns, met ander woorden, een eigen geluid laten horen en ons verbazen?Lees verder ›

Achter bandnaam Jord (Zweeds voor “aarde”) schuilt het heerschap Jörgen Ström die naar eigen zeggen al sinds de jaren 90 in bands speelde, van pop tot black metal. Met Måne brengt hij ons zijn tweede album en wordt het verhaal dat met het mij onbekende debuut Sol aangevangen was, verdergezet. Hij gaat op een queeste om het gevecht en het leven waarop hij voorbereid werd, aan te gaan. Lees verder ›

Helaas komt Oekraïne tegenwoordig dagelijks in het nieuws vanwege de volledig zinloze oorlog die daar is gestart. Het is in dat opzicht wat wrang dat het Oekraïense Nonsun een album uitbrengt dat Blood & Spirit heet. Helaas een wat toepasselijke titel. Dan de muziek, want daar draait het hier immers om. Nonsun is een kwartet uit Lviv dat hier zijn tweede volledige plaat uitbrengt. Het viertal brengt een interessante kruisbestuiving van post- en doom metal.Lees verder ›

Dit album duurt een mooie drie kwartier, verdeeld over slechts zes nummers. De band specialiseert in helder geproduceerde melodieuze black metal. Helder geproduceerd moet hier niet te letterlijk worden genomen. Het voelt als een nette, wat geveinsde, retroproductie. Denk qua muziek aan iets als Dark Fortress of Iskald, maar dan allemaal een pak eenvoudiger in aanpak. Qua riffwerk zet Wrath of the Woesome Woods een goede eerste impressie neer. De riff die het hoofdthema vertegenwoordigt wordt nogal bruut afgekapt met een bend. Het gekke met deze band is dat het net op het randje zit waar het echt goed wordt.Lees verder ›

Op de nieuwe plaat van het Franse Bâ’a was het gelukkig niet al te lang wachten. Deus Qui Non Mentitur maakte in 2020 een meer dan sterke indruk. Egrégore doet dit op de dag van vandaag opnieuw. Het moet niet als een verrassing klinken. De band rond onder andere RMS Hreidmarr is een collectie geboren Franse vertellers. Verhalende gitaarpartijen, sturende en bij wijlen wat atypische baslijnen, maar vooral een indrukwekkend vocaalpalet drukken de stempel. Ook op deze Egrégore wordt de band met een God nog eens aangescherpt. Waar op de vorige plaat duidelijk werd dat een God niet loog, maken de heren opnieuw gebruik van dit thema. Dit doen ze vooral door kerkelijke tonen in de nummers te gebruiken of deze te gebruiken als een soort van liturgische lijm tussen de verschillende liederen.Lees verder ›