Headlines

Victim is een naam die vaker voorkomt in de muziekwereld. In dit geval hebben we het over de Duitse thrashvariant die in 2007 is opgericht in het plaatsje Weimar. De band heeft drie EP's en een livealbum achter zijn naam staan en brengt aan het einde van 2022 zijn eerste langspeler uit, getiteld Planet Of Graves.Lees verder ›

Black metal, ambient, experimental, avant-garde, het zal wel. De vorige Bradung heeft een blijvende indruk gemaakt, los van welke genrebenamingen er toen aan te pas kwamen. Bami Viagra, lees het na. MDGRS en BLTZR hebben het deze keer over de liefdevolle relatie tussen keppels en arafatsjaals, op een manier die ook Boyd Rice beschreef in Love Will Change The World. Ongure muziek die je moeilijk kan omschrijven. We doen een poging.Lees verder ›

Twee jaar na het rauwe Aan De Wormen Overgeleverd herrijst Bezwering opnieuw uit zijn graf. De nieuwste telg aan de dodenstronk draagt de onheilspellende titel Dodenkroning. In 10 nummers kunnen we wederom dansen in het knekelhuis van de Gelderse black.Lees verder ›

Mevrouw Hulder woont al een tijdje niet meer in België, maar toch beschouwen we haar stiekem toch nog als “één van ons”. Deze jonkvrouwe van de nacht veranderde de voorbije jaren vaker van woonplaats dan van corpsepaint (van Duffel naar Mechelen, van Mechelen naar California, van California naar Washington), maar bleef gelukkig trouw aan haar roots: sfeervolle maar rauwe black metal met een middeleeuwse toets.Lees verder ›

STAKE is klaar om met LOVE, DEATH and DECAY in acht nummers je hoofd lam laten te schudden. Om het met een songtitel van And So I Watch You From Afar te zeggen: Set Guitars To Kill! De West-Vlaamse sludgeboeren van STAKE zijn al aan de zesde langspeler toe ondertussen. Hoewel het geluid van de band tegenwoordig iets minder richting post of sludge leunt zijn er voldoende kolossale riffs en climaxen te vinden op LOVE, DEATH and DECAY. Het is dan ook geen rare hersenkronkel om de stijl van de heren in de uitwassen van beide genres te categoriseren. Althans is er ook een stevige scheut grunge en shoegaze in de muziek aanwezig dezer dagen en dat smaakt bijzonder wel. Ondanks de soms meer zalvende aanpak boeten de heren niet in aan daadkracht. Kortom, beuken!Lees verder ›

Reeds eerder gaf ik aan dat Theudho weer terug is, de blackened pagan metal band van bandbezieler en alleskunner J.S.. Ik gaf dit aan in de review van de geremixte versie van het machtige Cult Of Wuotan album. Een plaat die ongeveer gelijktijdig uitkwam via het Nederlandse Heidens Hart label van de heer Arjan Peeks met deze nieuwe. Voorbij De Nevelen Des Tijds is dus het laatste geesteskind van de heer J.S. en in het rijtje van releases, intussen al wel weer release nummer negentien! Theudho werd immers ergens in 2003 gevormd en baseert zijn paganesk gekleurde black metal op het oudere werk van Bathory, Falkenbach en Ancient Rites. Doorheen de jaren is de band gegroeid maar nooit werd de achtergrond verloochend, die typische Theudho paganeske insteek mag je ook hier weer op dit nieuwste album verwachten. Merk ik op dat de front en backcover van een uitmuntende kwaliteit zijn en de heer Wesley Dewanckel mag terecht trots zijn op dit werk. Een werk dat ik wel eens in levende lijven zou willen aanschouwen zo mogelijk. Want het zou om een origineel geschilderd werk gaan.Lees verder ›

Het Nederlandse Hammerheart Records slaagt erin één van de Griekse blackmetalgoden terug naar het voorfront te brengen. Dit Deviser gaat al een hele poos mee, ergens in 1989 is deze band opgericht op het eiland Kreta. Ik was toen elf jaar. De eerste keer dat ik met deze heren werd geconfronteerd was pas jaren later. Het was hun nummer Threnody vanop debuutplaat Unspeakable Cults dat uit de boxen knalde van mijn stereoinstallatie ergens in het gezegende jaar 1996 en dit laat op een zondagavond. Toen op de nationale, Belgische radio nog ruimte was voor een metalprogramma. Metalopolis noemde dit programma als ik het me nog goed kan herinneren.Lees verder ›

Wothrosch uit Griekenland is een trio. Hij laat zich bijstaan door de Groten der Aarde. Zo hebben de drie heren het artwork laten fabriceren door niemand minder dan Seth Siro Anton, de frontman van het magistrale Septicflesh en is het geheel opgenomen en afgewerkt in de studio van en door Georg Emmanuel (Septicflesh, Rotting Christ, Lucifer's Child). Ze hebben zelfs de heer Kvarforth, frontman en bezieler van Shining, overtuigd gekregen mee te werken aan het nummer Mass. Als je dan ook nog eens als verkoopstruc vermeldt dat je muziek een combinatie is van Septicflesh en Anaal Nathrakh, creëer je hoge verwachtingen. De vraag is dan of deze verwachtingen kunnen ingelost worden...Lees verder ›

Zoals altijd kost het enige tijd om een album van Norma Jean te begrijpen en om structuur en aanknopingspunten te vinden in al die hooks, breaks en riffs die over elkaar heen tuimelen. Dat is bij dit album niet anders en dat is niet erg. Norma Jean is nooit van de makkelijke muziek geweest. Maar deze keer maakt Norma Jean het wel erg uitdagend, de nummers op deze plaat zijn wel een stuk chaotischer dan hun laatste platen. Niet dat er gelijk teruggekeerd wordt naar hun beginperiode (daarvoor staan er nog net wat te veel hooks, grooves en melodieuze momenten op), maar het is wel een stuk ruwer en onstuimiger dan bijvoorbeeld een All Hail.Lees verder ›

Azaryahu is een band ontstaan uit de samenwerking tussen Premnath Gonesh, die we kennen van zijn werk in Slechtvalk en zijn metalbroeder uit Brazilië, Melancton Samengallef. Goh, ik moet zeggen, erg veel vind je niet terug over deze dus deels Nederlandse band, maar wat ik vind doet me vermoeden dat er enige link met God en de Here Jezus kan gemaakt worden. Nu, voor mij maakt dit helemaal niks uit. Ik schreef het al eerder, het is de muziek die telt.Lees verder ›

Ggu:ll, het moet zowat de eerste doomband zijn die ik dit jaar tegen mijn vest getrokken heb. Consouling Sounds stond er te lezen, op zich al een reden om iets naar je toe te trekken. De hoes deed me denken aan het artwork van Wesenwille, nog een reden om mijn hand op te steken. En het bleek om een Nederlandse doomband te gaan. Verkocht. Geen nieuwe band, dus dat betekent dat we eerst even in het verleden teruggaan en de review van debuutlangspeler Dwaling er op nagaan. We leren daaruit dat we psychedelische zwaarmoedigheid tegemoet gaan en we zetten ons schrap voor onaangename gegalvaniseerde dissociaties. Ggu:ll of ghoul of hoe je het ook moet uitspreken (ghoul dus, - red.), op zich klinkt zelfs dat al als een vorm van dissociatie.Lees verder ›

Ah, nog ééntje van eigen bodem die we als redactie gemist hebben blijkbaar het afgelopen jaar. Schande. Het gaat om de debuutplaat Heem van het Nederlandse blackmetalcollectief Zwart. De plaat kwam al uit in mei van het gezegende jaar 2022. Ik had hem al gehoord, sterke schijf, maar blijkbaar was er nog geen specifiek schrijven aan gewijd. Bij deze hebben we dat dan ook rechtgezet. Zwart is een collectief bestaande uit vier heren die hun sporen al wel verdiend hebben in de Nederlandse ondergrond. Dit kan je vaststellen als je naar het bijgeleverd schrijven kijkt. Funeral Goat, Gigatron2000 maar ook Ibex Angel, ORDER, BUNKUR of SauroN zijn maar een paar bands die ik terugvind.Lees verder ›

Schizofrenie, ook wel psychose-gevoeligheid genoemd, is een hersenaandoening waarbij je last hebt van psychoses. Een psychose is een gesteldheid waarbij een persoon het normale contact met de werkelijkheid verliest. Tijdens een psychose zie, hoor, voel, proef of ruik je dingen die er helemaal niet zijn. Ook denk je dingen die niet waar zijn: het is niet zo, maar het voelt alsof je zeker weet dat het wel zo is. Je hersenen houden je voor de gek. Het is een toestand waarbij je je grip op de realiteit volledig kwijt bent.Lees verder ›